Dit had het perfecte tripje moeten zijn. 
Dit was haar kans op promotie.
Maar een moordenaar gooit roet in het eten.
En zij is de enige getuige.

Tijdens een cruise is Lo Blacklock getuige van een moord, maar niemand gelooft haar. Vastberaden om erachter te komen wie het slachtoffer was en waarom ze vermoord is, gaat Lo op zoek naar de waarheid. Maar Lo zal er snel achter komen dat een moordenaar niet gediend is van mensen die hun neus in andermans zaken steken…

De afgelopen weken lazen we met een vijftal leden van de Hebban Thriller Club van Tien De vrouw in suite 10 van Ruth Ware, bekend van In een donker, donker bos, dat wordt verfilmd door Reese Witherspoon. Met veel enthousiasme begonnen we met het lezen van het tweede boek van Ware. Of we het een duim omhoog of omlaag vonden, kun je hieronder lezen.

Elly: Wat een mooie reis op een splinternieuw cruiseschip zou worden, waarbij de journaliste Lo Blacklock van het blad Velocity aan boord is om een verslag te schrijven over de eerste reis, en over alle luxe aan boord, verandert in een nachtmerrie. Er gebeuren vreemde dingen aan boord en Lo is daar getuige van. Als ze daarover praat met de man van de security, wordt ze niet geloofd, mede doordat ze vlak voor de reis een traumatische ervaring heeft meegemaakt en pillen slikt voor haar angststoornis. Een ex-vriend en collega die ook aan boord van het schip is, heeft uit de school geklapt over deze twee feiten, daardoor lijkt het of haar waarnemingen niet betrouwbaar zijn. Verder heeft niemand van de bemanning of gasten iets vreemds gezien. Haar verhaal wordt door niemand bevestigd. Ruth Ware weet op een grandioze manier de beklemmende sfeer op het cruiseschip weer te geven. De smalle hutten van het personeel, die onder water liggen, geven je als lezer ook een claustrofobisch gevoel. Ik had nog niets gelezen van Ruth Ware, haar schrijfstijl bevalt me wel.

Fany: In een donker, donker bos las ik niet, dus vergelijken kan ik niet. Over De vrouw in suite 10 las ik dat dit een razend spannende thriller zou zijn. Tijd om mee te lezen met dit duimpjes boek en het zelf te ontdekken. Lo (Laura) Blacklock wordt, nadat ze in huis overvallen wordt, paranoïde. Om verstrooiing te zoeken en rust te vinden gaat ze als journaliste mee op het luxe-cruiseschip Aurora. Maar daar denkt ze een moord te zien en gaat ze noodgedwongen zelf op onderzoek. Omdat ze veel drinkt en antidepressiva slikt wordt haar verhaal namelijk als onzin afgedaan. Maar is dit echt gebeurd of beeldt Lo zich echt dingen in? Dit verhaal lijkt op de vroegere Agatha Christie's of Poirot maar voor mij is het toch minder intelligent in elkaar gezet. Het verhaal leest erg vlot en puzzelen doe je als lezer wel. Toch was het niet bijster verrassend of spannend. Spanning hoeft voor mij niet in ongelooflijke actie te zitten maar kan ook onderhuidse dreiging zijn. Persoonlijk was het verhaal voor mij te gladjes, te afgeborsteld. Het is moeilijk uit te leggen waarom, maar het nam me niet echt mee uitgezonderd het begin. Ik wou wel weten wat er nu eigenlijk aan de hand was maar het plot vond ik niet echt origineel. Het begin van het boek was wel spannend maar het duurde een tijd voor deze terug boven kwam. De adrenaline die tijdens het stuk over de inbraak door mijn lijf raasde, verdween jammer genoeg. Een tijdje kabbelde het verhaal verder rond de personen en mogelijke verdachten op de Aurora. Wat er nu eigenlijk aan de hand was met suite 10 deed me wel verder lezen. Een slecht boek is De vrouw in Suite 10 niet. Het leest verrassend snel en de lezer gaat mee op zoek naar de dader. Toch geef ik het maar een nipte duim omhoog. Het begin is spannend en gaat onder je huid zitten. Daarna zakt het verhaal wat in en naar het einde toe wordt de druk terug stilletjes opgevoerd. Toch bereikt het boek het niveau van het begin niet meer. Misschien had ik wel te hoge verwachtingen?

Greet: De vrouw in suite 10 haalt het niet bij Ruth Wares debuut In een donker donker bos. Het hoofdpersonage Lo wordt aanvankelijk zo neergezet dat je maar weinig sympathie voor haar kunt opbrengen. Het overgrote deel van de andere karakters is nogal vlak en komt nauwelijks tot leven. Het verhaal is best leuk verzonnen, maar aanvankelijk is De vrouw in suite 10 vooral traag en een beetje saai. Lo is er zeker van dat er een vrouw overboord is gegooid, maar niets lijkt haar verhaal te staven, aangezien er niemand vermist wordt op het cruiseschip waarop ze zich bevindt. Een honderd pagina's voor het einde komt er wat vaart in het verhaal, een en ander wordt naar tevredenheid verklaard en is best verrassend te noemen. Op het einde bouwt Ware nog een wending in het verhaal in, helaas een die je al van ver ziet aankomen. Wat voor het verhaal spreekt, is de manier waarop het verteld wordt, simpel en duidelijk, met de schrijfstijl is weinig mis. Ook de opbouw, vele korte hoofdstukken ondergebracht in acht delen, die telkens afgesloten worden met chats op social media, mails en krantenberichten, wist ik zeer te smaken. Al bij al echter een boek dat erg middelmatig is. 

Joyce: Het boek heeft me niet gegrepen zoals In een donker, donker bos dat deed. Zeker in de eerste helft van het boek lees je over Lo`s belevenissen en angsten, maar blijft het gevoel knagen dat je als lezer Lo niet erg leert kennen. Erg lang blijft het een vlak karakter en kost het moeite je in haar in te leven. Ver in de tweede helft verandert dit, maar dit was een beetje te laat. Ik hou wel van whodunits en De vrouw in suite 10 zou je zeker zo kunnen karakteriseren. In combinatie met het leren kennen van Lo, komt ook dit aspect van het verhaal (te) laat op gang, De gedachtengang van Lo welke tot de oplossing van het plot leidt, komt pas echt in de laatste 100 bladzijden op stoom. De angst regeert in de bladzijden daarvoor en had potentie tot een veel sterker verhaal. Ik doe mijn duim daarom ook omlaag voor De vrouw in suite 10. Ruth Ware heeft me niet kunnen overtuigen.De laatste 100 bladzijden waren goed en spannend, maar voor een boek 343 bladzijden is dat te weinig. 

Kees: Het debuut van Ruth Ware, In een donker, donker bos, was wereldwijd goed ontvangen. Mooi voor de lezers, maar het kan nadelig zijn voor de auteur. Want het schept hoge verwachtingen voor een volgend boek. Dit volgende boek, De vrouw in suite 10, is eind maart 2017 verschenen en zou spannender moeten zijn dan het voorgaande. Het begin is in ieder geval veelbelovend, want er is inderdaad voldoende spanning. Hierna zakt het zienderogen in en wordt het in feite een gewoon verhaal waarin iedere vorm van spanning ontbreekt. Ruth Ware geeft het verhaal nog wel regelmatig een geheimzinnig tintje en lijkt het wat suspense-achtig te zijn. Dit is echter onvoldoende om het verhaal een 'boost' te geven. Nu kabbelt het, ondanks Ware's pogingen de lezer op het verkeerde been te zetten, wat door tot het einde. De schrijfstijl van het boek is prettig en vlot waardoor het erg gemakkelijk leest. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat Ware er meer uit had kunnen halen. Het idee en de omstandigheden lenen zich namelijk wel voor een boeiend en spannend verhaal. De vrouw in suite 10 krijgt van mij een duim omlaag want ik had er hoe dan ook meer van verwacht. Wat mij betreft is het nu niet meer dan een gemiddelde thriller geworden.

Drie duimen omlaag, twee omhoog, waarvan één op het nippertje. De duimpjeslezers van We love Crime waren dus niet razend enthousiast over het boek. Wat we wel zijn, is nieuwsgierig hoe jij, als je De vrouw in suite 10 ook gelezen hebt, dit boek gevonden hebt. Als je dit met ons wilt delen kun je dat doen via een reactie hieronder.

Ter info, op woensag 7 juni volgt het verslag van ons volgende duimpjesboek. Houd ons dus in de gaten!