Vandaag is het Wereldaidsdag. Hoewel mijn icoontje de actie van Studio Brussel voor leesbevordering al steunt, wil ik het er hier toch ook even over hebben. Hoewel deze ziekte in onze contreien zo goed als tot een chronische ziekte is herleid, komen er nog steeds infecties bij, en hier bij ons toch voornamelijk infecties die verméden kunnen worden. Sensibiliseringsacties op een dag als vandaag blijven dus nodig. Ook in de rest van de wereld, en voornamelijk in subsaharaans Afrika blijft de ziekte veel slachtoffers eisen en komen er nog steeds infecties bij, veelal onvrijwillig en ook heel veel bij jonge meisjes en vrouwen. Lees hier meer feiten en cijfers. 

Zelf wil ik namelijk enkele boeken in de kijker zetten die gaan over (leven met) Aids die ik zelf al gelezen heb of nog wil lezen. 

1) Geen tijd te verliezen - Peter Piot: Een alumnus en professor van het Instituut voor Tropische Geneeskunde in Antwerpen schrijft hier over zijn carrière, die trouwens begon met de ontdekking van het ebolavirus, en die hij daarna volledig wijdde aan het bestrijden van en sensibiliseren over Aids/Hiv. Ik heb het boek twee jaar geleden zelf gelezen toen het uitgekomen was en ik het kon uitlenen. 

2) Dansen in het luchtledige - Patrick Reyntjiens: Een menselijke warme kijk van een eerste generatie patiënt over hoe hij geïnfecteerd werd, de zware behandelingen die hij moest ondergaan, de stigmatisering, die zelf zijn leven in handen nam en zelf volop deelneemt aan preventie en sensibilisering. 

3) De trilogie De Liefde - De Ziekte - De Dood van Jonas Gardell: Een trilogie over een koppel homo's die elkaar leren kennen in een tijd dat dit nog niet sociaal aanvaard was, en een relatie met elkaar aangaan. Dan steekt de aidsepidemie de kop op, die vele jonge mannen laat wegkwijnen en sterven. Blijkbaar een wanhopige, ontroerende reeks boeken over liefde, homofobie en Hiv/Aids dat nog een lange tijd onbehandelbaar is gebleven. Ik moet deze reeks zelf nog wel lezen. 

4) Mijn status is positief - Annemie Struyf en Lieve Blanquaert: Een prachtig zwart-wit fotodagboek met getuigenissen door deze twee sterreporters op elk hun eigen vlak en vooral een lange getuigenis van Achieng, die hen met de andere getuigen in contact bracht. Hieruit volgde dat Annemie Struyf niet zomaar naar huis kon gaan en een op dat moment 16-maanden oude meisjesbaby Hope in haar eigen gezin adopteerde. 

Kennen jullie nog meer boeken die over deze problematiek gaan? Je mag gerust aanvullen hieronder!