Het einde van de maand is weer daar! En ook het einde van de tunnel, waar er terug licht is misschien? Ik ben dan wel 2 weekjes thuis tot en met deze week, die ging echter grotendeels op aan tandpijn en enkele afspraken bij de tandarts. Vannacht was het weer even moeilijker helder denken dan vanmorgen. Typisch zeker? Zonlicht en paracetamol waren mijn redding deze ochtend. Ik hoop op een betere vakantie volgende keer, maar ja er zijn nog ergere dingen natuurlijk.

Vandaag ga ik m’n plannen nog even opbergen, maar aan het begin van mijn vakantie heb ik wel de programmatie van de Boekenbeurs uitgevlooid en wil ik vanaf dit weekend dit jaarlijkse Boekenfeest in Antwerpen nog eens meemaken. Ik heb zelfs een abonnementje gekocht dat interessant is vanaf dat je meer dan 3x naar de beurs gaat. Ik ga sowieso voor de lezingen, interviews en activiteiten die er plaats vinden. Ik hoef bovendien al niet op te leggen voor mijn vervoer omdat ik al een abonnement heb voor de bus en de tram in Vlaanderen. Dat is het voordeel als je al in het Antwerpse woont natuurlijk dat het niet te ver is. Diegenen die ik niet wil missen, zonder of desnoods mét tandpijn, zijn sowieso het interview met Nino Haratischwili deze zondag en het ‘feest’ met Bart Moeyaert op zaterdag 10 november. Zo ben ik dan weer wel. Ik noteerde nog heel wat andere dagen, dus een derde bezoek zit er sowieso ook nog in!

Genoeg verteld. Welke boeken las ik in deze drukke maand waarin ik eerst hard moest werken, dan verlof nam om daarin toch nog de concentratie te verliezen aan pijntjes overal? Ik kwam aan … 9 titels en er zaten weer enkele mooie dingen tussen!

De rechtvaardigen van Jan Brokken: Vijf sterren.

Dit was een buddyread met Tea, Gigi en Hetty waarmee ik achteraf gezien heel blij was. Dit is een dik boek, maar wel een prachtig menselijk verhaal over de Nederlandse consul in Litouwen aan het begin van W.O. II die door heel wat visa voor het Caribische eiland onder Nederlands bewind, Curaçao, uit te reiken, heel wat Poolse joden had gered, die eerst een veilig onderkomen hadden gezocht in Vilnius (het ‘Jeruzalem van het Oosten’ blijkbaar). Wat een indrukwekkende geschiedenis die ik van haar noch pluim kende! Een prachtig boek, lees onze buddyread hier. 

100% chemie van Doeschka Meijsing: Drie sterren.

Nou, ik dacht dat dit ideaal was om te lezen tijdens een drukke werkmaand, omdat dit een dunnetje is, maar was ik even verkeerd! Meijsing schrijft niet eenvoudig. Dit is een bijna 200 pagina’s tellende pocket die wel gemakkelijk mee te nemen is, en Tea had me aangezet om dit met haar te lezen voor haar blog. Achteraf bekeken een sfeervol familieverhaal maar heel fragmentarisch en met veel zijpaden. Niet voor diegenen die liefst een chronologisch én logisch verhaal willen lezen. Onze buddyread staat op de blog van Tea uiteraard. 

Helium van Bart Moeyaert: Vijf sterren.

Ondertussen was het 8 oktober geweest, en moest ik onvoorzien nog een weekje wachten op deze nieuwe parel maar deze dichtbundel ben ik natuurlijk direct gaan kopen om even snel te verslinden! Nou ja, een dichtbundel heb je nooit ‘uitgelezen’ uiteraard. Daar grijp je altijd naar terug, en dat gaat met deze helemaal niet anders zijn. 

Penelope van Judith Vanistendael: Vier sterren.

Judith is cartooniste en illustratrice. Ze tekende al illustraties bij enkele verhalen van haar vader Geert van Istendael, en is illustratrice bij enkele uitgeverijen. Ze bracht al enkele graphic novels uit, waarvan haar laatste Penelope is. Ik kreeg deze prachtige graphic novel cadeau (voor mijn harde werk :)) van een collega die een buur is van haar en naar haar boekvoorstelling in Brussel was geweest, nog wel met een handtekening speciaal voor mij. Dat is toch een toffe extra, niet? Penelope grijpt terug op de Griekse mythe in een moderne setting: ze is een moeder en een vrouw maar ook een chirurg die elk jaar naar Aleppo trekt om daar patiënten te opereren. De kloof tussen haar gezin en haar engagement wordt steeds groter. Als de jaren verstrijken, krijgt Penelope meer en meer commentaar van haar omgeving, maar haar dochter heeft er eigenlijk nog het minste last van. Vanistendael heeft niet veel tekst nodig om het verhaal te vertellen aan de hand van kleurige aquareltekeningen die heel expressief zijn en de pijn en de gevoelens van de personages zonder woorden aan je overdragen. De tekst is af en toe wel nodig als begeleiding maar de tekeningen zijn het voornaamste. Anders dan in de Griekse mythe van Odysseus is het in het verhaal van Vanistendael dus de man die op Penelope wacht. Een aanrader voor zij die van dit soort menselijke verhalen houden! Het boek is trouwens tegelijkertijd in het Nederlands en het Frans (Les deux vies de Pénélope) verschenen, en is een coproductie van Oogachtend en ScratchBooks. Filmpje van France Inter: https://www.youtube.com/watch?v=C4MTqTaFdac.

Uit woede en onbegrip van Erik Vlaminck en Jos Geysels: Vier sterren.

Een pamflet over de schande van armoede en de woede daarover, geschreven door auteur Erik Vlaminck en Jos Geysels. Na zijn politieke carrière als voorzitter van de groene partij toen deze nog Agalev heette, is Geysels ook voorzitter geweest van Boek.be en van het Vlaams Fonds voor de Letteren (sinds kort Literatuur Vlaanderen), en wordt hij veel gevraagd voor panels en schrijft hij nog regelmatig over literatuur. Woede en onbegrip omgezet in heldere taal! De opbrengst van dit pamflet gaat trouwens naar Tutti Fratelli, het sociale theaterproject van Reinhilde Decleir. 

Majoor van het menselijk leed van Rick Honings: Drie sterren.

Een biografie lezen over Herman Brusselmans als je niet veel tijd hebt en nog zo veel wilt lezen? Tja, als Brusselmans komt spreken in mijn plaatselijke bibliotheek doe ik dat. Zo weet je toch ook weer wat meer over die man achter dat vele haar. Ik wist nog niet zo veel over hem, dus heb ik toch weer wat bijgeleerd dankzij de universitair docent moderne Nederlandse Letterkunde aan de universiteit van Leiden die dit boek geschreven heeft. Het had ietsje korter mogen zijn. :-)

Alle tijd van Ronald Giphart: Vier sterren.

Dit boek kreeg ik toegestuurd als recensieboek en nadat ik hem had horen spreken op de Hebban Live Dag in Utrecht, vond ik dit niet erg. En dat bleek ook te kloppen. In Alle tijd volgen we een groep van 6 vrienden die een onafhankelijke brouwerij oprichten voor het vieren van de vriendschap en de vele ups en downs in hun levens, en wat ze allemaal meemaken. Het boek is een mengeling van joligheid en ontroering, en steeds een mooi eerbetoon aan de vriendschap. Met het perspectief doet Giphart ook iets speciaals. Prachtig boek! Hier lees je mijn recensie. 

Visser van Rob van Essen: Vier sterren.

Dit is een project waar meerdere lezers mee bezig zijn want het wordt gelezen als meeleesboek in het Literatuurcafé.  Dat komt mij goed uit, want ik mocht ook meedoen met dit boek te bespreken via de Club van Echte Lezers. Het boek uit 2008 is nieuw uitgebracht na het winnen door Rob van Essen van de Libris Literatuurprijs 2019 met zijn laatste roman De Goede Zoon. Jacob Visser is een geschiedenisleerkracht in een klein Nederlands dorp die geschorst is vanwege enkele ongelukkige opmerkingen over de concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog. Tegelijkertijd gaat het hem op persoonlijk vlak ook niet echt goed. Mijn recensie plaatste ik al, nu wacht ik nog even op de vraagjes. Een origineel en verrassend boek dat vele thema’s aanhaalt. 

Stella van Takis Würger: Vier sterren.

Vorige keer haalde ik een aantal Duitstalige boeken mee uit de bib en dit is er één van. Würger scoorde hoge toppen met dit boek in Duitsland waarin hij het verhaal doet van een jonge man uit Zwitserland die Berlijn niet uit zijn hoofd krijgt en daar een tekencursus gaat volgen tijdens het begin van de Tweede Wereldoorlog. Daar leert hij Kristin kennen die zich niet direct voordoet als wie ze echt is. De waarheid is moeilijk te begrijpen, maar het verhaal van Stella Goldschlag is wel gebaseerd op echte feiten, en deed ook heel wat stof opwaaien in Duitsland. Misschien is het wel minder choquerend als je het als Vlaming of Nederlander leest? Het is een geschiedenis die ik ook niet kende, en zeker de moeite is te vertellen. Kortom een goed geschreven boek over wederom een gevoelig thema.