Februari was weer een heel afwisseelende maand: qua weer, qua humeur en qua boeken en genres. Dat past dus ook goed bij mij de laatste tijd. :-) Na de vrieskou en de sneeuw die ik eerst wel voor even leuk vond, was ik toch blij dat ik een weekje later bij voor februari ongepaste lentetemperaturen in het zonnetje wat kon opwarmen. Of het verspringen van de ene gezellige en grappige livestream naar een nieuwe boeiende lezing, met auteurs, comedians en andere slimme grappige mensen. Ik had kunnen mee discussiëren over welke vertalers geschikt zijn voor welke boeken, of over het al dan niet versoepelen van het 'corona-regime'. Ter informatie: ik heb me niet laten gaan in die laatste twee zaken want ik wou er gewoon niet te veel energie aan besteden. 

Een van de laatste dagen mocht ik eindelijk na een maand of 9 nog eens plaatsnemen op de kappersstoel. Dat deed nog eens deugd na een tijdje! Hebben jullie al een nieuw fris geknipt kapsel? 

Ik kan dus na een weekje verlof met een nieuwe "coupe" maart en maandag de nieuwe werkweek in die zich weer goed druk aankondigt.

Maar wat las ik deze maand? 

Literatuur

1. Baas en hond - Thomas Mann, 3 sterren

Na de klassieker De Buddenbrooks van Thomas Mann nog in januari, las ik ook zijn novelle Baas en hond. Een idylle. Van de Buddenbrooks was ik niet volledig overdonderd wat ik er eerst van had verwacht, het kreeg weliswaar nog vier mooie sterren dit boek waardig. Dit kleinood gaat over de vriendschap van de ik-figuur met zijn hond. Mann was zelf blijkbaar een hondeneigenaar maar het is me niet duidelijk geworden hoe autobiografisch dit was. Dit verhaal raakte me eerlijk gezegd opnieuw niet veel. Ik spreek in mijn korte bespreking over een ingebeelde vriendschap, en vooral een erg beschrijvend en wat filosofisch verhaal. Mann schetst wel heel goed in het boek het karakter van de hond, wat tot een aantal verrassende beschouwingen leidt. Met een idylle valt het niet echt te vergelijken volgens mij. :-) Mijn bespreking 

2. Girl, Woman, Other - Bernardine Evaristo, 5 sterren

Dit werk is mijn favoriete boek van de voorbije 2 maanden! Bernardine Evaristo, een schrijfster van Nigeriaans-Braziliaans-Iers-Engelse afkomst, kreeg voor dit boek de Booker Prize in 2019, samen met Margaret Atwoord wier De testamenten toen op de markt kwam. De jury wou niet kiezen tussen deze twee auteurs en bedeelde hen dan maar beiden met de prijs. Girl, woman, other schetst het portret en brengt de stem van 12 Britse vrouwen van diverse afkomsten, rangen en standen over verschillende decennia heen. Je leeft mee met deze vrouwen en leert begrijpen hoe zij in de maatschappij wilden en willen staan, en welke keuzes ze hiervoor namen en nemen, en welke offers ze gebracht hebben in het verleden of nog willen brengen. Het boek is eigenlijk een raamvertelling waarin per hoofdstuk deze vrouwen gevolgd worden. Een mustread over de superdiverse samenleving die het VK rijk is. Mijn recensie

3. Het vloekhout - Johan de Boose, 4 sterren

Ik las dit boek van Johan de Boose samen met Katrien en Saskia als buddyread. Het vloekhout is een vrij dun boek waar héél veel in te vinden is. Het gaat over een stuk hout afkomstig van de boom waaronder Maryam grosso modo 2000 jaar geleden zwanger zou zijn gemaakt van Jesjoea en van wiens hout later het kruis gemaakt werd waaraan Jesjoea gestorven is. Johan de Boose geeft een heel andere wending aan het christelijke verhaal met andere woorden, en gaat daarna aan de haal met het vloekhout dat we volgen doorheen tijd en ruimte en dat een aantal hoogtepunten uit 2000 jaar westelijke en Europese cultuurgeschiedenis meemaakt. Zo krijg je als lezer de waarnemingen en beschouwingen van het hout mee, dat inderdaad het centrale personage is en ons ook nog eens uit het ik-perspectief aanspreekt. Samen met Saskia en Katrien ging ik op zoek naar de functie van dat bevreemdende vloekhout. Een heel rijk boek maar je moet er wel wat voor 'werken'! Recensie en buddyread

4. De poort - Sõseki Natsume, 3 sterren

Dit is nog altijd een van de weinige Japanse boeken die ik las. Na Reisverslag van een kat, een modern feelgoodboek van de schrijfster Hiro Arikawa, las ik nu deze Japanse klassieker uit 1910 van de erg geliefde Japanse auteur Sõseki Natsume die leefde van 1867 tot en met 1916. Ook Japan gaat net als de Europese samenleving in die periode door een industrialisering. Het koppel waarover het gaat in dit verhaal, Sosuke en Oyone, leeft in een armoedig huis in een buitenwijk van Tokio, en hoewel ze kinderloos zijn gebleven, hebben ze het geluk bij elkaar gevonden dat ze angstvallig trachten te bewaren. Als de jongere broer Koruko bij hen komt wonen - ook uit geldnood en omdat hij aan het studeren is - verandert er wel een en ander. Sosuke blijkt te zijn getrouwd uit liefde maar moest er wel heel wat voor opgeven. Lukt het hen om de rust en de vrede te bewaren? Het verhaal is wat kabbelend en raakte me ook niet echt omdat er niet zo veel evolutie te ontwaren viel op het einde. Het was de kennismaking waard in ieder geval. Ik schreef opnieuw een korte recensie. 

Poëzie

5. Samen. Al t' Hope - Rodaan Al Galidi & Maud Vanhauwaert, 4 sterren

Deze bundel was het poëziegeschenk van de Week van de Poëzie dit jaar, voor het eerst een duobundel! Het leuke is dan dat er twee dichters aan de slag kunnen, een nadeel is wel dat het sowieso al een dunne uitgave is en dat er dan ook wat minder werk van beide dichters te lezen valt. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen hiervoor. Misschien wat té hoog, maar 4 sterren is nog meer dan gemiddeld goed natuurlijk. Maud Vanhauwaert blijft een favoriete stadsdichter die heel creatief is, de andere kant van deze medaille is dat haar gedichten soms ook erg 'gezocht' kunnen overkomen. Ze blijft gewoon heel goed welteverstaan. In deze gedichtenbundel had ik toch een lichte voorkeur voor de gedichten van Rodaan Al Galidi. 

6. & 7. Gedichten en Gedichten 2 - Yahya Hassan (†), 5 sterren x 2

Wat een man, die Yahya Hassan! Hassan werd in Denemarken geboren als zoon van Palestijnse ouders, vluchtelingen in Denemarken toegekomen in de jaren 1980. In april 2020 stierf hij op 24-jarige leeftijd, de doodsoorzaak werd nog niet bekendgemaakt. Hij zat als 13-jarige in een instelling waar hij werd behandeld wegens aanpassingsproblemen en kleine criminaliteit. In die instelling groeide zijn interesse voor de literatuur; in zijn eerste bundel Gedichten noemt hij o.a. Dostojevski en Knausgård als inspiratiebron. Hij geeft erin kritiek op zijn migrantenmilieu zowel als op de Deense omgeving waartussen hij zich moet zien te begeven. Hij mag geen Deens spreken bij hem thuis, en geen Arabisch op school. De bundels gaan over pesten, intrafamiliaal en overgeërfd geweld, slecht presteren, criminaliteit, drugsgebruik, terrorisme en de perceptie die dit met zich meebrengt voor de anderen uit deze migrantengroep, het zoeken naar een identiteit, de waanzin die hij ontwaart rondom hem in de maatschappij en in hemzelf. De gedichten die zonder uitzondering volledig in hoofdletters geschreven zijn, bliezen me omver en brengen een getormenteerde jongeman naar voren. In dit in gedichten gegoten levensverhaal komen harde maatschappelijke problemen aan bod en emoties die je onder de huid kruipen. Na het verschijnen van zijn eerste bundel veranderde zijn leven: hij kreeg politiebeveiliging maar er was ook sprake van achtervolgingen, vechtpartijen, een gevangenisstraf en opname in een kliniek. Hoe zwaar kan een leven al op die leeftijd zijn? Deze bundels zijn enorm confronterend en ik wilde ze al langer lezen. Nu is dit eindelijk gelukt. 

Een kinderboek

8. Missen is moeilijk - Bart Moeyaert, Annemie Heymans (†)

Dit is een kinderboek van Bart Moeyaert uit 2008 dat ik in de bibliotheek heb gevonden. Al enkele keren ben ik daar al eens gaan struinen op zoek naar een specifiek boek dat ik zo graag wil lezen (nl. Zwerveling van Peter Van den Ende), en zo vond ik toevallig ook dit. Dit boek bevat drie oudere verhalen: 'Voor altijd, altijd' uit 1993, 'Echt weg is niet ver' ook uit 1993 en 'Die steeg van ons' uit 1995 - verhalen die gaan over missen in verschillende vormen: over een meisje dat als ze buiten rondloopt in haar buurt een vrouw tegenkomt die het jaar voordien haar dochtertje heeft verloren, over een ander meisje waarvan de vader het huis verlaat om naar een ontwenningskliniek te gaan, en over een derde meisje dat een vriendje van haar uit haar straat ziet vertrekken en zelf niet gewaardeerd wordt voor haar talent. Dit is ook een prentenboek, met tekeningen door de Nederlandse kinderboekenschrijfster en illustratrice Annemie Heymans (gestorven in 2008). In begrijpelijke en mooie kindertaal worden zonder al te veel sentamentaliteit enkele grote emoties aangesneden aan de hand van de drie hoofdpersonages, 8- à 9-jarige meisjes, uit de verschillende verhalen. Een boek om het met jonge kinderen te kunnen hebben over gemis en verdriet, lijkt me. Informatie op Pluizer.be.   

Een non-fictieboek

9. Het andere Amerika. Onder de schaduw van Trump - Monika Triest, 2 sterren

Om af te sluiten weer totaal iets anders, ook via de bibliotheek maar als e-book geleend. En wat maar goed was ook. De Vlaamse Monika Triest woonde in de VS en was er actief in de feministische beweging in de jaren 60 en 70 van de twintigste eeuw. Ze liep mee in betogingen tegen de oorlog in Vietnam, tegen racisme en uitbuiting, voor de Zwarte en Latino beweging met vriendinnen en collega's. In 2019 in het Trump-tijdperk ging ze deze terug bezoeken. Dit boek werd uitgebracht begin 2020 toen er nog geen sprake was van de coronacrisis noch van de verkiezing van de nieuwe Amerikaanse president Biden. Monika Triest heeft ongetwijfeld mooie verhalen over de vele verschillende bewegingen opgetekend die in dit boek voorkomen, maar qua structuur en schrijfstijl was dit boek helemaal niet goed uitgewerkt. Dit deed de opzet van dit boek zo goed als teniet voor mij. Dit is weer eens een academisch essay dat door dit soort mankementen volgens mij echt wel onleesbaar wordt ondanks het zo boeiende feitenmateriaal. Ik heb dit al meerdere keren meegemaakt. Echt jammer! Mijn recensie