Jan: de meeting in Den Bosch had blind dates als één van de originele onderwerpen. Van degenen die meededen werd gevraagd om voor een ander lid een boek uit te kiezen. Aan mij de eer om Karina te verrassen. Ik geef maar gelijk toe: het was verduiveld lastig. Ik kende Karina eigenlijk alleen maar van de leesclub De corporate tribe (een alleszins prachtig non-fictieboek!). Van haar profiel werd ik wel wat wijzer, maar ook weer niet heel veel. Ik wilde niet het risico lopen om aan te komen met een boek dat zij kent. Maar het moest wel een boek zijn dat haar wel zou kunnen bevallen.
Uit de reactie werd wel duidelijk dat zij er blij mee was: ze had verschillende boeken van deze auteur gelezen maar deze niet. Een kleine zucht van verlichting, toch wel.

Om welk boek gaat het en is het Karina bevallen? Lees vooral verder!

Tijdens onze meeting in maart kreeg ik een mooi ingepakte pakje in handen. Bordeauxrood cadeaupapier met korte hints om te proberen erachter te komen welk boek ik zou mogen gaan lezen. Een Amerikaanse auteur, aangeprezen door Tess Gerritsen met de letters L.L. Okay, dan is dit dus het moment om te bekennen dat ik maar heel weinig weet van waar auteurs vandaan komen en dat als je me een rijtje geeft met namen en landen de kans klein is dat ik alle auteurs in het goede land weet te plaatsen. Helaas wist ik met de hints van Jan niet op de auteur of het boek te komen. Maar na het uitpakken werd ik blij verrast met Als ik weg ben van Laura Lippman.

Voor mij een auteur waar ik al meerdere boeken van gelezen heb en die me altijd wel wist te verrassen met haar speurneus Tess Monaghan. Dit boek van haar bleek een ander hoofdpersonage te hebben, al kan Tess het niet laten haar neus wel even te laten zien. Oud politieman Sandy, nu als adviseur aan het werk in cold cases, speurt in dit boek om een moordzaak en verdwijning op te lossen. Gebasseerd op een waargebeurd verhaal, iets waar Lippman zich volgens haar eigen voetnoot nooit eerder aan gewaagd had, schreef zij dit boek waar de verdwijning van Julius Salesbury, baas van een gokimperium, aan ten grondslag ligt.

Maar is deze Lippman mij nu net zo goed bevallen als haar eerdere boeken? Als ik eerlijk ben is het antwoord nee, en toch heb ik wel leesplezier gehad en ben ik Jan wel dankbaar dat hij Lippman weer eens onder mijn aandacht heeft gebracht want dat was al even geleden. Wat me in Als ik weg ben minder aansprak is dat het verhaal redelijk traag verloopt en vrijwel geen actie kent, wat ik van andere boeken van haar niet gewend was. Dat maakte dat ik iets anders verwacht had dan wat ik kreeg. Waar het boek wordt neergezet in het genre literaire thriller past het naar mijn mening meer in de literaire spannende roman hoek, want waar het vooral om draait en daar zijn overigens complimenten aan Lippman ook zeker op zijn plaats, is de ontwikkeling van de personages en de manier waarop zij met elkaar in verbinding staan. Waar vertrouwen, liefde, jaloezie en misleiding de boventoon voeren en de gepleegde moord en verdwijning zij het wel aanleiding van maar eigenlijk ook ondergeschikt zijn aan het verhaal. Een geslaagde blind date, want de kans dat ik dit boek op korte termijn zelf ter hand had genomen was zeer klein.