Paardenkracht is een nostalgische trip naar de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw en een ode aan auto’s en ook aan vakmanschap en handwerk. Ergens in een dorpje in het noorden van Noorwegen, Annor, rommelt Erik Fyksen als tiener wat af op het autokerkhof van de lokale sloperij, vooral met de auto’s dan want op de dochter van de sloper, Tora Grundtvig, is hij vooral op afstand verliefd, ook al is zij de eerste die hem echt iets doet.

Zijn passie voor brommers en auto’s en hoe hij ze het best repareert en weer nieuw maakt, ontwikkelt hij wel tot in de puntjes. Als hij later het tankstation overneemt waarin hij eerst als hulpje werkte als student, fungeert dit ook vooral als garage voor de dorpsbewoners en de jongeren die buiten het racen met hun getunede brommers en wagens er maar weinig anders te doen hebben. Hij is een kenner van oldtimers en heeft alle vervangstukken voor de wagens van het dorp in zijn uitgebreid magazijn. Zijn favoriete lectuur is Power Turning the Chrysler V8 en andere automagazines. Hij heeft zijn tankstation laten renoveren door zijn vriendin, Elise, die dan nog bij hem is, en een sterk grafisch talent heeft. Maar zij wordt ‘gegrepen door de rijksweg’, wat eigenlijk gewoon wil zeggen dat ze naar Oslo is vertrokken en er in de kunstwereld terechtkomt. Zijn hulpje is dan weer Tor-Arne waar hij veel van zichzelf in herkent van toen hij jonger was.

Hij gaat volledig op in zijn autowereld en zo komen zijn relaties en zijn privéleven op het nulpunt te staan. Hij woont in een armoedig appartement boven zijn station waar hij zijn latijn niet insteekt. Zelfs zijn oude moeder vergeet hij te bezoeken. En als zijn oude vijand, Harald Jøtul, hem dwars komt te zitten en bij de gemeente de verlegging van de weg bepleit, is het hek helemaal van de dam. Want als deze verlegging er komt, is zijn station ten dode opgeschreven. Erik wordt helemaal opgeslokt door zijn tankstation en zijn overlevingsstrijd. Hoewel hij enkele kansen krijgt aangereikt om zijn leven om te gooien door enkele vrouwen in zijn omgeving, is hij te koppig en te gehecht aan zijn rustige ‘roestige’ vastheid om ze aan te nemen. En dit zal hem nog duur te staan komen…

De stijl van dit boek is licht en laat zich makkelijk lezen. Het taalgebruik is vrij nuchter en zakelijk, wat wel bij het karakter van Erik past. Hier en daar zijn er wel wat mooie zinnen in verweven maar die zijn niet zo opvallend. Het is een boek dat je doet nadenken over het leven en of je dat zelf wil maken dan wel of je je lot gewoon maar volgt. Tot hoeverre kan je dat lot uitdagen en hoeveel kansen laat je je ontglippen? Hoe eindig je ook als je je emoties te veel opkropt?

De titel Paardenkracht staat niet alleen voor de auto’s en de accessoires, en het Mobil paardenlogo maar ook voor de kracht waarmee Erik zijn doel wilt bereiken, en ondanks alle tegenslag blijft proberen, bijvoorbeeld om als stugge Noor onafhankelijk te blijven. Het vakjargon laat ik wel over me heen gaan als autoleek, want voor mij was dit niet het voornaamste om te begrijpen. De sfeer kan je zo ook wel vastpakken. Liefhebbers van de autocultuur- en lyriek kunnen er uiteraard hun hartje aan ophalen.

Deze debuutroman toont hoe Mytting zogenaamde ‘mannenthema’s’ universeel genietbaar kan maken, wat hij ook deed met de houthakkerij. Ik ben dan ook zeer benieuwd geworden naar zijn Vlamberken, ook vanwege de goede recensies dat dit boek gekregen heeft.