Elke maand leest iemand van de Thriller Club van 10 een boek dat hij/zij kreeg van een ander clublid. Joyce gaf Jan De stilte van de hel door Cody Mcfadyen.

Joyce
Een boek kiezen voor Jan was best lastig. Jan heeft al veel boeken gelezen en ook ik wilde een boek een beetje uit zijn 'comfortzone' van literatuur en ook geen Scandinavische auteur, omdat Jan ook mee schrijft op de blog Literatuur uit het Hoge Noorden. Ook vond ik dat ik het boek zelf moest hebben gelezen en overtuigd moest zijn van het boek. Uiteindelijk werd het dit 'oudje' van Cody McFadyen. Ik vond het een goed boek, de gruwelijke details worden niet geschuwd en Smokey Barrett is een fantastisch sterke vrouw als hoofdpersoon. Ik heb het lang geleden gelezen en ben benieuwd wat Jan er nu van vindt. 

Korte inhoud
Smoky Barrett is een jonge, maar ervaren FBI-agente. Zij leidt CASMIRC, een speciale eenheid die zich bezighoudt met onderzoek naar seriemoordenaars. Smoky is tijdelijk met verlof. Haar man en dochtertje zijn vermoord door de man achter wie zij aanzat. Met behulp van een psychiater probeert zij dit trauma te verwerken.
Maar Smoky heeft nog een lange weg te gaan. Dan wordt het ontzielde lichaam gevonden van Annie Franklin, Smoky's beste vriendin van vroeger. Ze neemt de zaak op zich. De moordenaar legt contact met Smoky. Hij beweert een afstammeling te zijn van Jack the Ripper. En hij daagt haar persoonlijk uit: zij moet hem tegenhouden, voordat er meer slachtoffers vallen...

De stilte van de hel is het zenuwslopende relaas van de fysieke en vooral ook mentale strijd tussen FBI-agente Smoky Barrett en seriemoordenaar Jack Jr. Een sterke vrouw tegenover een gruwelijke psychopaat, die veel te veel weet van haar kwetsbare kanten.

De mening van Jan
De stilte van de hel is een thriller met een heel aardig plot. De tweede helft van het boek is behoorlijk spannend en in dat deel kost het weinig moeite om de aandacht erbij te houden. De hoofdpersoon, Smoky Barrett, is een bijzonder type dat wel in staat lijkt om een (korte) serie met haar in de centrale rol te dragen.
Maar ik ben helaas niet onverdeeld enthousiast, het boek heeft in mijn ogen te veel tekortkomingen om van een echte topper te kunnen spreken. Zo vind ik het raar dat een kind dat drie dagen opgesloten heeft gezeten, zonder eten en drinken, alleen psychische schade lijkt te hebben. De meeste mensen overleven geen drie dagen zonder vocht en als dat wel lukt kan het niet anders dan dat de organen een flinke optater krijgen.
Van de schrijfstijl ben ik ook niet onder de indruk. In het begin worden van alle personages geintroduceerd, alle karakteristieken worden keurig behandeld. Het wordt de lezer wel erg gemakkelijk gemaakt, maar ik maak liever uit het reageren en het doen en laten van personages op wat voor types het zijn en wat hun sterke en zwakke punten zijn. Ook de expliciete behandeling van de gruwelijke moorden is te veel van het goede.
Maar ik vind het vooral jammer dat al op circa een kwart de vermoedelijke dader met de neus kan worden aangewezen, te veel (in)directe aanwijzingen. Als dat vermoeden dan ook nog wordt bewaarheid is dat in zekere zin teleurstellend.
Samengevat: ik heb het deels met plezier gelezen, de plot is heel aardig maar de uitwerking had beter gekund.
Joyce, bedankt voor deze kennismaking met Cody Mcfadyen!