Irini is een jonge anesthesist met een bewogen jeugd. Vlak voor haar vierde verjaardag is ze door haar ouders weggegeven aan een tante. Het hoe en waarom van de keuze haar te verstoten en haar zus te houden, heeft ze nooit begrepen. Haar oudere zus Elle neemt gedurende de jaren af en toe contact met haar op, maar altijd loopt dat noodlottig af. Wanneer Elle haar laat weten dat hun moeder is overleden, stemt Irini ermee in om naar huis te komen. Daar realiseert ze zich al snel dat het verleden van haar familie complexer is dan ze ooit had kunnen bedenken. Niet in de laatste plaats omdat ze achter de werkelijke drijfveer van haar ouders komt. Elle speelt ondertussen een sinister spel, waardoor Irini nu pas écht in de problemen komt…

Wordt het Duim omhoog of Duim omlaag? 

Gert: Mijn Zus van Michelle Adams is voor mij een absoluut topdebuut. Het boek heeft echt alles in zich, het is spannend en geloofwaardig en heeft een aantal fantastische plotwendingen. Ik heb dit boek met ontzettend veel plezier gelezen. Dit komt mede door de prettige manier van schrijven, ondanks de 41 hoofdstukjes verslapt het geheel nergens. Met name het personage Elle vind ik perfect uitgewerkt. Kortom een topthriller voor de liefhebber met daarbij wel de opmerking dat, naar ik hoop, niemand zich zal herkennen in de beschreven familieverhoudingen.

Greet: My sister, het debuut van de Britse Michelle Adams, kreeg een goede rating op Goodreads, dus ik begon aan het boek met het idee een paar fijne leesuurtjes tegemoet te gaan. Ik kwam van een koude kermis thuis, ik heb zelden zo'n dodelijk saai boek gelezen (ook zelden zo lang over de eerste helft van een boek gedaan). Je komt aanvankelijk ook helemaal niets te weten, de situatie wordt geschetst, steeds opnieuw, het verhaal kabbelt voort. Halverwege het boek wordt het gelukkig beter en gebeurt er eindelijk wat. Het verhaal eindigt uiteindelijk met twee verrassingen/ontknopingen, één ervan zie je echter al aankomen zodra je aan het lezen gaat. Een thriller is dit boek allerminst, van spanning is (weer maar eens) nauwelijks of geen sprake. Psychologische spelletjes genoeg, dat dan weer wel. Op de manier van schrijven van Michelle Adams is gelukkig weinig aan te merken, vooral in de tweede helft van het boek zit het daarmee wel goed. Vrij makkelijk Engels voor wie eens een boek in die taal wil lezen.

Fany: Ik las het e-book in het Engels. Mijn zus is een boek over Irini die op drie jaar gedumpt werd bij haar tante. Wanneer Irini onder lichte dwang van haar zus Elle naar de begrafenis van haar moeder gaat, worden stilaan duistere geheimen onthuld. Ik hou van dit soort boeken. Het lijkt alsof het duidelijk is wat er is gebeurd, maar niets is minder waar. Deze thriller gaat over beschadigde levens, zieke geesten en verzwegen geheimen. Als je denkt te weten hoe het echt zit, zorgt de schrijfster voor onverwachte wendingen in het verhaal en blijkt het toch nog anders te zijn. Mijn zus gaat over manipulatie, bedrog en familie. De karakters zijn fragiel, niet stereotiep en je leeft mee met hun vreselijke ervaringen. Voor mij dus duidelijk een duim omhoog!

Kees: De korte tekst op de achterkaft van het boek intrigeerde me waardoor ik vermoedde dat het best wel eens een interessant boek zou kunnen zijn. Het begin van het verhaal maakte dat zonder meer waar, want het wás intrigerend en maakte me nieuwsgierig. En er was zelfs al sprake van een zekere mate van spanning. Vooral omdat je wilt weten wat er is gebeurd. Dat spanningsveld blijft tijdens het lezen altijd aanwezig, de ene keer wel wat meer dan de andere, maar het is er hoe dan ook. Soms is de sfeer geheimzinnig, soms beklemmend. Verder kent het verhaal verrassende plotwendingen en een onverwachte ontknoping, die overigens het meest spannend is. De schrijfstijl van Michelle Adams is erg prettig en vaak ook beeldend. Ik kon me in ieder geval erg goed in de personages inleven. Mijn zus heeft me van begin tot eind kunnen boeien. Als je niet beter weet, zou je niet zeggen dat het om een debuut gaat. 

Chantal: Wat een verrassend, spannend boek. De hele tijd voel je de onderhuidse spanning van iets dat er staat te gebeuren. Je weet alleen niet wat en wanneer iets gaat gebeuren. De twee zussen zijn niet samen opgegroeid en hebben niet echt een band. Ze zien elkaar heel af en toe en proberen toch een band op te bouwen. De ene zus is onstuimig, Elle en de andere bedaard, Irini. Irini vlucht soms weg van Elle. Maar die vindt haar na verloop van tijd weer. Als de moeder overlijdt gaat Irini op verzoek van Elle naar de begrafenis. Ze wil er nu eindelijk eens achter komen waarom haar ouders haar hebben weggedaan en Elle hebben gehouden. Dit gaat gepaard met heftige emoties en spannende, verrassende ontknopingen. Dit is een sterk debuut. Zeker een aanrader.

Silvia: Voor dit duimpjesboek heb ik de originele Engelse uitgave gelezen. Het was alweer een tijdje geleden dat ik een boek in het Engels las. Een leuke en hernieuwde kennismaking. Ik kan direct toevoegen dat dit ook zo’n beetje het enige positieve aan dit boek was voor mij. Al snel is duidelijk waar het verhaal heen gaat. Hoofdkarakter Irini is als jong kind weggedaan door haar ouders, terwijl haar oudere zus Elle wel in het ouderlijk huis is opgegroeid. De vraag die Irini haar hele leven al heeft achtervolgd, is het waarom van dit besluit. Al in de eerste hoofdstukken wordt de reden duidelijk. Het pad van de start van het verhaal naar het uiteindelijke plot wordt al snel gebaand. De rest van het verhaal loopt over meerdere, soortgelijke paadjes die naar hetzelfde eindpunt voeren. Regelmatig worden zelfs dezelfde paadjes bewandeld. Geen verrassingen dus in dit boek. Meer van hetzelfde. Met een kleine uitzondering voor de uiteindelijke ontknoping die mij toch nog enigszins verraste. Helaas niet genoeg om mijn duim omhoog te krijgen. 

Elly: Michelle Adams heeft een goed debuut geschreven. Mijn zus gaat over twee zussen die niet met, maar ook niet zonder elkaar kunnen leven. Irini, een anesthesiste, heeft een vreemde relatie met haar zus. Irini vlucht voor Elle, maar vindt de stiekeme afspraken met haar zus toch wel stoer. Alleen is het vaak een rollercoaster. De schrijfstijl van Michelle is vlot, met goedlopende zinnen. In het begin is het verhaal wat langdradig. De flashbacks geven goed weer hoe de ontmoetingen tussen de zussen plaats vonden. De vraag van Irini “Waarom ben ik als peuter weggegeven aan een tante?” wordt lang niet beantwoord. Het antwoord hierop vind ik dan ook wat vergezocht, maar de auteur beslist. Bij vlagen is het boek spannend, al mis ik toch het echte thrillergevoel. Het boek kan me toch genoeg boeien voor een duim omhoog. Ik ben wel benieuwd naar een volgend boek van Michelle Adams.

Evy: Ik las de Engelse versie van het boek. Het is voor mij een beetje een twijfelgeval, vond ik het goed of niet? De sfeer in het boek is absoluut het sterke punt, het afstandelijke en bevreemdende, de kilte die overal vanaf straalt. Het is alleen jammer dat net dat 'vreemde' me weerhield om door te lezen, af en toe had ik een pauze nodig. De personages kropen onder mijn huid en ik werd er een beetje kriebelig van. Er zit vrij veel herhaling in het boek en daardoor ligt het tempo laag. Je wordt als lezer wel erg nieuwsgierig naar de geschiedenis van de zussen, maar het duurde voor mijn gevoel wel vrij lang voor er schot in de zaak kwam. Het einde kwam voor mij als een verrassing, en dat levert natuurlijk bonuspunten op. Ik ben zeker geprikkeld en nieuwsgierig naar het volgende boek van Michelle Adams. Ik weet alleen niet of dit een boek is voor de grote massa en ik ben zeer benieuwd naar de mening van de rest van WLC.

Joyce: Mijn zus is zeker geen recht-toe-recht-aan thriller. Het is een boek dat op een vreemde manier boeit. De sfeer in het boek is heel sterk neergezet, je hebt al snel net als Irini een hekel aan haar zus Elle. Zeker in het begin was het verhaal heel kil en passief van de kant van Irini. Ik wilde haar regelmatig een por geven om nu toch eens voor haarzelf op te komen en actief te worden. Het verhaal blijft een beetje in rondjes draaien en komt steeds weer op de vraag terug: waarom is Irini weggedaan? Gelukkig verandert de setting in het boek halverwege als Irini terug naar Londen gaat. Dit deel van het boek heeft iets meer snelheid in zich dan eerder in het boek en dat leest een stuk plezieriger. De spanning is zeer onderhuids en geen moment prominent aanwezig, het bevindt zich een beetje op de achtergrond. Michelle Adams weet uiteindelijk nog te verrassen met een verrassend twist op het einde en dat maakt dat mijn duim net omhoog gaat. 

Conclusie : Zeven duimen omhoog, waarvan een aantal maar net aan, en twee omlaag. De meningen over dit debuut van Michelle Adams zijn wisselend. We zijn het er allemaal over eens dat het een verre van standaard thriller is en dat spreekt de een meer aan dan de ander.