In deze Genre Melange buigen Marc en Yvette van ‘We love Scify & Fantasy’, Chantal van ‘We Love Crime en Sanne van 'We love Feelgood' zich over het boek Marina van Carlos Ruiz Zafón.
Wat vonden we van het verhaal? Raden we het onze lezers aan in ons genre?  Is het een perfecte mix van meerdere genres of heeft één genre de overhand? Op al deze vragen geven wij vandaag antwoord. En aangezien dit boek een macaber karakter heeft, vinden we het uitstekend bij Halloween passen.

Over de schrijver

Carlos Ruiz Zafón (1964, Barcelona) is de meest gelezen Spaanstalige auteur ter wereld na Cervantes. De meeste mensen kennen hem van het internationale succesvolle vierluik: Het Kerkhof der Vergeten Boeken waarvan deel 1 De schaduw van de wind de bekendste is. Zafon begon zijn carrière echter met vier YA-romans De Nevelprins, Het middernachtspaleis, Septemberlichten en Marina. In het voorwoord schrijft Zafon dat van al zijn gepubliceerde werk Marina zijn favoriet is en het een einde van “eerste jeugd” omvatte.

Quote: Allemaal bewaren we een geheim op de zolder van de ziel, achter slot en grendel. Dit is de mijne.."

Waar gaat Marina over?

In mei 1980 verdwijnt de 15-jarige Oscar Drai een week uit een internaat in Barcelona. Dit is het begin van het verhaal, maar eigenlijk het einde. Hij wordt gevonden door een politieagent en dan krijgen we het hele verhaal te horen van hoe dat jongetje kennismaakt met een meisje genaamd Marina en welke avonturen ze samen beleefden. De stad maakt wezenlijk deel uit van het verhaal en niet alleen als achtergrond. Marina neemt Oscar mee naar een kerkhof, om getuige te zijn van een macaber ritueel dat elke vierde zondag van de maand plaatsvindt. Precies om tien uur ’s ochtends verschijnt een koets, getrokken door zwarte paarden. Er stapt een in het zwart geklede vrouw uit, met een sluier voor haar gezicht en in haar gehandschoende handen één enkele roos. Ze loopt naar een grafsteen die geen naam vermeldt, maar waarop alleen de mysterieuze afbeelding van een zwarte vlinder met opengeslagen vleugels te zien is. Het verhaal volgt zijn weg naar de diepe krochten onder de stad, geheime doktoren, vervlogen tijden en personen.

Verwachtingen van deze genremelange

Sanne: Ik kende Zafon al, van zijn boeken voor volwassenen, Marina kende ik nog helemaal niet. Ik had ook geen andere YA van hem gelezen en was daar erg benieuwd naar, vooral omdat zijn eerdere boeken smaakten naar meer. Ik had van tevoren verwacht dat het een gruwelijk en mysterieus boek zou zijn, vooral door de pikzwarte voorkant, met bloedrode roos en rode versieringen. Of dit echt feelgood zou zijn, daar had ik mijn twijfels over, ik had van te voren niet had verwacht dat het veel romantiek zou bevatten, maar omdat YA veel overeenkomsten heeft met feelgood, wilde ik het een kans geven. Tot slot had ik de verwachting dat, in vergelijking met de boeken van Zafóns hand voor volwassenen, Marina wat toegankelijker en minder ingewikkeld zou zijn.

Marc: Ik was toch wel benieuwd, daar ik nog geen enkele jeugdboek /YA van Zafón had gelezen. Ik kende alleen zijn romans voor volwassenen. Ook had ik geen gedachten welke kant dit boek op zou gaan. Maar ik stel mij nogal makkelijk open voor nieuwe dingen en besloot het gewoon op mij af te laten komen. 

Yvette: Ik bekeek de achterflap en las “mei 1980” en meteen was ik geïnteresseerd. Laat ik nu namelijk zelf van die exacte bouwmaand zijn. Ik las al eerder De schaduw van de wind en dat vind ik echt een prachtig geschreven boek, maar niet persé fantasy. Ik verwachte een spannend verhaal met weer prachtige beschrijvingen in de stijl die hem zo eigen is plus dat er weer een puzzel of speurtocht in zou zitten.

Chantal: Ik heb een aantal jaren geleden De nevelprins gelezen. Dit is een prachtig, mysterieus verhaal met prachtige beschrijvingen van de sfeer en omgeving. Dit verwachtte ik nu eigenlijk weer: een mysterieus, spannend verhaal .

Wat vonden jullie van het verhaal?

Marc: Marina is een beklijvend verhaal, dat af en toe best pittig is en vrij vlot leest. Zafón vertelt niet alleen een verhaal, maar laat ook de stad herleven, zoals hij moet geweest zijn in het naoorlogse klimaat. Of hij dit fantaseert of zo heeft meegekregen van andere bronnen weet ik niet, want zelf is hij pas later geboren (1964). Persoonlijk is dit mijn eerste niet-volwassen boek van deze schrijver en ik ben tevreden dat ik het mocht lezen.

Chantal: Het boek heeft een hele bijzondere uitstraling. Het is duister en beeldend geschreven met oog voor detail en gevoel.

Sanne: Tijdens het lezen werd ik aangenaam verrast doordat juist vriendschap, liefde en relaties centraal staan in het boek. Mijn verwachting dat het minder ingewikkeld zou zijn moet ik bijstellen, het boek bevat behoorlijk wat verbanden waar je je aandacht bij moet houden.

Yvette: Het boek liet me denken aan de Efteling-attractie “Danse Macabre” over verlaten kerkhoven, vrouwen in zwarte gewaden zonder gezicht, zwarte vlinderafdrukken die overal terug komen. Het is niet eng, maar wel een mysterieuze sfeer, een donker randje en hartstikke spannend. Zafon bouwt deze spanning goed op en hij kan meesterlijk de verschillende verhaallijnen door elkaar laten lopen en tot een verrassend einde schrijven.

Genremelange of niet?

Chantal: Het is zeker een melange van verschillende genres. In eerste instantie is het een coming-of-age boek met een ontluikende liefde tussen Marina en Oscar, waardoor het een YA boek wordt met een hint van Feelgood. Daarnaast gaat het over iemand die geen afscheid kan nemen van zijn geliefde en hiervoor hele afschuwelijke praktijken uitvoerde. Dit neigt dus naar de Horror en Fantasy. Maar er zitten zeker elementen in van een Thriller. De vaart zit er aardig in en je bent constant op je hoede wat er kan en gaat gebeuren. Het is een heel onvoorspelbaar verhaal. Af en toe kom je tot rust door de prachtige, sfeervolle beschrijvingen van Barcelona.

Marc: Een groot deel van het verhaal gaat over een “soort” Frankenstein met een geleerde die lijken terug tot leven wil brengen. Hierdoor past het echt in de genres horror en fantasy. De relatie tussen de jonge hoofdpersonages maakt dit boek echter tot een (liefdes) roman en een YA-verhaal. Een genremelange inderdaad.

Yvette: Door het hele verhaal heen kreeg ik onderhuidse rillingen, er broeit iets onder de oppervlakte, iets niet van deze aarde. Op de oppervlakte is er dan juist de coming-of-age en de prille relatie van Oscar en Marina, wat het meer in de richting van een YA of roman schuift. De mooie, vloeiende zinnen en de beschrijving van de stad maakt het juist een literair boek en je ziet de volwassen bestsellers er al in doorschemeren. Echter het bovennatuurlijke aspect maakt dit boek fantasy en horror, alsof je een jonger zusje leest van Mary Shelly of Edgar Allan Poe (categorie Gothic horror). Ik vind het echt een hele duidelijke genremelange, voor ieder wat wils en zeker geschikt voor de volwassen lezer!

Sanne: Wat mij betreft is Marina een geschikt boek voor een genremelange. Doordat iemand door liefde gedreven wordt tot lugubere handelingen, neigt het boek naar horror, de zoektocht geeft het boek mysterie mee, het surrealistische karakter een toon van fantasy en de liefde een zweempje feelgood. Een combinatie van ingrediënten die zorgt voor een hele fijne genremelange, waar iedereen, maar zeker de breed geïnteresseerde lezer, van kan genieten.

Nog meer Zafon?

Yvette: Jazeker! Het gehele vierluik aflezen staat sowieso nog op mijn wensenlijst, maar nu ik een YA van hem heb gelezen en ik  die erg spannend en toegankelijk vind, wil ik zijn andere YA-boeken ook nog lezen. Een vriendin vertelde me dat er heuse stadgidsen en wandelingen bestaan rond de boeken van Zafón, dus mocht ik een keer naar Barcelona gaan, zou ik daar ook heel erg geïnteresseerd in zijn.

Chantal: Ik ga zeker nog meer Zafón boeken lezen. Mijn moeder heeft de serie Het kerkhof der vergeten boeken bijna compleet. Die ga ik zeker eens lezen als ik tijd heb.

Sanne: Dit brede karakter van Marina laat mijn interesse in de andere YA van Zafón groeien, ik verwacht in de toekomst zeker nog meer van hem te lezen.

Marc:Tuurlijk, dit is de evidentie zelf. Zolang hij dit niveau blijft handhaven, hoor je mij niet klagen.

Sanne en Chantal schreven ook hun versie van deze genremelange, deze kun je hier en hier vinden.

-Marc & Yvette-