Eerder schreven we een artikel over Fantastische beesten in de fantasy. Nu duiken we de wereld in van gruwelijke monsters uit vooral de boeken met een horrorthema. Over HET beest met 666 zullen we het in een ander artikel hebben, maar een gezellig zestal eigenaardige monsterlijke figuren bieden we jullie vandaag wel aan. Niet geheel toevallig valt het uitkomen van dit artikel (bijna) samen met de nieuwste moeder-der-gruwelijke-beestenfilm: Alien Covenant.

Lees je toch liever een boek dan dat je naar monsters kijkt, verdiep je dan in een van de volgende boeken. Houd wel voor de zekerheid een lampje aan 's nachts.

HET

Coulrofobie of clownfobie is een irreële of overdreven angst voor clowns. Dit fenomeen komt vrij veel voor bij kinderen maar zelfs tieners en volwassenen kunnen er last van blijven houden. Johnny Depp bijvoorbeeld heeft een clownfobie. De symptomen zijn verschillend: van paniekaanvallen tot een hevige angst voor personen die verkleed zijn in een clownkostuum of andere in het oog springende kostuums.

En wie is daar waarschijnlijk de grondlegger van? Juist, Pennywise de clown oftewel HET van Stephen King. “It all floats down here”. Wie bibbert er niet nog na van deze woorden van HET? Hij is de Gever van enge nachtmerries en oorzaak van menig clownontwijkend gedrag. Maar wat is HET eigenlijk? HET wordt gezien als een geslachtsloze en gedaantewisselende entiteit. HET is miljoenen jaren oud en trekt vooral kinderen aan. Afkomstig uit een onbekende dimensie buiten “onze”  ruimte, op aarde gekomen om zich te voeden. Zijn favoriete gedaante is die van Pennywise de dansende clown, maar HET kan zich in allerlei gedaantes tonen. Later in het boek manifesteert HET zich als een monsterlijke spin, maar dit is niet zijn echte vorm. Het komt wel het dichtst in de buurt van wat wij mensen kunnen begrijpen. Zijn natuurlijke vorm bestaat vooral uit de “doodlichten”(deadlights). Kijk je hierin, dan ben je op slag krankzinnig. Een compliment aan maker Stephen King voor het creëren van dit gruwelijke “beest”. In september komt een remake van de film uit.

Jachyra

Jachyra's zijn monsterlijke beesten met een menselijke vorm. Zij zijn ontstaan in het Feëntijdperk zoals beschreven in Het wenslied van Shannara van Terry Brooks. Jachyra's zijn roodkleurig, zwaar gespierd en hebben lange armen met klauwen. Hun nagels zijn scherp en lang. In een wond gemaakt door deze nagels verspreiden zij een gif dat dodelijk is. Hun gelaat is misvormd, met gele ogen en een bek vol scherpe lange tanden.Over de gehele lengte van hun ruggengraat zitten stekels. Alhoewel ze een menselijke vorm hebben, lopen ze soms op vier poten. Het geluid dat de Jachyra maakt is er een om kippenvel van te krijgen; het doet denken aan een krankzinnige lach. Jachyra's voeden zich met hun eigen pijn, ze worden er krachtiger van. Magie lijkt de enige manier om deze monsters te doden.

Mocht een Jachyra je pad kruisen, kun je het beste een blokje om rennen.

De Skrieling 

Blijf niet staan, maar ga ook niet rennen! Probeer rustig weg te lopen! De skrieling zal je weten te vinden als je blijft waar je bent of het op een lopen zet. Met zijn gitzwarte ogen, zijn kakelende en/of huilende lach, vlijmscherpe klauwen en afschrikwekkende uiterlijk, is de skrieling een nachtmerrie tot leven gekomen. De skrieling is een wezen uit de onderwereld en doodt alles wat op zijn pad komt. Hij is supersnel, kan ver en hoog springen en is zeer moeilijk te verslaan. Hoe dat wel kan lees je in De steen der tranen, 2e wet van de magie van Terry Goodkind.

De shoggoth

Een shoggoth is een gruwelijk hersenspinsel van de bekende horrorschrijver H.P. Lovecraft. Het is een monsterlijk wezen dat in zijn Cthulhu Mythos meerdere malen terugkomt.

De Shoggoth zijn een creatie van de zogeheten Elder Things. Hun uiterlijk is lastig in woorden te vatten, maar het plaatje spreekt boekdelen. Het is een monster dat je niet in het donker zou willen tegenkomen, maar ook niet in daglicht wat dat betreft. Ze kunnen van vorm veranderen en zijn heel plastisch. Ze zijn ondanks hun omvang heel snel. De Elder Things gebruikten de Shoggoth als werkers. De Shoggoth hadden geen echt bewustzijn en werden door de Elder Things gecommandeerd via hypnotische suggesties. Na miljoenen jaren kregen enkele Shoggoth uiteindelijk een eigen wil en gingen zich tegen hun meesters verzetten. De Elder Things konden deze opstand ternauwernood onderdrukken, maar vernietigden de wezens niet omdat ze hen nog steeds nodig hadden voor het zware werk - iets waar zijzelf hun handen niet aan vuil konden of wilden maken.

Al met al jagen deze wezens je waarschijnlijk meer angst aan dan Cthulhu zelf!

Ondode huisdieren

Uit het hoofd van Stephen King zijn vele gruwelijkheden ontsproten, dus het is niet gek dat er nog een karakter -  of in dit geval karakters - benoemd wordt in dit artikel. Er zijn veel monsters in fictie, maar waarschijnlijk zullen de meeste mensen het ermee eens zijn dat er eigenlijk niks engers is dan je geliefde huisdieren terug uit de dood zien komen als een gruwelijke schim van zichzelf. Dit is precies wat er gebeurt in Dodenwake ( Pet Sematary).

Een gezin verhuist naar een mooi huis in de buitenlucht. In het bos achter hun huis is een begraafplaats voor huisdieren waar de lokale kinderen al decennialang hun geliefde dieren begraven. Een naargeestige plek, maar er is nóg een begraafplaats te vinden, veel dieper in het bos... Eentje waar dode wezens weer tot leven komen nadat ze begraven zijn. Wanneer de kat van het gezin doodgaat en begraven wordt op die plek komt hij weer terug tot leven... Alleen is hij niet meer precies hetzelfde.

Als je huisdieren die terug tot leven komen niet zo spannend vindt, kun je je voorstellen hoe eng het zou zijn als een mens daar begraven zou worden... Of een klein kind.

Tash

Voor een karakter uit een jeugdboek is dit toch wel een enge verschijning. Tash is de antagonist in Het paard en de jongen en Het laatste gevecht van De kronieken van Narnia door C.S. Lewis. Hij is de god van de Calormeners en vormt als zodanig de tegenpool van Aslan. Tash wordt omschreven als een veelarmig, vogelachtig figuur. Daar waar Aslan wordt gezien als een soort vertolking van God of Jesus en het goede, daar vertegenwoordigt Tash de duivel, demonische zaken en het slechte. Men geloofde in Aslan als leider of men hing het geloof van Tash aan. Het verschil was dat aanhangers van Tash bang waren voor hem. Als men iemand vervloekte riep men Tash aan. Als je slecht was, ging je naar het land van Tash, een mogelijke verwijzing naar de hel. De namen van Tash en Aslan zijn ook niet toevallig gevonden, ze betekenen rots en leeuw in het Turks. Redenen genoeg om de Kronieken van Narnia tot de volwassenfictie te rekenen. Dit soort beesten wil je toch niet onder je bed vinden..

Een hele reeks gruwelijkheden zijn ons gepasseerd voor we tot dit zestal kwamen, waaronder Krampus, Loki, Gremlins en Krakens. We konden ze nu helaas niet allemaal bespreken, dus wellicht zit er nog een toekomstig artikel in. Welke van deze gruwels vinden jullie het gruwelijkst?