Voor ons eerste oordeel van 2018 mochten vijf van ons Midland - De terugkeer het debuut van Marguerita Le Roy lezen, het eerste deel van een trilogie. Was het spannend genoeg voor ons om uit te kijken naar het volgende deel?

Midland

Als de grenzen tussen dromen en realiteit vervagen, waar vertrouw je dan op? 

Wanneer Sammy beseft dat ze elke ochtend ontwaakt met schrammen en kneuzingen die ze in de duistere wereld uit haar nachtmerries heeft opgelopen, vreest ze dat ze krankzinnig wordt. Naarmate de ernst van de verwondingen toeneemt, rest haar echter geen andere keuze dan deze serieus te nemen. 

Samen met haar beste vriend Matt probeert ze te achterhalen wat haar dromen betekenen. Hun zoektocht leidt hen naar Daron, iemand die haar zowel in haar slaap als in het dagelijks leven de stuipen op het lijf jaagt, en die beweert hetzelfde door te maken als zij. Hoewel Sammy liever uit zijn buurt blijft, ziet ze zich gedwongen zijn hulp te aanvaarden. 

In het gezelschap van een man die ze niet vertrouwt, betreedt ze een wereld die eeuwenlang voor de mensheid wordt verborgen. Een wereld waar zelfs de doden onwelkom zijn. 

Verwachtingen

Aangezien Midland een debuut is had niet iedereen verwachtingen vooraf. Voor anderen was bovenstaande tekst genoeg om bepaalde verwachtingen te scheppen. 

Demi: "Ik verwachtte een verhaal vol spanning met een goed uitgewerkte droomwereld. De spanning was er echter pas echt in het tweede deel van het verhaal, maar ook toen miste ik nog de urgentie. De droomwereld, Midland, kon naar mijn mening ook beter uitgewerkt worden. Toen ik erover las voelde het kaal en leeg aan, maar dat kan ook heel goed expres zo zijn gedaan omdat het een soort tussenwereld is voor zielen, en niet een plek om echt geleefd in te worden."
Cindy: "Mijn verwachtingen waren best hoog. Ik verwachte een spannend fantasyverhaal met een onverwacht plot."
Marjolein: "Van tevoren dacht ik dat Midland erg spannend zou zijn, een thriller met een fantasytintje. Helaas bleek het voor mij net niet spannend genoeg. Ik voelde niet de drang om door te lezen."
Marc: "Wanneer mij een onbekend boek van een onbekende schrijver/schrijfster wordt voorgeschoteld dan heb ik geen verwachtingen. Wel de hoop dat het mij positief gaat verrassen."
Toon: "Een fantasydebuut van een Nederlandse auteur? Kom maar op! Ik had echt zin in Midland."

Ze gaat hoe dan ook terug naar Midland, ervan uitgaande dat ze niet allang ergens vastzit in een dwangbuis en dit hele avontuur zich in haar hoofd afspeelt.

Vormgeving

Ze zeggen dat je een boek niet aan de buitenkant moet beoordelen, maar stiekem doen we dat allemaal wel een beetje. Is de cover spannend genoeg en past hij wel bij het verhaal?

Marc: "De kaft sprak me wel aan, ze had iets mysterieus met dat doods bos en al die doodskoppen op de grond en dan die eenzame figuur die er tussen de bomen wandelt."
Marjolein: "Ik vind het heel mooi hoe weinig kleur er wordt gebruikt waardoor het beetje kleur er echt uit springt. Net als Marc vind ik het lekkere mysterieus. De kaft past ook goed bij het verhaal. Ik vind de vormgeving erg Nederlands met grote pagina's en een groot lettertype. Dit leest natuurlijk wel lekkerder."
Toon: "Mooi kleurgebruik voor de achtergrond, dat spreekt me wel aan. De letters zijn gedaan door Dorothea Omber (Doloris Umbridge)."
Cindy: "De cover vind ik intrigerend. Het roept bij mij vragen op. Ik wil er meer van weten. de schedels geven het idee dat er een spannend, hopelijk bloedstollend verhaal in zal zitten."
Demi: "Ik vond de cover prachtig en heel sfeervol. Het pad van schedels roept een naargeestig gevoel op, en ik had gelijk de indruk dat het om een soort geestenwereld ging. Het is zeker een boek dat ik meteen zou oppakken in de winkel."

Schrijfstijl en verhaallijn

Het lezen van een debuut is soms nog spannender dan het lezen van een boek van een bekend auteur. Spreekt de schrijfstijl van Marguerita le Roy ons aan?

Cindy: "De schrijfstijl is makkelijk te lezen, soms wat te simpel naar mijn smaak. Het leest snel. De auteur valt veel in herhaling wat erg jammer is."
Toon: "Er wordt niks aan de verbeelding van de lezer overgelaten. Alles, echt al-les wordt beschreven. 
Hier een citaat: “Ze veegt haar voeten…” Wauw! Maar het gaat verder: “…op de deurmat.” Nee! Niet op een golden retriever? Wat een plottwist!
Midland staat vol met dit soort geneuzel. Op een gegeven moment bezorgde ik mijn vriendin een hartaanval toen ik tijdens het lezen uitriep: “Staat ze nou alwéér haar make-up bij te werken?”
Ik voelde me als lezer niet serieus genomen. We doen er ruim honderd bladzijdes over totdat tot de hoofdpersoon doordringt wat de lezer al lang weet van de achterflap. Dit boek had op pagina 160 kunnen beginnen en zou daar stukken spannender van worden.
Het is een oneindige herhaling van achtervolgd worden, verwondingen ontdekken en dat het koud is. Je kunt hier een ge-wel-dig drankspelletje van maken. Men neme een rij borrelglaasje en een kan margarita (geen alcohol onder de 18!) en elke keer als je leest dat het koud is drink je een shotje. Geloof me, het boek wordt er niet slechter van. 
Naast alle overbodige informatie staat het boek ook nog bomvol fouten. Tautologieën, pleonasmen en zaken die simpelweg niet kunnen. Het lijken kleine dingen, maar wordt een optelsom met als uitkomst dat Marguerita Le Roy zich niet lijkt te bekommeren om haar lezers."
Marjolein: "Het concept is zo goed, maar er was niet genoeg spanning in gebracht. Het is geen verhaal wat lekker vlot wegleest. Er is wel veel nagedacht over het omschrijven van de omgeving. Deze kon ik wel goed voor mij zien. Maar misschien wilt ze te veel omschrijven wat de vaart voor mij uit het verhaal haalt."

Demi: "Ik moest in het begin erg wennen aan het feit dat verhaal in de toekomstige tijd is geschreven. Na een tijdje merkte ik er echter niks meer van. De eerste helft van het verhaal vond ik wat traag en ik vond dat er veel herhaling in zat met slechts af en toe wat vreemde dingen die voorbij kwamen. Voor mij kwam het verhaal pas echt op gang in de tweede helft, maar ik miste ook daar de urgentie. Ik denk dat het verhaal beter en spannender was geweest als het een stuk korter was geweest, met de langdradige momenten eruit gesneden. Wel moet ik zeggen dat er een aantal fijne plottwists waren die ik kon waarderen en ik werd een aantal keer verrast door de richting waarin de plot ging."
Marc: "Leesbaar maar traag. Ik heb de indruk dat de schrijfster het verhaal onnodig ingewikkeld heeft gemaakt, waardoor ze dikwijls het actieve verhaal moet pauzeren om zaken aan ons lezer duidelijk te maken mits gesprekken tussen de hoofdpersonages."

Nadat ze een tijdlang mistroostig uit het raam heeft gestaard, besluit ze dat ze slechts één woord nodig heeft om deze wereld te omschrijven. Doods.

Personages

Hebben we de personages echt leren kennen? Zouden wij in de schoenen van de hoofdpersoon willen staan? 

Toon: "Sammy is nogal oppervlakkig. Ze kan collega Hannah niet uitstaan, want Hannah besteedt aandacht aan haar uiterlijk. Daarna lezen we keer op keer hoe Sammy haar make-up staat bij te werken! Sammy neemt wraak door op haar werk zout in de suikerpot te doen. Een niveau van humor dat ik in de Donald Duck veel beter uitgevoerd heb gezien.
Dat Matt, haar knappe, gespierde reus van een vriend, écht alleen een vriend is, is geen knappe vondst. Het onderstreept voor mij enkel het gebrek aan diepgang."
Demi: "Sammy is het hoofdpersonage waar we veel over te weten komen, maar door haar afstandelijke gedrag naar anderen toe kwam ze zo ook over op de lezer. Ze heeft veel doorgemaakt en ik leefde ook zeker wel met haar mee, maar ik had graag meer over haar willen weten. Naast Sammy zijn er niet veel andere personages waar we veel over te weten komen, wat het isolement waarin Sammy leeft goed reflecteert. Wel is het jammer dat we niet meer over de andere mensen in Sammy’s omgeving te weten komen; haar beste vriend Matt is haar enige echte steun, maar dat lijkt ook zijn enige functie te zijn in het verhaal."
Cindy: "De personages zijn redelijk uitgediept. Dit had veel beter gekund mijn inziens. Ze blijven daardoor wat afstandelijk."
Marjolein: "Ik denk dat er een goede reden is waarom bepaalde personages niet echt diepgang hebben en misschien dat dat voor anderen na het lezen ook duidelijk wordt. Ik heb het gevoel dat Marguerite le Roy goed heeft nagedacht waarom mensen zijn zoals ze zijn en dit ook heeft geprobeerd mee te geven in het boek."

Fantasygehalte

Wij zijn niet voor niks de club voor Fantasy en Science Fiction. Heeft Midland een hoog genoeg fantasy gehalte voor ons?

Marc: "Meer dan voldoende, met parallelwerelden, spreuken die mensen of voorwerpen superkrachten geven, en een eeuwenoud godenras dat de oorzaak is van heel het verhaal."
Cindy: "Het is wel echt een fantasyverhaal, vol met magie. Ik moet wel zeggen dat ik het erg richting YA vind gaan."
Marjolein: "Een parallelwereld, onverklaarbare krachten en boeken die je niet zomaar kan lezen. Ja het is technisch gezien fantasy al leest het voor mij niet echt zo. Het zou ook mensen kunnen aanspreken die normaal geen fantasy lezen"
Demi: "Ik miste een beetje het echte fantasy gevoel. Het bestaan van Midland en de geheime organisatie daar zijn wel echte fantasy elementen, maar deze komen pas echt naar voren in de tweede helft van het boek. De dromen van Sammy waren vrij eentonig met de mannen die steeds achter aan zaten, en ik had liever wat meer informatie gehad over de wereld. Maar aan de andere kant is het ook logisch dat we pas meer over de wereld krijgen te weten wanneer Sammy zich meer dingen realiseert."
Toon: "Mèh!"

Eindoordeel

Met een gemiddelde van 2.7 sterren was ons panel niet razend enthousiast over dit debuut. 

Marc: "Je kan natuurlijk super kritisch zijn en vergelijken met het beste dat je ooit las, Maar dan ben je niet objectief. Wetende dat dit een eersteling is van iemand die totaal geen schrijfervaring heeft, ben ik positief verrast. Moest elke eersteling dit niveau halen er zouden er veel blij zijn – samen – met mij. Natuurlijk hoop ik dat de schrijfster kritischer wordt voor zichzelf en meer gaat schrappen en verbeteren in latere boeken. Ik ga alvast het vervolg lezen als het ooit uitkomt." 3 sterren
Cindy: "Ondanks dat het wat simplistisch is geschreven, zat er in het begin toch wel een goede mate van spanning in. Halverwege zakte dit helemaal weg waardoor het lastig werd je aandacht vast te houden. In het einde komt er wat spanning terug, maar het kabbelt allemaal wat aan de oppervlakte. Voor een debuut geen slecht boek. Er is duidelijk potentie, ik hoop dat de auteur zich verder gaat ontwikkelen. Het was leuk om te lezen, maar ik denk dat ik het vervolg laat liggen." 3 sterren
Demi: "Midland is een knap debuut, maar was beter uit de verf gekomen als het een stuk korter en daardoor urgenter was geweest. Er zaten wat langdradige momenten tussen die erg als herhaling aanvoelden en die makkelijk geschrapt konden worden. Ik ben zeker wel benieuwd naar een vervolg, maar ik hoop dat er dan meer personages zijn waarmee Sammy in contact komt en die goed worden uitgewerkt. Ik ben ook nieuwsgierig naar Midland zelf en hoop er meer over te weten te komen in het tweede boek. Marguerite Le Roy kan zeker wel schrijven, en als dit al haar eerste boek is ben ik benieuwd naar wat een tweede boek zal brengen." 3 sterren
Toon: "Midland is niet geschreven voor een publiek, maar voor Marguerita Le Roy zelf. Dat had zo moeten blijven. Dit boek zou stukken beter zijn als een serieuze redactie de helft in de prullenbak had gegooid. Door het één ster te geven recenseer ik het boek gelijk als de woordenbrij van Owan Drake en dat gaat me net iets te ver, daarom 1,5 ster. Naar boven afgerond, twee sterren."
Marjolein: "Lezen doe ik om te ontspannen, te ontsnappen of om iets te leren. Een goed boek is voor mij een boek dat je niet kan neerleggen waarbij je door moet lezen. Helaas was dat voor mij bij Midland totaal niet het geval. Het concept spreekt enorm aan, maar de uitvoering laat flink wat te wensen over. Te veel onnodige details en geen vaart in het verhaal. Wat mij betreft had er nog een redactieronde overheen mogen gaan." 3 sterren.

Hebben jullie Midland gelezen? Wat is jullie oordeel?

Eerder zijn er oordelen geveld over Nimmernacht en Overstekers