Lunchgedicht # 4 - 24 maart

op 24 maart 2020 door Villa Nathalie - Over lezen

Vandaag gaan we de Portugese toer op voor een Poëzie-tamientje!

Fernando António Nogueira Pessoa (1888 - 1935) is een van de belangrijkste dichters uit de Portugese literatuur en een van de meest vermaarde dichters van de twintigste eeuw. Tijdens zijn leven is, behalve enkele ophefmakende artikels, alleen Mensagem (Boodschap, 1934), een dichtbundel, verschenen. Hij publiceert onder meer in het tijdschrift Orpheu, dat hij opricht met Mario de Sa-Carneiro. Pessoa is naar eigen zeggen een "dichter die geanimeerd is door de filosofie", een denkende dichter. Pas lang na zijn dood, vanaf ongeveer 1950, begint Pessoa in trek te komen met de publicatie van zijn werken bij uitgeverij Atica (Lissabon), Uitgeverij Aguilar (Rio de Janeiro) en met de eerste vertalingen. Pessoa is er vooral om bekend te schrijven, behalve onder eigen naam, onder de naam en in de persoon van denkbeeldige dichters, schrijvers of filosofen, zogenaamde 'heteroniemen'.

Een van zijn bekendste titels is Het boek der rusteloosheid, in het Portugees Livro do desassossego, een prozageschrift van hulpboekhouder Bernardo Soares, een van zijn vele heteroniemen.

(Bron: Wikipedia)

August Willemsen (1936 - 2007) was een Nederlandse vertaler van Portugese en Braziliaanse literatuur. Daarnaast heeft hij essays, dagboeken en brieven gepubliceerd. Door zijn vertalingen van de Portugese dichter Fernando Pessoa raakte hij bekend als een vooraanstaand vertaler.
In 1983 werden zijn vertalingen bekroond met de Martinus Nijhoff-prijs.
In 1986 ontving hij de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs voor Braziliaanse brieven.
Tot zijn overlijden werkte August Willemsen aan een vertaling van het volledige werk van Pessoa. August Willemsen overleed op 29 november 2007.

"Indien er, sinds Camoes, één Portugese dichter is geweest

voor wie het de moeite loont Portugees te leren,
is het Fernando Pessoa."

August Willemsen

Wanneer de lente komt...

Wanneer de lente komt
En als ik dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar.
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.

Ik voel een enorme vreugde
Bij de gedachte dat mijn dood volstrekt onbelangrijk is

Als ik wist dat ik morgen zou sterven
En het was overmorgen lente,
Zou ik tevreden sterven, omdat het overmorgen lente was.
Als dat haar tijd is, wanneer dan zou ze moeten komen tenzij op haar tijd?
Ik houd ervan dat alles werkelijk is en alles zoals het moet zijn;
Daar houd ik van, omdat het zo zou wezen ook als ik er niet van hield.
Daarom, als ik nu sterf, sterf ik tevreden,
Want alles is werkelijk en alles is zoals het moet zijn.

Men mag Latijn bidden boven mijn kist, indien men wil.
Indien men wil, mag men rondom dansen en zingen.
Ik heb geen voorkeur voor wanneer ik toch geen voorkeur meer kan hebben
Dat wat zal zijn, wanneer het zijn zal, zal het zijn dat wat het is.

(07-11-1915)

Bron: http://www.poezie-leestafel.info/

Reacties op: Lunchgedicht # 4 - 24 maart