Wat begon als een typefout, daar volgde al gauw een idee. Het resultaat is een reeks mijmeringen over vroeger: De Club van Tien voor even de Club van Toen.
Welke boeken lazen we in onze jeugd, welke herinneringen hebben we aan een leesperiode of welke verhalen zijn ons het beste bijgebleven? Jullie lezen het elke maand bij de Club van Scifi/Fantasy. Onze clubleden Marjolein en Yvette zijn vandaag aan de beurt op deze throwback thursday.

Marjolein

Waar andere kinderen gedwongen moesten worden om een boek op te pakken moest ik gedwongen worden een boek neer te leggen. Toen ik heel jong was las ik alles wat los en vast zat. Ik had een abonnement op de Reader’s Digest en op de bibliotheek natuurlijk. En met de kinderboekenweek mocht ik altijd meerdere boeken uitzoeken.

Ik was een groot fan van de boeken van Paul van Loon zoals De Griezelbus en ontdekte daarna al snel de Kippevel boeken. R.L Stine had ook een iets engere serie die misschien iets te eng was voor mij. Zo kwam in een van de boeken een scène voor waarbij twee zussen elke keer dat ze langs een begraafplaats reden hun adem inhielden. Dat heb ik toen ook een paar jaar gedaan.

Zo neem ik wel vaker dingen over van boeken in mijn leven. Ook in mijn schrijfstijl. Toen ik mijn Virginia Andrews fase had schreef ik een verhaal dat daar veel weg van had. Uiteraard heb ik ook een aantal jaren Harry Potter-fanfictie geschreven, want zoals jullie misschien wel weten inmiddels ben ik een grote fan van Harry Potter. Hekserij vond ik sowieso interessant. Na het lezen van de WICCA-boeken praktiseerde ik ook op mijn eigen manier hekserij. Helaas is de kindertijd voorbij en ben ik tegenwoordig een stuk normaler.

Yvette

Auel en auerhanen

In 2004 was ik uitgekozen om voor 9 maanden in Finland te gaan wonen en werken op een natuurkampschool in het bos. Met bos bedoel ik ook echt in het bos, alleen, in the middle of nowhere. Elke week ging ik daarom naar het dichtstbijzijnde dorp (35 kilometer verderop) de lokale bibliotheek bezoeken om vooral in de avond het minder donker te laten zijn (hartje winter). Ik had geen auto, dus om ergens te komen, moest ik liften of het personeel lief aankijken dat overdag kwam werken. Ik werd al gauw een popster in het dorp. “Die buitenlandse”. Ik was aanbeland in het hart van Karelië. Hier leerde ik ook snel de ware betekenis ervan kennen door de Kalevala te lezen, het nationale epos waar Finland op drijft. Alle moed (Sisu) van epische helden wordt in deze verhalenbundel beschreven, al spelend op de kantele.

Terug naar de bib. Hier hadden ze alleen maar hele oude klassieke Engelse boeken zoals Alice in Wonderland en The great Gatsby. Ik was al dankbaar om Engels te lezen, dus geen boek is me ontsnapt. Om de taal te leren, las ik Finse kinderboeken zoals de Moeminboeken van Tove Jansson.

Op een toevallige vrije dag kreeg ik een lift naar het dichtsbijzijnde stadje (2 uur rijden) en bezocht uiteraard de boekenwinkel voor nieuw leesvoer. De Engelse sectie was helaas beperkt, maar er stond Auel tussen. Alleen niet in dezelfde versies en dat is nu nog steeds de reden dat ik 5 verschillende edities Engelse boeken van de Aardkinderen heb (een doorn in mijn boekenkast). Dat jaar dacht ik veel aan Ayla, elke keer als ik bessen plukte, tochten naar de grot liep, tussen oerbomen verdwaalde, in het meer zwom of kampvuurtjes aanlegde. Op mijn eerste natuurtocht met kinderen zagen we auerhanen, in Nederland niet voorkomend en ook in Finland laten ze zich niet altijd zien. Ik zag mezelf als Ronja de roversdochter, sluipend op zoek naar wezens in de vrije natuur. Net als Ronja, was ik heel blij met de komst van de lente. Ik ruik nu nog de geur die in het bos hing na het smelten van de sneeuw. Er kwamen plots holletjes van de muizen onder de sneeuw vandaan en de bosanemonen gingen open.

In de zomer las ik na bezoek van het thuisfront de boeken van Juliet Marillier: Drager van de wolfsvacht en Drager van het Vossenmasker. Heerlijk wanneer ik weer alleen was, om uren over stoere Vikingen te dromen. Echter herinneringen aan fantasyboeken en aan het ware Scandinavië komen nog altijd het beste tot zijn recht in John Bauer’s Sprookjeswereld.

Horrorboeken zaten er dat jaar niet in, alleen in het bos zwerven riep al genoeg enge gedachten op, vooral in de winter. Dit jaar durf ik wel weer donkere boeken te lezen. Als herinnering aan de Kalevala en een mini-mijmering aan Finland (tevens onderdeel van de landenchallenge), wil ik Het verhaal van Kullervo van Tolkien lezen.


Lees hier het vorige Club van Toen-artikel.