Na het toehoren van de uitreiking van de Herman de Coninckprijs in januari was ik direct overtuigd door het gedicht dat de publieksprijs gewonnen had, 'Als je geen contact meer hebt met de dingen'. Het aankopen van de bundel mét handtekening die avond kon dan natuurlijk niet uitblijven. Sindsdien heb ik er mondjesmaat in gelezen en heb ik enorm genoten van vele van de gedichten. Sommige had ik zeker niet direct helemaal mee maar de taal is op zich al betoverend genoeg.
Kauwen en herkauwen van de teksten is dus de boodschap. Nieuwe werelden gaan opnieuw open:

dat dit ons zingen zou worden:
we hebben getrild om aan wie of wat ook
die trilling te hebben doorgegeven,

onverrichterzake,

maar wel onze liefste, kleine, juichende onverrichterzake.

Uit Gezangen van de onverrichterzake:

En toch.

De boomkruinen keren zich bij de kleinste zucht
binnenstebuiten alsof ze ons iets vragen.
Wij keren ons binnenstebuiten alsof we iets antwoorden.
Heet gezucht en gefluister alom, een nieuwe vorm
van zingen. Als muggenzwermen. Zing. Zing.

"Als muggenzwermen". Hadden we het ergens ook niet over 'Nooit meer slapen'? ;-)