Tussen de demonstranten van de politieke partij DENK aan de ene kant en de politieke partij PVV aan de andere kant door togen wij zaterdag 20 januari naar de AD redactie in Rotterdam. Dagblad AD en uitgeverij The House of Books organiseerden een lezing met de Engelse auteur Sophie Hannah, ter gelegenheid van het verschijnen van haar nieuwste boek Heb jij haar gezien? op 10 januari 2018.

Gert, Chantal en Joyce verzamelden zich rond half drie samen met vele thrillerfans en bekenden en werden welkom geheten door Julia Krasenberg van The House of Books en AD-medewerkers. Twaalf verdiepingen hoger in de omgebouwde kantine stonden thee en koffie voor ons klaar en zochten we een plekje in de steeds voller wordende zaal. 

Om drie uur heette Janneke Siebelink iedereen van harte welkom en begint het programma met Inge Ipenburg, die twee stukken voorleest uit Heb jij haar gezien? In het tweede stuk zit helaas een flinke spoiler voor degenen die het boek nog niet gelezen hebben. 

Dan is het tijd voor de hoofdgast van de middag, Sophie Hannah. Op teenslippers betreedt zij het podium om door Janneke te worden geïnterviewd. Ze vertelt dat ze thrillers is gaan schrijven omdat ze geobsedeerd is door mysterie. Het dagelijks leven zit vol met mysteries, elke dag weer en daarom ligt het dicht bij het eigenlijke leven. Neem bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek, je wilt weten wat ze van je vinden en hoe je het doet. Echter krijg je er nooit antwoord op en in een thriller wel. Een thriller is dan ook bevredigend om te lezen.

Interessant weetje is dat Sophie Hannah zojuist een musical heeft geschreven, 'The mystery of Mister E'. Ze noemt het stuk Mousetrap meets Mathilda en het is een soort Agatha Christie-mysterie. De verwachting is dat de musical in 2019 zal gaan draaien en uiteraard hoopt ze dat de musical de landsgrenzen over gaat.

Heb jij haar gezien? speelt zich voor het grootste gedeelte af in het Swallowtail wellnessresort in Phoenix, Arizona in de Verenigde Staten. Sophie werd hiervoor geïnspireerd door een vakantie met haar familie, maar ook tijdens een verblijf gedurende een werkbezoek. Het intrigeerde haar dat er mensen heerlijk aan het relaxen zijn en anderen levensbedreigende berichten ontvangen. Deze tegenstelling maakt het intrigerend. Overigens bevindt zich in Phoenix, Arizona volgens Sophie Hannah de allerbeste thrillerboekhandel van de wereld met de naam The poisoned pen.

Cultuurverschillen
De cultuurverschillen tussen de Britten en de Amerikanen was een punt dat ze graag wilde verwerken in haar boek. Vol vuur en humor vertelt ze over de Amerikaanse commercials, het is eigenlijk maar tien seconden en dan volgt een twee keer zo lange periode met alle waarschuwingen van het aangeprezen product. Hilarisch volgens Sophie, net als het eeuwige positivisme. Ze barst in lachen uit en vertelt over een ontmoeting met een Amerikaanse lezer die haar om de hals viel met de woorden: "You rocked my world". Vijf sterren binnen, dacht Sophie, maar het boek werd als middelmatig beoordeeld door de lezer. Dit deed haar beseffen dat de verschillen groot zijn. In het dankwoord van Heb jij haar gezien? schrijft ze ook nog eens dat ze ervan droomt om een rechter in een Amerikaanse rechtszaal te willen zijn om de volgende zin uit te spreken: "Doe dat nog eens in mijn rechtszaal en ik laat je royeren.". 

Ook zou zij graag nog eens bij een moordonderzoek assisteren. Ze vertelt wederom een anekdote over een persoonlijke ervaring. Iemand probeerde haar tas te roven, maar ze gaf niet op en bedacht zich ineens dat ze een fles 'bananamilk' in haar tas had. Ze weet deze eruit te krijgen en gooit deze vervolgens over het hoofd van de tasjesrover, die vervolgens beduusd de benen neemt. Ze spoedt zich naar de politie en geeft de politie een signalement. Ze vertelt hen dat de man bruin haar heeft, maar ze het vermoeden heeft dat hij roodharige familieleden heeft door de rode gloed in zijn haar en zijn lichte huidskleur. De politieman schijft vervolgens "bruin haar" op, maar dat is haar niet secuur genoeg.

Schrijfwijze
Als Sophie Hannah aan een nieuw boek begint, maakt ze eerst een compleet architectonisch plan van zo'n 120 bladzijden. In dit plan staan alle gebeurtenissen en hoofdstukken. Ze vertelt dat ze van structuur houdt, dit komt misschien ook doordat ze eerst tien jaar gedichten heeft geschreven. Het grote voordeel is volgens Sophie dat het boek dan goed in balans is en dat ze zich daarna volledig kan richten op het schrijven. Ze weet ook altijd al hoe het einde van het boek zal zijn en laat zich dus niet verrassen zoals andere auteurs. Dit betekent zeker niet dat ze nooit iets verandert.

Panelgesprek
Isa Maron vertelt ons kort over de schaal van het kwaad van Michael Stone. Tweeëntwintig schalen van zelfverdediging tot psychopathische moordenaar. Een aantal kwaadaardige vrouwen passeren de revue. 

Nu volgt een panelgesprek onder leiding van Janneke Siebelink met uiteraard Sophie Hannah, maar ook Simone van der Vlugt en Inge Ipenburg. De centrale vraag is: wat hebben vrouwen, zowel auteurs als lezers, met spanning. Er wordt geconstateerd dat er toch meer vrouwen dan mannen in de zaal zitten. Inge Ipenburg vraagt ons of het iets uitmaakt of een boek geschreven is door een mannelijke of vrouwelijke auteur. Het collectieve antwoord is dat dit niets uitmaakt.

Er worden nog enkele quotes over de verschillen tussen vrouwelijke en mannelijke auteurs besproken. Sophie Hannah is niet zo overtuigd van grote verschillen, maar Simone van der Vlugt juist wel. Volgens Simone zijn vrouwen kwetsbaarder en voelen daarom meer angst en kunnen zich makkelijker inleven in het karakter van hun personage. Sophie geeft aan dat iedereen angst heeft, dat mannen het misschien alleen op een andere manier tonen. Dit zou dan betekenen dat ze alleen vanuit de slachtofferrol kunnen schrijven en dat is niet waar.

Favoriete thriller
Gedurende het programma vraagt Janneke Siebelink naar ieders favoriete thriller.

• Sophie Hannah: Moord in de Oriënt Express  van Agatha Christie 
• Inge Ipenburg: De handen van Kalman Teller  van Gauke Andriesse
• Isa Maron: Misery  van Stephen King
• Simone van der Vlugt: Een kus voor je sterft  van Ira Levin
  

Nu is het tijd om onze boeken te laten signeren. Als extraatje mogen we nog met AD-journalist Arno Gelder en adjunct-hoofdredacteur Rennie Rijpma mee voor een rondje over de redactie. Het was heel interessant om te zien en om hun verhalen te horen. Het was net bekend geworden dat de 91-jarige Franse chef-kok Paul Bocuse was overleden en direct was een van de journalisten al bezig met een artikel.

Na een drankje en een bitterbal was het tijd om naar huis te gaan. Verder lezen in Heb jij haar gezien?, want op 18 februari volgt hier op de We Love Crime spot uiteraard een groepsrecensie. The House of Books, nogmaals bedankt voor de uitnodiging en boeken.

Nog even leuk om als laatste te vermelden, Sophie is een beetje Twitter-verslaafd, dus deel gerust je mening over het boek. Hoogstwaarschijnlijk komt er wel een reactie. Laat hieronder alsjeblieft weten of je een leuke reactie hebt gekregen. We zijn benieuwd.