1000 sterren voor Woesten van Kris Van Steenberge als ik kon! Dit boek is een memorabel debuut uit 2013 waar ik hier nu de aandacht op wil trekken. Het werd al ruim bejubeld in vele recensies door zowel lezers als pers wat het ook ruimschoots verdient volgens mij. Het boek won in 2014 zowel de Bronzen uil als de Bronzen Uil publieksprijs en werd tevens aangeprezen door het Nederlandse tv-programma De wereld draait door. Ik heb er enorm van genoten en heb dan ook spijt dat het na een nachtje lezen al weer uit is. 

Het verhaal speelt zich af aan het einde van de negentiende eeuw in de jaren voordat de Eerste Wereldoorlog plaats vindt in het West-Vlaamse dorpje Woesten. Elisabeth is de dochter van een smid en trouwt na enig zelfberaad met de jonge arts Guillaume Duponselle. Het wordt echter geen gelukkig huwelijk. Op een nacht bevalt Elisabeth met assistentie van haar eigen man van een prachtige zoon, Valentijn, en volgt er tot ieders verrassing nog een tweede. Deze laatstgeborene is echter zo mismaakt dat zijn vader hem weigert een naam te geven en door het leven zal gaan als Nameloos. Deze gebeurtenis zal de vier gezinsleden voor de rest van hun leven beïnvloeden. 

Nameloos krijgt het gedurende zijn leven zwaar te verduren in zijn dorp waar maar weinigen niet voor hem huiveren en weg lopen. Onvoorwaardelijke liefde krijgt hij van zijn moeder, die zich zoals alleen een moeder kan, volledig inzet voor een liefdevolle opvoeding van haar twee zoons. Elisabeth heeft echter een zwaar leven omdat haar man vlak na de geboorte onaanspreekbaar wordt door een torenhoog schuldgevoel waardoor hij zich gaat opsluiten in zijn praktijk en verslingerd geraakt aan de fles. 

Elisabeth kan haar zorgen met niemand delen, behalve met tante Zoë die haar op haar manier zoveel mogelijk probeert te helpen. En dan zijn er Hendrik en meneer Funke, beiden bekenden sinds haar kindertijd. Op Hendrik zal ze het eerst verliefd worden. En meneer Funke zal haar beeld op de wereld op zijn manier groter maken. Met hem kan ze gelukkig af en toe de alledaagse zorgen vergeten. 

Uiteindelijk vertrekt Valentijn uit het dorp voor zijn verdere opleiding en blijft Nameloos in het dorp achter waar hij geïsoleerd opgroeit, verstopt achter een sluier zowel voor zijn eigen heil als voor die van de steeds verschrikte dorpskwezels. Zowel de vader als Valentijn zullen tenslotte ook in de Eerste Wereldoorlog belanden, ieder op hun manier. 

Het verhaal begint uit het gezichtspunt van Elisabeth om opgepikt te worden door de andere personages waar het hare eindigt. Het is slim geconstrueerd omdat de gebeurtenissen in het verhaal zo doorheen het boek worden opgevuld vanuit het perspectief van de andere gezinsleden. Sommige sleutelscènes worden zo meermaals beschreven en daardoor kom je ook pas op het einde te weten hoe bepaalde zaken echt gebeurd zijn. Het boek is ook prachtig geschreven. Het schetst perfect de situatie in een Vlaams dorp uit dit tijdsvak, de sociale druk en het geroddel dat er plaats vindt. De taal is ook zo mooi, zo beeldrijk maar ook heel vlot te lezen. Bovendien is het nog eens een spannend en tegelijkertijd een triestig en ontroerend verhaal dat blijft beklijven.