Demi en Vanessa van de SFFC10 lazen samen met Femke en Tinke van de YAC10 het boek Duizelingwekkende hoogte van Katharine McGee, het vervolg van Duizend hoog. Een mengsel van Young Adult en sciencefiction; glamour en vooruitstrevende technische snufjes. Is het een gouden combinatie, of zijn er aspecten waar de crossover duidelijk wat te wensen overlaat? Op onze spot vind je de eerste twee discussievragen die wij met elkaar bespraken - op de spot van de YAC10 staan de andere twee vragen!

Is Duizelingwekkende hoogte een goed vervolg op deel 1?

Zowel Tinke als Femke lazen Duizelingwekkende Hoogte een hele tijd nadat ze het eerste deel hadden gelezen. De SFFC10 leden, Demi en Vanessa, lazen voor deze cross-over het eerste en tweede deel vlak achter elkaar. Femke: ‘Ik wist niet superveel meer van het verhaal. Ik was bang dat ik daardoor van alles zou missen in deel 2, maar die vrees was niet terecht: gelukkig was er in het begin van het verhaal genoeg informatie verwerkt uit het vorige boek.’ Demi: ‘Het eerste deel las ik in het Engels en dit deel in het Nederlands, maar ik had geen enkele moeite om vertaalde termen en zinnen te begrijpen. Mijn complimenten voor de vertaler van dit boek! ’ Demi vond verder de verhaallijnen die met elkaar verbonden raakten goed uitgewerkt. Vanessa was het hier niet helemaal mee eens - tenminste niet in het begin: ‘In het eerste deel vond ik de wisselende perspectieven storend. Het haalde steeds de vaart uit het verhaal. Dat was in dit deel ook zo, pas na de eerste helft begon ik goed in het verhaal te komen. Ik vond de persoonlijke dilemma’s die ontstonden na de gebeurtenissen van deel 1 redelijk geloofwaardig uitgewerkt. De schuldvraag en gevoelens gaven dit verhaal diepgang.’ Tinke daarentegen werd gelijk weer terug het verhaal in gezogen: ‘Al die nieuwe gebeurtenissen, een nieuw personage en nog steeds dezelfde geheimen. Het is weer drama in de toren en daar hou ik van. En het is niet hetzelfde drama als Duizend hoog en dat maakt het zo fijn.’ Vanessa kon zich daar niet zo in vinden: ‘De wereld is mooi uitgedacht, alleen vond ik het jammer dat in dit tweede deel veel aandacht ging naar de wereld van de superrijken. Ik kon me niet zo goed inleven in de gebeurtenissen die in hun leven speelden. Het voelde een beetje als een soap.’ Femke vult aan: ‘Ik merkte gaandeweg dat dit boek echt om drama draait; er is niet veel actie. De rijkdom was bijvoorbeeld alom aanwezig in dit boek. Het draaide in dit deel, veel meer dan in Duizend hoog, (alleen maar) om de hogere verdiepingen. De focus lag te veel op de elite.’ Demi was het hier ook mee eens: ‘De klemtoon ligt op drama in dit tweede boek en dit wordt er nét wat te dik opgelegd naar mijn mening.’ Tinke wist dit tweede deel wèl goed te waarderen: ‘Deel 2 is onafhankelijker dan de meeste vervolgen. Natuurlijk heb je deel 1 nog wel nodig om deel 2 te lezen, maar deel 2 is ook voor een deel een apart boek. Het heeft variatie ook al lezen we weer over dezelfde personages als in deel 1.’

Wat vond je van de opbouw van het verhaal?

Femke vond dat het boek goed van start ging, waarna het minder werd: ‘Het verhaal begon goed; het was fijn om terug te zijn in deze futuristische wereld. Maar je merkte wel dat ieder z’n geheimen had en die angstvallig verborgen hield. Soms wist een ander daarvan, en dan werd er niks anders gedaan dan diegene daarmee te chanteren. Ik ergerde me op bepaalde momenten zó aan al die personages: kom op, jongens, communiceer gewoon met elkaar!’ Demi kon de opbouw van dit boek ook niet zo waarderen: ‘Er gebeurt niet veel en het verhaal bouwt zich te langzaam op om uiteindelijk tot een ietwat teleurstellend einde te komen. Het voelt te veel als een recycling van het eerste deel. Verder is het duidelijk dat dit boek last heeft van het ‘tweede deel syndroom’: het lijkt eerder een aanloop naar het derde en laatste deel te zijn dan dat het een goed op zichzelf staand verhaal is.’ Vanessa vond de opbouw een effectief punt van het boek: ‘Het verhaal heeft dezelfde opbouw als deel 1. Een cliffhanger aan het begin van het verhaal, een sprong terug in de tijd, die naar de climax van de cliffhanger loopt. Deel 1 las ik kort voor deel 2, hierdoor viel de gelijkenis in opbouw meer op en voelde het meer als een trucje. Het werkte wel, want je wil verder lezen om te weten hoe het in elkaar zit.’ De opbouw is vertrouwd en weinig vernieuwend volgens Tinke, maar dat maakte het verhaal wel makkelijk om te lezen. Ook vond ze het fijn dat er geen lange hoofdstukken waren. ‘Er blijven geheimen, er gebeurt aan het einde weer een groot event. Het is in dat opzicht niet super, maar het leest heel makkelijk. De verschillende perspectieven helpen wel met de opbouw van het boek. Daardoor blijft het vernieuwend in plaats van dat je in een sleur komt.’

Klik hier voor het artikel van de YAC10 met de overige twee vragen die wij met elkaar bespraken! Wat vind jij het beste boek dat de genres van Young Adult met sciencefiction/fantasy verbindt? En hoe denk jij dat onze maatschappij eruit zal zien over honderd jaar, op technisch vlak? Laat het ons weten!