Ja, dat is lekker. Wordt mij gevraagd om een artikel te wijden aan mijn favoriete thriller. Een bijna onmogelijke opgave als je er honderden hebt gelezen. Uiteindelijk denk ik wel een favoriet te hebben maar het is ook een beetje een dagkoers. Want bij het doornemen van mijn lijstje met favorieten heb ik er al zo veel die ik goed vind dat het haast beledigend is om andere favorieten niet te noemen.
Het toont wel aan hoe groot de concurrentie is en het is een indicatie van de kwaliteit (in mijn ogen dan) van mijn "favorietste" thriller.
Eerst de tien die het (net) niet zijn geworden:

Cel – Charles den Tex.
Terecht verkozen tot de beste thriller volgens de Hebban canon van Nederlandstalige thrillers. Zij hebben er bij Hebban wel kijk op. Alles klopt aan dit verhaal: plot, tempo en een eigen,  herkenbare stijl. En een onderwerp dat op het moment van uitkomen nog niet zo bekend was, maar nu des temeer: identiteitsfraude.

Mystic river – Dennis Lehane
Als je nog niets van deze auteur hebt gelezen dan wordt het toch hoog tijd hierin verandering aan te brengen. Elk boek van hem is bovengemiddeld goed en deze sprong er wat mij betreft nog (een klein stukje maar) bovenuit. Prachtig, onvergetelijk plot. En ook uitzonderlijk goed verfilmd, dat mag ook weleens gezegd worden.

Bezeten van mij – Nicci French
Ook dit duo weet van wanten als het gaat om goede thrillers. Als ik een nagelbijter zou zijn, dan….

De discipel – Hjorth Rosenfeldt
Ik vind niet alles van hen even sterk, maar van dit boek was ik bijzonder onder de indruk. Sterk plot, en in dit geval wisten zij een fraaie balans te vinden tussen plot en privé-beslommeringen van de belangrijkste hoofdpersonen.

De officier – Robert Harris
Ook zo’n geweldige schrijver. Dit boek van hem is verkozen tot thriller van het jaar 2014 volgens VN. Het is een waar kunststukje om een overbekend waargebeurd verhaal zo op te schrijven dat je razend benieuwd bent naar de afloop. Als extraatje krijg je ook nog mee wat de achtergrond is van j’accuse (Emile Zola).

Moordenaar zonder gezicht – Henning Mankell
De schrijver behoeft geen introductie dunkt mij. Hij hoort simpelweg thuis in mijn elftal, maar de keuze is een beetje arbitrair. Hij heeft meer boeken van uitzonderlijk niveau geschreven. Deze is in ieder geval wel één van zijn beste.

Drie seconden – Roslund & Hellström
Ingenieus plot, fascinerende hoofdpersoon, een boek dat als je er eenmaal in begint niet kunt  wegleggen. Ben ook reuze benieuwd naar het vervolg, Drie minuten.

Het kwaad – Jan Guillou
Twee keer gelezen, twee keer ademloos na een paar uur. Wat een waanzinnig goed boek over een knaap, Erik, die op geheel eigen wijze wraak neemt op iedereen die hem dwars heeft gezeten. De slotscènes, datgene wat op het internaat gebeurt en wat hij daarna uitspookt als hij na lange tijd zijn vader weer ziet, zijn onvergetelijk. Keihard, nietsontziend en loyaal tot op het bot. Erik is één van mijn favoriete personages.

Spoorloos – Harlan Coben
Deze schrijver bedient de lezer in zijn beste boeken van een geweldige smaakvolle cocktail: prachtige plots, een perfecte hoofdpersoon (Myron Bolitar), humor om te lachen, een prachtige bijrol van een onvergetelijk rijkeluiszoontje (Windsor Horne  Lockwood III) met bijzondere talenten, en in dit boek een angstaanjagend creatuur: Het spook. En een geweldig slot, oprechte emotie. Twee keer gelezen, twee keer verslonden.

Moordkuil – Arnaldur Indridason
Het wordt vervelend, ook twee keer gelezen. Alles klopt aan dit verhaal, sfeertekening, plot en dit is nou zo’n boek waarvan je zo goed begrijpt waarom de dader tot de misdaad is gekomen. Woorden schieten tekort.

En dan mijn favoriet!

De eenzamen – Håkan Nesser
Dit is hem dan, mijn favoriet. Althans, voor vandaag, morgen kan het een andere zijn. Ook van deze auteur. Als er één in aanmerking komt om met meerdere titels in mijn elftal te komen dan is hij het wel. Het tweede leven van meneer Roos is bijna net zo goed, maar De eenzamen vind ik toch nog net wat beter.
Prachtig plot, over hoe het (letterlijk!) nemen van een verkeerde afslag de levens van zes jeugdigen verstiert. Fascinerende, onvergetelijke hoofdpersonen (Mus), de sfeertekening is uitmuntend, je hoeft er niet eens geweest te zijn om je een voorstelling te kunnen maken van het grauwe Oostblok van vroeger.
De grootmeester op de toppen van zijn kunnen.