Wat ik gelezen heb in januari en februari en andere updates
Het is weer even geleden dat je hier nog iets van mij kon lezen. Het lukte me maar moeilijk om me de voorbije maand te concentreren om iets te schrijven tussen de stormen en het toeslaan van het coronavirus door. Ik had (en heb misschien nog?) een winterdipje en de twijfel over een aantal dingen sloeg toe. Natuurlijk wil ik me deze zaterdagmorgen opnieuw herpakken, hoewel de wind blijft waaien en komende maand wel eens mag gaan liggen al was het maar om de was beter te kunnen drogen…
Ik heb beslist om te stoppen met bijdragen voor de spot Literatuur uit het hoge Noorden. Ik spits me niet meer zo veel toe op Scandinavische boeken om daar nog voldoende bijdragen voor te kunnen schrijven, vind ik.
Enkele nieuwe dingen die dan weer op mijn pad zijn gekomen, zijn een nieuwe account om af en toe Franstalige recensies te plaatsen op het Franstalige boekenplatform Babelio en een eigen plekje op de website van De Leesclub Van Alles. De opstart van die account kwam overigens door de Franse vertaling van De heilige Rita van Tommy Wieringa, die ik voor een test van Netgalley had gedownload. (Je kan daar met hetzelfde account op de Engelse, Amerikaanse, Franse én Duitse website terecht, wat uiteraard helemaal niet goed is voor mijn gezondheid...)
Ook heb ik me aangemeld bij het initiatief Antwerpen Leest. In navolging van Gent Leest en Leuven Leest is dit een Antwerps initiatief om door middel van ‘stadslezers’ tips voor boeken en toffe leesplekken te delen met lezende Antwerpenaren en om lezen te promoten. Ik ben benieuwd wanneer ik er iets van zal horen! Ik laat jullie hier zeker meer over weten als ik daar meer nieuws over krijg.
Voor wat boekentips betreft, wil ik jullie natuurlijk nog vertellen wat ik de voorbije twee maanden gelezen heb. Als ik vandaag nog zo’n 200 pagina’s kan uitlezen, kom ik op 19 titels uit. Dat is heel wat natuurlijk. Toch blijft die nog-te-lezen-stapel en mijn boekenkast maar uitdeinen, en komt daar voorlopig nog geen einde aan.
Eind januari – begin februari was het opnieuw poëzieweek. Er staan dan ook een aantal poëziebundels op mijn leeslijst deze keer.
Vers gezocht - Stijn De Paepe: Dit is een bundel waarin je knappe rijmende gedichten kan vinden die je voor verschillende gelegenheden kan gebruiken: voor een geboorte, een verjaardag, een huwelijk, bij een sterfgeval, enz. De Paepe is modern rederijker en publiceert elke dag een gedicht in de krant De Morgen, waarin hij de waan van de dag over de hekel haalt. Zonder abonnement op die krant kan je ze ook lezen op een aantal sociale media. Aan te raden, je kan dan tenminste nog wat monkellachen met de staat van het Belgische land en met onze zot draaiende wereld, wat je toch al eens kan vergaan de dag van vandaag... In deze vroegere debuutbundel komen er meer dagelijkse en herkenbare zaken aan de beurt, en wordt er ook meer de gevoelige kaart getrokken. Deze bundel kreeg 4 sterren van mij.
Hier raken we mij kwijt - Bert Van Raemdonck: Een mooie bundel die tot mijn verbeelding sprak. 4 sterren. Mijn recensie
Zon – Peter Verhelst: Opnieuw een Verhelstiaanse bundel, door een bijzonder lyrische pen geschreven zoals altijd. Deze keer gaat Verhelst ook de politieke toer op, en dat doet hij goed en origineel. Zo schreef hij een aantal gedichten die bestonden uit zinnen die hij letterlijk uit kranten heeft overgenomen. Toch waren zijn gedichten deze keer niet heel toegankelijk, daarom ben ik ook ‘maar’ bij 4 sterren ‘gebleven’ deze keer.
Grappig jammer - Tim Hofland: Deze bundel was geen eigen keuze, toch heb ik er een lezersrecensie over geschreven die de veelzeggende titel ‘Jammerlijke misser’ mee kreeg. Ik denk dat dit genoeg zegt over mijn waardering, en dat ik daar niet veel woorden meer aan moet vuil maken. Mijn recensie
Helium – Bart Moeyaert: Dit is geen nieuwe titel voor mij, als lezer van Bart Moeyaert wacht je tenslotte geen 2 maanden na de publicatie om een nieuwe gedichtenbundel van een van je favoriete auteurs te kopen en niet direct te gaan lezen. ;-) Toch mocht ik er nog een recensie over schrijven. In tegenstelling tot de gedichten van Tim Hofland was dit de poëziehemel voor mij. Raad eens hoeveel sterren ik het gaf… Mijn recensie
Nu – 10 dichters: Het poëzieweekgeschenk. 10 jonge opkomende maar ook al prijswinnende dichters werd een gedicht gevraagd uit hun eigen al bestaande werk, om in dit laatste poëzieweekgeschenk opgenomen te worden. De CPNB stopt echter met deze actie. Wat echt jammer is. Sommige klagen weleens over de mindere aandacht voor thrillers of fantasy. Als er écht een niche van literatuur is waar er minder aandacht voor is, dan is het wel poëzie natuurlijk.
Deze bundel was voor mij heel leuk om kennis te maken met nieuwe namen en een stap om nog enkele nieuwe poëziebundels aan te schaffen. Zo kocht ik nog twee bundels van Siel Verhanneman (Als ik stil ben heb ik een bos in mijn hoofd) en van Dean Bowen (Bokman). Want ik kan zowel van emotionele gedichten houden als van urban (slam) poetry met het hart op de tong! En zo blijf je bezig natuurlijk… Jan, Anne en ik schreven er een artikel over op Literatuur onder de Loep.
Reinaert De Vos - Karel Eykman: (Rotterdam, kinderboeken- en liedjesschrijver en dichter) maakte in 2008 een hertaling van het episch dierdicht Van den vos Reynaerde, dat werd geïllustreerd door (de eveneens voor de Hans Christian Andersen award van dit jaar genomineerde) Sylvia Weve (Utrecht). Rik Van Daele (Sint-Niklaas, KU Leuven – Faculteit Letteren en het Reynaertgenootschap) leidt deze uitgave uit. Ik kende het verhaal wel al een beetje omdat ik er ooit over heb geleerd en een stuk van heb gelezen tijdens mijn schooltijd, en het kwam terug ergens in mijn bewustzijn. Toch verraste de snelle opeenvolging van gebeurtenissen in het verhaal mij weer, want ik associeer zo’n vaart in een plot niet altijd met middeleeuwse literatuur uit de 13e eeuw. Misschien klopt mijn idee hiervan wel helemaal niet. De auteur en de illustrator hebben hier samen een prachtige uitgave van gemaakt die me op de poëzierekken van mijn bibliotheek ineens toeriep. Lezen dit verhaal! Het is trouwens gebaseerd op het nog vroegere Latijnse dierenepos Ysengrimus uit het begin van de 12e eeuw.
The waste land / Het barre land – T.S. Eliot / Paul Claes: Ook deze Amerikaanse klassieker uit 1922 had ik meegebracht uit de bibliotheek. En toegegeven, één lezing van dit lange gedicht met een weliswaar interessante maar lange uitleg van vertaler en T.S. Eliot-liefhebber Paul Claes is niet voldoende om dit werk naar waarde te schatten. Toch gaf ik het gedicht in de twee talen hierin opgenomen een eerste kans. De vele associaties en links met grote klassiekers zijn belangrijk maar staan een ‘eerste’ tekstbegrip niet per sé in de weg. Hier moet ik ooit nog eens wat langer op studeren eerlijk gezegd. Mijn waardeschatting hier op Hebban moet je echter met een grote korrel zout nemen. De taal en de klank van het gedicht, zowel in het oorspronkelijke Engels als in de Nederlandse vertaling betoverden me in ieder geval wél.
Van Grappig jammer via Nu tot The waste land: ik heb deze twee maanden dus héél diverse poëzie gelezen.
Ook bij de romans die ik las, vind je nieuw en ouder werk terug:
Lanny (Eng) – Max Porter: Wat een prachtige fabel! Ik las dit ook zeer poëtische boek in het Engels. Niet te missen! Mijn recensie
De gewichtlozen – Valeria Luiselli: Weet je hoe ik uitkwam op dit boek? Op de Zweedse online boekenwinkel Bokus tipte de laatste nieuwe ALMA-winnaar Bart Moeyaert dit boek! En ik kwam het na wat zoeken naar de Nederlandse vertaling ook tegen in de bibliotheek (mijn Spaans is niet zo goed), dus las ik dit al begin dit jaar. Ik vond het zelf een origineel maar nogal verwarring scheppend boek. Mijn recensie Ik ben overigens van plan om nog meer boekentips van deze ALMA-winnaar te lezen.
Brandlucht – Erik Vlaminck: Ik denk dat Hebban-recensente Angèle met mij alle (nieuwe) boeken van Erik Vlaminck wil lezen, en nu ook samen met haar dochter en Hebban-recensente Eeke. Mij niet gelaten hoor. ;-) Ik kom altijd thuis als ik de volkse verhalen van deze Antwerpse schrijver lees, of ze zich nu in Vlaanderen of in Canada afspelen. Heerlijk helder en herkenbaar. Lees hier onze trioread. Erik is zelf bovendien ook héél toegankelijk. ;-)
De reiziger – Ulrich Alexander Boschwitz: Een niet zo makkelijk te lezen boek maar toen ik het dicht klapte, was ik zeker wel onder de indruk. Over een joodse zakenman die te laat besliste in 1939 om vanuit Duitsland naar het buitenland te vluchten, en dan maar een goede klant wordt bij de Duitse treinmaatschappij. Je zou je wat kunnen ergeren aan de besluiteloosheid van het hoofdpersonage Otto Silbermann, maar dit is dan ook weer kenmerkend voor die moeilijke chaotische tijd, waaraan ook historicus en rector van de UA Herman Van Goethem me weer deed denken in een lezing door hem in de bibliotheek van Wilrijk later in februari (weliswaar over 1942) en die laatste me deed denken dat we moeten kijken naar de beslissingen en de acties van de burgers uit die tijd zonder dat je weet hoe de Tweede Wereldoorlog gaat aflopen, en zonder dat ook in Duitsland vele joodse burgers nog niet beseffen welke acties de volgende zullen zijn van de Nazi-regering. Ook mijn eerste boek voor mijn live leesclub Duitse literatuur van dit jaar. Daar hebben we het weer grondig besproken in groep o.l.v. de uiterst sympathieke vertaalster en schrijfster Hilde Keteleer. Zowel het boek als de leesclub zijn warm aan te raden!
De helaasheid der dingen – Dimitri Verhulst: In mijn ‘live’ leesclub in mijn favoriete lokale bibliotheek begonnen we dit jaar dan weer met één van mijn favoriete boeken, De helaasheid der dingen. Rond dezelfde tijd hebben ook Evelien en Katrien het boek gelezen. Ik las het na zovele jaren voor een tweede keer opnieuw. Het was gaaf om voor mijn bespreking met de groep ook hun indrukken nu in me te kunnen opnemen en een beetje mee te nemen naar daar. Onze trioread
Neujahr (Nieuwjaar) – Juli Zeh: Een bibliotheekboek uit de Duitse boekenrekken dat ik rond die tijd terug moest inchecken in diezelfde bib. Dus heb ik dit ook maar even gelezen, met veel plezier. Juli Zeh is een fantastische Duitse schrijfster die met een scherpe blik de emotionele gelaagdheid van de mens kan beschrijven en diep in haar personages kan duiken. In Nieuwjaar doet ze dat vooral met haar hoofdpersonage Henning die op een eenzame fietstocht is in Lanzarote weer in aanraking komt met een trauma uit zijn jeugd dat in zijn onderbewustzijn was verstopt, en dat hij nooit heeft verwerkt. Neujahr was te doen voor mij in het Duits, ik was wel blij dat ik De reiziger in het Nederlands heb gelezen wegens wat te belangrijke nuances in het verhaal die ik goed wou mee krijgen. Het verschil tussen moderne en wat oudere boeken tekent zich daarin ook af.
(Van) Muizen en mensen – John Steinbeck: Een tweede Amerikaanse klassieker uit 1937 van Nobelprijswinnaar Steinbeck, tevens een geweldig verhaal met vooral schitterende dialogen. Ik ben nu benieuwd naar de discussie die zal volgen in het Klassieker-genootschap waarin dit boek aan bod komt in maart. Omdat het toch een dunnetje is, zal ik het ter herinnering dan diagonaal nog wel eens doornemen.
De Tanners – Robert Walser: Dit is een mooi geschreven autobiografisch verhaal waarin een aantal aspecten uit het leven van de Duitstalige Zwitserse auteur Walser (1878 – 1956) worden verweven. Voor mij was het wel niet zo toegankelijk en toch ook wat langdradig. Walser is ook een ‘writer’s writer’, en werd voor zijn werk tijdens zijn leven bewonderd door Duitstalige beroemde auteurs zoals Robert Musil, Kurt Tucholsky, Franz Kafka, Walter Benjamin en Hermann Hesse. Ik werd echter niet direct warm van dit boek. Mijn recensie
De wasbeer – Aleksandr Skorobogatov: Waar ik dan weer wel warm voor werd en lang naar uitgekeken heb, is de wasbeer, de hoofdrolspeler uit de laatste nieuwe roman van deze Antwerps – Russische auteur. Later meer over deze klepper van meer dan 500 blz dat ik vandaag (en stiekem misschien nog morgen) probeer uit te lezen op Literatuur onder de Loep! Alvast een tipje van de sluier: de wasbeer waarvan sprake sluit je volledig in je hart. Wees daar maar zeker van!
Non-fictie
Op zoek naar Karadzic – Zvezdana Vukojevic: Een verrassend non-fictieboek dat ik te recenseren kreeg over een zoektocht naar de man achter de oorlogsmisdadiger Radovan Karadzic. Ik was niet onverdeeld gelukkig met dit boek waarop deze voor genocide veroordeelde voormalig Bosnisch-Servische regeringsleider prijkt. Het lezen van dit harde boek waarin o.a. de massamoord in Srebrenica en de rol van Dutchbat aan bod komen, was niet altijd even leuk maar uiteraard heeft het gedegen onderzoek van de Servisch – Nederlandse journaliste Vukojevic daar geen schuld aan, die getriggerd raakte door de cultuur van haar vaderland die ze wilde onderzoeken na het einde van de Joegoslavische oorlog. Een beetje te veel details en een wat te larmoyant betoog over haar pogingen om een diepte-interview te verkrijgen als deze man achter de tralies in Scheveningen zit, zaten wat in de weg om dit tot een nog vlotter verhaal om te buigen. Mijn recensie
Het water komt – Rutger Bregman: Een kort gratis non-fictie essay over de klimaatopwarming en Nederland (evenals België voor een deel) dat daarom opnieuw bedreigd zal worden door het zeewaterniveau. Maar met veel vertrouwen en vooral hoop dat er voldoende expertise en ervaring is in Nederland om deze uitdaging aan te pakken. Nu alleen nog zien of de politici zullen volgen? Toch een beetje fatalistisch hierover hoor… (Iets voor de volgende maanden: De meeste mensen deugen) Bregman is sowieso een schrijver om te volgen, met interessante inzichten.
Zo verliep de tijd die me toegemeten was – Dirk Van Duppen: Zo veel méér maakt dit boek in je wakker waarin je in mijn geval nog veel nieuws leert over dokter Dirk Van Duppen, medestichter van de PVDA (de marxistische tegenhanger van de Nederlandse SP, even opletten hier), Dokters van het Volk en de ngo voor medische (nood)hulp Dokters van de wereld na een tumultueus verblijf van zijn vrouw en hem in Beiroet, Libanon. En die ik vooral kende als voorvechter van het Kiwimodel om de kost van geneesmiddelen te doen dalen in België en als één van de initiatiefnemers en adviserende artsen van vzw Ademloos in Antwerpen (2008). In de zomer van 2019 kreeg Van Duppen het slechte nieuws over zijn (terminale) pancreaskanker. Redacteur bij EPO uitgeverij Thomas Blommaert tekende zijn markante leven op in dit boekje, dat een voorbeeld van een mens naar voor brengt die ons diepste respect verdient. Ik kreeg de boebels op mijn vel toen ik in De Roma een hommage aan hem bijwoonde met een aantal vrienden, collega’s en familie, die bij interviewster Phara de Aguirre op de sofa op het podium aanschoven om beurtelings geïnterviewd te worden. De samenzang van het Italiaanse partizanenlied Bella Ciao aan het einde van die matinée in De Roma maakte een enorme indruk op me. De sociale betekenis en de onmetelijke inzet van Van Duppen voor zijn medemens tijdens zijn leven zijn niet in een waardering voor dit boek uit te drukken. Kijk daar niet naar, volledig onbelangrijk.
Nog eens allemaal bij elkaar vind je hieronder mijn recensies en blogs van deze 2 maanden:
Blogs
https://www.hebban.nl/spot/literatuurclub/nieuws/lust-en-liefde-in-het-oog-van-de-storm (Briefverslag met Ine over Saint Amour 2020)
https://www.hebban.nl/spot/literatuurclub/nieuws/het-laatste-poeziegeschenk (redactie door Jan)
https://www.hebban.nl/spot/literatuurclub/nieuws/bart-moeyaert-en-het-gevoel-voor-taal
https://www.hebban.nl/spot/villa-nathalie/nieuws/moeders-en-dochters-buddyread-brandlucht
https://www.hebban.nl/spot/recenseren-kun-je-leren/nieuws/de-belevenissen-van-nathalie
Recensies
https://www.hebban.nl/recensie/nathalie-b1-over-de-tanners
https://www.hebban.nl/recensie/nathalie-b1-over-grappig-jammer
https://www.hebban.nl/recensie/nathalie-b1-over-op-zoek-naar-karadzic
https://www.hebban.nl/recensie/nathalie-b1-over-hier-raken-we-mij-kwijt
https://www.hebban.nl/recensie/nathalie-b1-over-helium
https://www.hebban.nl/recensie/nathalie-b1-over-lanny
https://www.hebban.nl/recensie/nathalie-b1-over-de-gewichtlozen
Kan jij ook zo genieten van zoveel verschillende dingen als ik? Zijn er titels op mijn leeslijstje die jij ook wel zou willen lezen?
De komende maanden staan nu al op mijn agenda: de Franstalige boekenbeurs in Brussel, mijn leesclub Duitse literatuur rond het boek Gaan, ging, gegaan van Jenny Erpenbeck, de Behoud de begeerte-voorstelling 'Het stad in mij' waarin Maud Vanhauwaert haar gebundelde stadsdichterwerk presenteert, De desperado's van de Vlaamse poëzie met Delphine Lecompte, Jan Decleir, Gerda Dendooven en Roland Van Campenhout en mijn bibliotheekleesclub rond De pianiste van Elfriede Jelinek. En hoe zit het met jouw literaire agenda?
