Sterke en zwakke punten

Elk verhaal heeft zijn sterke en zwakke punten, maar die zijn niet voor iedereen hetzelfde. Zo zijn de meningen over de vertelstijl verdeeld. Marieke vindt dat het een goed geschreven verhaal is. De hoofdstukken zijn precies goed van lengte, de personages zijn duidelijk neergezet, de dialogen zijn te begrijpen en het verhaal - eigenlijk een detective - zit logisch in elkaar.
Saskia daarentegen vindt het eerste deel wat traag en het tweede deel van het boek wat chaotisch. Marvin vindt ook dat het traag op gang komt waardoor hij bang is dat mensen het tegen de tijd dat het spannend wordt al hebben neergelegd. 

Sterk
Over de sterke punten zegt Adinda: "Het boek wordt in de ik-vorm verteld. We volgen het verhaal vanuit hoofdpersoon Mirabel. Dit is gelukkig een lekker eigenzinnig personage dat geen gebrek aan opinies, interessante gedachten en soms ook komische invallen heeft. De vertelstijl in het boek is daardoor eerder ongedwongen, losjes, met een prettig ritme in de zinnen. Soms zijn de details in het boek wat overdadig. Ik vond het bijvoorbeeld een verademing om te lezen over een vrouw die een bosmaaier in de achterbak van haar auto probeert te krijgen, maar dat had van mij dan toch wel iets beknopter gemogen. 

De personages zijn lekker uitgewerkt en de focus op de onderlinge relaties is nogal realistisch en levensecht. Het is urban fantasy, en de realiteit is niet zomaar een vage achtergrond maar komt in dit boek behoorlijk op de voorgrond. Voor mij gaf dit het verhaal extra handen en voeten."

Zowel Marvin als Marjolein zijn blij verrast door de kwaliteit van de Nederlandse taal in het boek. Marjolein: "Als ik met Vlamingen praat of Vlaamse teksten lees begrijp ik ze wel altijd, maar merk ik toch vaak een verschil met het Nederlands dat ik gebruik. Bij Overstekers heb ik geen enkele keer gehad dat ik twijfelde over de woordkeuze."

Zwak

Het is voor alle lezers wel heel duidelijk dat er een vervolg komt. Het voelt niet helemaal als een afgerond verhaal. Het gevoel heerst dat er teveel geïntroduceerd moest worden, waardoor het tempo voor sommigen af en toe wat traag was. 

Feelgood

Een aantal van ons kreeg een feelgood-vibe tijdens het lezen, daarom vroegen we ons ook af in hoeverre het boek de feelgood-lezer zou aanspreken.

Marieke: "Het voelt een beetje als young adult, maar het heeft ook feelgood-elementen (de dates van Terya, de relatie van Mirabel met Ris, het fruitbedrijfje, de bemiddelingen in kleine conflicten, het is allemaal vrij braaf). Dat het om fantasy gaat is niet heel erg duidelijk. De schrijfster laat ons kennismaken met portalen, en verschillende levensvormen, maar omdat het verhaal gewoon in onze wereld speelt en ieder individu erg zijn best doet om vooral niet op te vallen, is het allemaal redelijk normaal."

Marvin: "Ik ben fan noch kenner van feelgood dus ik ga hier niet al te veel over zeggen, maar ik merkte wel dat er wat zogenaamde zachtere elementen in het boek zaten. Ik hou daar niet zo van in fantasy (en nog minder in sciencefiction.) Het boek heeft hier en daar wel eens een chicklit-trekje."

Adinda: "Tijdens het lezen bekroop me vaak een beetje een feelgoodgevoel: de nadruk op de relaties tussen de personages, de vele erotische momenten, de beschrijvingen van de omgeving die soms naar lieflijk en landelijk neigen. Dit is niet negatief bedoeld want ik heb mij zeker niet verveeld tijdens het lezen. Het was gewoon iets wat opviel."

Saskia: "Ik vind het boek een echte urban fantasy. Dit genre bevat wel vaker romantische relaties zoals bijvoorbeeld de serie Mercy Thompson van Briggs en de serie Women of the Otherworld van Kelley Armstrong. Stomende seks en verliefdheden zijn daarin zeker geen uitzondering. Je zou het een feelgood-element kunnen noemen, maar de romantiek en seks zijn hier van ondergeschikt belang. Het boek bevat wel een zekere knusheid en een tendens om het goede te willen doen. Mirabel wil bijvoorbeeld alleen maar scheppen en niets vernietigen. Eigenlijk vertegenwoordigt niemand echt het kwade. De mensen en de wereld bestaan uit grijstinten en de beslissingen die de personages nemen zijn begrijpelijk wanneer je de achtergrond ervan kent."

Marjolein: "Ik zou niet zeggen dat het een feelgood boek is. Er zitten wat romantische scénes in, maar dat hadden er van mij eigenlijk net iets meer mogen zijn. Het is voor mij op de eerste plaats een urban fantasy, maar het zou ook goed onder de noemer detective kunnen vallen. Het label feelgood zou ik er niet op plakken."

Mythologische wezens

Een belangrijk fantasyonderdeel zijn de wezens die voorkomen in Overstekers. Hoe goed vinden de lezers de omschrijvingen daarvan? En hebben ze een toegevoegde waarde?

Marjolein: "Wat ik leuk vind aan de wezens in Overstekers is de mythologische achtergrond. Zo zijn er bijvoorbeeld faunen met hun bokkepotten en horens, maar ook mythologische wezens die voor mij minder bekend zijn zoals ifrieten en Rusalka's.  De wezens en hun eigenschappen zijn goed uitgewerkt en mijns inziens ook geloofwaardig. Ik vind de personages leuk en zou er graag meer over lezen."

Adinda: "Uit parallele wereld Aeterna komen allerlei wezens. De manier waarop deze in Aeterna ontstaan vond ik wel origineel gevonden. Wat mij aansprak was de manier waarop deze wezens zich handhaven in Aeterna. Ook vond ik dat Doom op een heel natuurlijke manier in het verhaal uitwerkt dat de wezens onderling een geschiedenis, hun eigen politieke verwikkelingen en karaktertrekken hebben. Het idee van een wereld naast de onze waaruit wezens komen die als 'mensen' tussen ons leven is natuurlijk niet nieuw, maar de draai die Doom eraan geeft is verfrissend."

Saskia: "Over het algemeen kom je in urbans steeds dezelfde soorten wezens tegen. Petra Doom biedt echter wat extra’s. In plaats van de gebruikelijke weerwolven en vampiers spelen faunen, rusalka’s ,daimonen en ifrieten een rol. Deze hebben elk hun eigen kenmerken en blijken allen op magische wijze verbonden te zijn met de leden van de koninklijke familie. Ze komen heel natuurlijk over en hebben zo hun makken.
Oorspronkelijk komen deze  wezens uit een andere dimensie en steken via een Portaal over naar de aarde. Zo ook hoofdpersoon Mirabel die deze zogenaamde  ‘Overstekers’ bijstaat wanneer zij aankomen. Zij is lid van de koninklijke familie en fungeert als bemiddelingscoach wanneer er problemen tussen de Overstekers en mensen ontstaan. De verschillende wezens en hun afkomst geven het boek iets verfrissends en origineels. Ook de inzet van bemiddeling om  conflicten op te lossen in plaats van weerwolvengeweld en gedreig vind ik zeer goed gevonden."

Marieke: "Het personage Mirabel is waar ze vandaan (Aeterna) komt bijzonder, maar ze is hier in onze wereld heel gewoon. Ze heeft een eigen bedrijf en klust daarnaast bij als onderhandelaar, wat zeker in het begin tot grappige situaties leidt. Daarna ontpopt ze zich tot amateurdetective en gaat alles van kwaad tot erger, tot een redelijk complexe ontknoping aan het einde.

Het echt echte fantasygevoel zit in dit deel alleen aan het einde, als er krachten loskomen die lang verborgen zijn gebleven, wat de titel wel heel mooi verklaard. Toch had ik wat fantasygebeuren op wat meer gehoopt.
De ‘overstekers’ komen wel aan bod, maar ook dat is allemaal nog niet zo spectaculair. In dit deel is het vooral kennismaken met de verschillende soorten en wat ze kunnen."

Marvin: "Ik vond de manier waarop de auteur gepoogd heeft alle wezens een soort van gemeenschappelijke afkomst te geven, knap gevonden. De eigenschappen die ze bezitten en de moeilijkheden die ze daardoor ondervinden, maar ook net de krachten die ze daardoor hebben, zijn knap geïntegreerd in het geheel. Je voelt ook dat de wijze waarop ze geïntroduceerd zijn, een goede basis legt voor later. Dit kan echt nog alle kanten uitgaan en dat is goed. De wezens zijn ook allemaal feilbaar en beperkt, ieder op hun eigen wijze. Dat kan later nog heel interessant worden in vervolgboeken.