Op maandag 3 april waren wij (Chantal en Joyce) door uitgeverij De Fontein uitgenodigd voor een lunch met Clare Mackintosch samen met mede-bloggers. Ze debuteerde succesvol met Mea Culpa en op 7 juni verschijnt haar tweede boek, Ik zie jou. Ter voorbereiding waren wij de gelukkigen om een vooruitleesexemplaar te ontvangen. Erg leuk was dat onze boeken al een post-it hadden alsof iemand ons had achtervolgt.....

Na even te hebben gezocht naar het gebouw waarin uitgeverij de Fontein huist, verzamelden we rond twaalf uur. Direct bij binnenkomst werden we hartelijk welkom geheten door Ester, Claudia en Tina van de uitgeverij. Ook Clare Mackintosch kwam direct op ons af en voor we het wisten zaten we al uitgebreid te kletsen met elkaar. Ze was net uit Denemarken gekomen en daarvoor was ze in Frankrijk. Allemaal ter promotie van Ik zie jou. Gelukkig ging ze de volgende dag terug naar huis, want ze is reeds halverwege boek drie.

Nadat iedereen er was, begon uitgever Ester met de openingsvraag: "Hoe ben je op het idee van Ik zie jou gekomen?" Clare begint direct als een spraakwaterval te ratelen. Ze was met een vriendin mee naar Londen en het viel haar op dat haar vriendin, die ook werkt in Londen, een vast patroon volgt. Ze gaat op dezelfde plek op het perron staan - zodat de deur om in de metro te stappen precies voor haar belanden. Op die plek zit er precies een barst in het beton, daarom weet ze het zo goed. Ook vertelde haar vriendin dat ze waarschijnlijk konden zitten en ze ging vervolgens op de stoel zitten waar ze altijd zit. Om de overstap naar een volgende metro te halen nam ze de ene roltrap, want die was sneller als de andere. Automatisch stak ze haar hand uit om een gratis krant te pakken. Clare volgde haar en in haar hoofd ontstond ondertussen het idee voor Ik zie jou.  Zoals ze het zelf zei, haar politie- en auteurshersenen werden geprikkeld. Veel misdaden gebeuren op basis van routine en iedereen herkent zichzelf wel in het volgen van een vast patroon.

Clare vertelt dat ze met Zoë Walker een personage heeft willen creëren, die herkenbaar is voor iedereen. Iemand die onbewust krachten aanspreekt om een oplossing te zoeken. Zoals Clare het zei "A woman is like a teabag, you can only know how strong she is when dipping in the water". Naast Zoë Walker speelt politie-agente Kelly Swift de andere hoofdrol. Grappig is dat Clare het personage eerst een man genaamd Johnny had genoemd, maar het voelde niet goed. Johnny was niet betrokken genoeg, Kelly had al wel een rol van twee zinnen in het verhaal, ze gaf een briefje aan Johnny en maakte een betrokken opmerking. Toen haar redacteur zei dat Johnny eigenlijk helemaal niet om Zoë's problemen gaf, besefte ze dat Kelly dat wel deed. Dagen zat Kelly in haar hoofd, tijdens het hardlopen, koken en de kinderen naar school brengen. Ze kreeg gestalte en haar geschiedenis werd duidelijk.

Voor Ik zie jou heeft Clare Mackintosch research gedaan door een enquete uit te schrijven voor vrouwen met als onderwerp hun woon-werkverkeer. Graag wilde ze hun routines en eigenaardigheden weten. Een vrouw schreef bijvoorbeeld dat ze altijd van de laatste drie treden van de trap springt. Clare kreeg ruim 300 ingevulde vragenlijsten terug. Uit deze antwoorden is de reis van Zoë ontstaan. Inmiddels heeft ze de antwoorden wel van haar computer verwijderd. Het voelde heel intiem om alle details te weten en het voelde niet goed deze te bewaren, het had zijn doel gehad.

Wist je dat Clare Mackintosch

• Een specifieke scene in de keuken aan het einde van Ik zie jou compleet heeft nagespeeld met haar man, omdat ze zeker wilde weten dat alles mogelijk was (we zullen niet verder uitwijden, maar de mensen die het boek gelezen hebben weten zeker welke we bedoelen) 
• Ons lezers "armchair detectives" noemt. Het verhaal moet gedegen in elkaar zitten anders hebben de geoefende lezers het plot door
• Helemaal weg is van stroopwafels en wij haar nog de tip hebben gegeven de stroopwafel bovenop de thee te leggen
• In haar boeken social media probeert te vermijden, omdat het de boeken gedateerd maakt. Iedere keer een ander platform.
• Ons advies vroeg over een voorstel voor de titel van de Catalaanse versie van Ik zie jou
• Jenna in Mea Culpa haar eigen geboortedatum heeft gegeven
• Zelfs flessen champagne krijgt aangeboden om een quote/recensie. Ze hier niet op in gaat.
• Mea Culpa niet als thriller is begonnen, maar als romantisch verhaal met de titel Written in the sand
• Probeert elk boek nog beter te schrijven

Als het aan Clare had gelegen hadden we nog uren gezellig gekletst, maar het was tijd voor andere verplichtingen. Vol enthousiasme signeerde ze nog onze boeken en dook toen ineens boven op de tafel om nog een selfie maken met ons allemaal erop. Zie hieronder het resultaat.

Komende week woensdag 7 juni ligt Ik zie jou in de winkels. Wij zijn het er unaniem over eens dat het boek een absolute aanrader is. Lees hier de recensie van Chantal en hier de recensie van Joyce.

Groetjes Joyce en Chantal