Nu het maar grijzig zemelend* verderzomert, en de storm van het corona-virus nog niet echt is gaan liggen maar de infecties terug de kop opsteken, heb ik voor mezelf nog eens een boost nodig in troost en hoop en vertrouwen voor de toekomst. Ik zocht en vond twee gedichten bij een van de beste onder-woorden-brengers uit het Nederlandse taalgebied: Toon Tellegen.** En ik kijk uit naar een verlengd weekend (tot en met dinsdag vanwege onze Belgische nationale feestdag!) om nog wat bij te kunnen lezen in een of ander boek en nog wat nieuwe gedichten!

Jullie toch ook, niet?

* zemelen/zeuren: dialectwoord voor zacht regelmatig regenen, met tussenpozen   

**Toon Tellegen (Brielle, 18 november 1941) is een Nederlandse schrijver, arts en dichter die vooral bekend is om zijn kinderboeken maar ook steeds poëzie schreef voor volwassenen. Vooral zijn dierenverhalen rond de mier en de eekhoorn zijn erg geliefd en worden ook door volwassenen graag gelezen vanwege de amusante, bizarre situaties en filosofische diepgang. (Wikipedia)

Verdrietig kind, verdrietig gedicht

Ik ben de herfst.
Ik ben de regen.
Ik ben de storm.

Zoek mij maar op,
ik sta in alle gedichten.

Houd mij maar vast,
ik heb het koud en ik ben moe,
en nog zoveel bladeren aan de bomen,
nog zoveel bladeren overal.

Toon Tellegen
uit: De zin van een liguster
Querido Amsterdam 1980

Aan het einde van de dag

Aan het einde van de dag,
als iemand aan komt hollen met de liefde,
als je moe bent en onhandig en toevallig net verward in een warnet
van angsten –
wat moet je doen,
wat moet je met de liefde doen, donzig, schrikachtig,
die iemand je nog brengt?

Toon Tellegen
Uit: Alleen Liefde,
Querido Amsterdam 2002

Men moet

Men moet altijd enigszins verdrietig zijn,
anders is men verloren,

maar men moet wel een beetje verloren zijn –
van het reddeloze soort –
anders zou men alleen maar gelukkig zijn,

toch moet men ook gelukkig zijn,
zo maar gelukkig kunnen zijn,
in alle staten van geluk,

anders zou men maar verdrietig zijn,
enigszins verdrietig
altijd.

Toon Tellegen
Uit: Minuscule oorlogen,
niet met het blote oog zichtbaar
Querido, Amsterdam 2004