En we gaan starten met deel 3 van de Glazen troon-serie: Erfgenaam van vuur. Omdat dit deel wat dikker is dan de vorige twee delen, zullen we hier drie weken voor uittrekken. We lezen van 1 april t/m 22 april en zullen tijdens het lezen weer regelmatig een leesupdate en leesvragen plaatsen. Lezen en discussieren jullie weer gezellig met ons mee?

Celaena heeft gevechten op leven en dood overleefd, maar tegen een zeer hoge prijs. Hoewel ze niets liever wil dan de dood van haar dierbare vriend wreken, moet ze aan een nieuwe reis beginnen om de waarheid over haar verleden onder ogen te komen... Een waarheid over een erfenis die haar toekomst voorgoed kan veranderen. Ondertussen verzamelen haar vijanden zich met maar één doel: de inwoners van het koninkrijk tot slavernij dwingen. Maar Celaena moet eerst haar eigen demonen overwinnen om dat kwaad te kunnen verslaan.

Nog even opfrissen wat er aan dit deel vooraf ging? Onze leesdiscussie van deel 2 vind je hier. Kijk ook hier voor het leesschema van de gehele serie.

Leesschema en updates

Hoofdstuk 1 t/m 11 (4 april)

Merel: Zoals Demi al eerder opmerkte staat er in Erfgenaam van Vuur geen extra kaartje in van Wendlyn, iets wat ik erg jammer vind. Het is duidelijk dat een groot deel van het verhaal zich in Wendlyn zal gaan afspelen en nu al had ik er best een kaartje bij willen hebben om te zien waar Celaena precies is.
Celaena is inmiddels dus in Wendlyn. Ze lijkt weer neerslachtig en lusteloos te zijn. Ik hoop dat ze haar strijdlust weer snel zal hervinden. Ze wil zich wel aan haar belofte voor Nehemia houden, maar ziet niet in hoe ze dit ooit zal kunnen doen. Ook worstelt ze met haar afkomst, voor haar is Aelin dood, maar ik denk dat er toch een moment zal komen waarop ze haar afkomst onder ogen moet zien en moet omarmen. Ik verwacht wel dat dat moment ergens in dit boek gaat komen, ik ben vooral benieuwd wat ervoor gaat zorgen dat ze haar afkomst en bijbehorende rol toch zal gaan accepteren.
Naast de oude bekenden (Chaol is gelukkig nog in het kasteel!) maken we in deze eerste hoofdstukken ook kennis met een flink aantal nieuwe personages. Celaena heeft een niet al te aangename ontmoeting met Fae prins Rowan en Fae koningin Maeve. De halfbloeden Emrys en Lucas zijn dan toch een stuk aangenamer gezelschap.
Terug naar Adarlan, waar de koning de generaal Aedion heeft teruggeroepen. Chaol herkent meteen de ogen van Celaena in zijn gezicht en beseft dat ze familie zijn. Aedion vind ik nu al een interessant personage. Hij is in dienst van de koning, draagt ook een ring en heeft zich kennelijk tegen zijn eigen volk gekeerd. Het is alleen nog niet helemaal duidelijk of hij weet wat het dragen van die ring precies inhoudt. Hij is in elk geval gemeen tegenover Dorian, waardoor hij wel meteen antipathie oproept. Toch durf ik nog niet met zekerheid te zeggen dat hij ook echt een slecht persoon is.
Verrassend is dat er ook twee hoofdstukken vanuit het perspectief van de heks Manon voorkomen. De heksen zijn duidelijk kwaadaardig. Ze hebben een aanbod gekregen van de koning en het lijkt er op dat ze hierop zullen ingaan. Het leuke vind ik dat Manon weer een heel ander personage is dan bijvoorbeeld Celaena, Dorian of Chaol en haar perspectief dus een heel ander soort verhaal laat zien. Een mooie aanvulling om ook vanuit de slechte kant het verhaal te kunnen beleven.
Sarah J. Maas heeft in dit boek in elk geval een aantal interessante lijntjes uitgezet en ik ben heel benieuwd hoe deze verschillende verhaallijnen zich verder zullen gaan ontwikkelen en hoe deze uiteindelijk weer zullen samenkomen.

Demi: Wanneer we Celaena tegenkomen in het boek blijkt dat ze al dagenlang op daken ligt te hangen met kruiken wijn. Ze is weer in een put belandt en twijfelt aan zichzelf. Wat ook niet helpt is dat ze wordt meegenomen door een Fae - Rowan. Celaena's plannen worden in de war geschopt en ze moet noodgedwongen met hem mee naar haar tante toe. Daar blijkt dat zij Celaena's magische krachten wilt laten ontwikkelen en dit zou wel eens jaren kunnen duren als we de half-Fae in de vestiging moeten geloven. Maar Celaena bezit een bijzondere kracht van magie: ze kan vuur oproepen en manipuleren. Ik denk dan ook wel dat haar krachten snel weer zullen herleven op dit nieuwe continent waar de magie er nog volop is. En wie weet verandert ze dan ook weer in haar Fae vorm, al walgt ze ervan. Het is duidelijk dat Celaena haar Fae familie verantwoordelijk ziet voor haar oduers dood: we komen te weten dat haar tak van de familie zich namelijk afwendde van Maeve en de rest.

Net als Merel vind ik Aedion ook wel intrigrerend. In het vorige boek lazen we over een herinnering die Dorian had aan Aelin (die dus nu als Celaena door het leven gaat) en Aedion; laatstgenoemde werd door Aelin op Dorian afgestuurd omdat hij thee over haar heen had gemorst. Eigenlijk best gek dat Dorian Celaena niet herkende als Aelin - misschien waren ze op die dag nog echt heel jong. (En misschien verwacht je ook niet dat de erfgename van de troon van Terrasen nog rondloopt als dodelijkste sluipmoordenaar die Adarlan kent.) Hoe dan ook: waarom heeft Aedion zich achter de koning van Adarlan geschaart en waarom heeft hij zich zo tegen zijn eigen volk gekeerd? Is hij een dubbelspion en doet hij de rebellen eigenlijk helemaal geen kwaad? Ik weet het niet. Hij en zijn leger hebben een grote reputatie als moordenaars, maar misschien heeft hij dat net als Celaena weten te faken. Hoe dan ook, ik be benieuwd naar zijn beweegredenen. Ik vond het wel grappig hoe hij Chaol voor de gek hield en hem door het hele gebouw liet stampen tijdens het feestje zonder dat hij Aedion kon vinden.

Manon de zwartbekheks zorgt ervoor dat we een kijkje achter de schermen kunnen nemen bij de koning van Adarlan: ik ben heel benieuwd wat in de Feriankloof schuilt... We weten dat er wyverns zitten en dat de heksen eindelijk weer zullen kunnen vliegen dankzij die wezens, maar toch denk ik dat er nog iets anders aan de hand is. Gaat de koning echt samenwerken met heksen? Geen idee, dus ik lees snel verder! 

1. We volgen het verhaal vanuit verschillende perspectieven, namelijk die van Celaena, Chaol, Manon en Dorian. Hoe vind je het om steeds van perspectief te wisselen? Welk perspectief spreekt je tot nu toe het meeste aan?

2. Wat is jouw mening over Aedion? Pure villain, of zou er nog iets achter hem schuilen?

Hoofdstuk 12 t/m 22 (7 april)

Merel: Manon en haar clan zijn inmiddels, net als alle andere heksenclans, bij de Feriankloof aangekomen. Ik vraag me af wat de koning voor ogen heeft met de samenwerking met de heksen, want het is duidelijk dat ze geen eenheid vormen. Er breken regelmatig gevechten uit en als ze de kans zouden krijgen, zouden bepaalde clans behoorlijk uitgedund worden. Als dit een soort leger voor de koning moet worden, dan wordt dat dus nog wat. Ze moorden elkaar volgens mij dan net zo hard uit als hun tegenstanders. Maar goed, voorlopig zijn ze nog in training om met de wyverns om te leren gaan. Die wyverns vind ik overigens fantastisch! Manon heeft haar zinnen al snel op Titus gezet, een fel mannetjesdier. De eerste echte vlucht gebeurd echter op vrouwtjes. Dat gaat uitstekend.
Minder uitstekend gaat de training van Celaena. Rowan wil dat ze van gedaante verwisselt, maar dat lukt haar niet. Uiteindelijk besluit ze om te vertrekken. Ik vond niet dat dat een erg overdachte beslissing van haar was, ze leek ook niet echt een plan B te hebben. Het verbaasde me dan ook niets dat ze, nadat ze tenauwernood aan de huidlopers ontkomen is, weer met Rowan terug gaat naar de vesting. Op dit moment denkt ze dat de training haar niets oplevert, maar ik weet zeker dat als ze doorzet en haar krachten onder controle leert te krijgen, dit haar voordeel gaat opleveren in haar strijd tegenover de koning.
Chaol probeert zijn vertrek uit te stellen, ik ben benieuwd hoe lang hij dit nog weet te rekken. Hij gaat achter Aedion aan, wordt natuurlijk ontdekt, en dat leidt tot een wel heel interessante ontmoeting tussen die twee. Wat voor deal probeert Chaol met hem te sluiten? Ik ga snel verder lezen!

Demi:  Ik weet niet zo goed wat ik van Manon en de andere heksen moet vinden. Het is duidelijk dat ze eigenlijk alleen maar puur slecht zijn en vooral met elkaar veel conflicten veroorzaken. Toch zijn ze per clan wel goed georganiseerd, waardoor ze perfect zijn om de wyverns te besturen. Ik denk dat Manon nog wel vóór het begin van de oorlog de erfgename van de Geelbeens iets aandoet, want daar zit veel bad blood tussen. Rowan vind ik steeds leuker en interessanter worden. Hij leeft al eeuwenlang en zit nu opgescheept met Celaena. Je zou haast denken dat het een straf voor hem is zoals Celaena al suggereert, maar dan blijkt dat Rowans krachten perfect zijn om die van Celaena in toom te houden. Dit komt vooral goed van pas wanneer Celaena bijna het hele bos afbrandt. Die huidlopers zijn goed beschreven en ik kreeg ook een rilling toen ik de passage las waarin Celaena door een bliksemflits drie stille gedaantes kon zien bij het vuur waar ze minuten eerder nog zat… Brr! Er is nu wat meer verstandhouding tussen Celaena en Rowan heb ik het idee, al zal het nog wel even duren voordat ze elkaar echt accepteren en respecteren. Rowan is door Maeves zuster Mora in de verte familie van Celaena, dus ik weet niet zeker of er wel romantiek kan voorkomen tussen hen in dit geval. Rowan is bovendien natuurlijk al eeuwen oud – mentaal is hij veel verder dan Celaena. Hoe dan ook, ik ben benieuwd hoe Celaena’s verdere training zal zijn. En yes, Aedion is geen verrader! Dat kón ook bijna niet anders. Ik kan me echt niet voorstellen dat iemand zo zijn eigen volk zou verraden en terroriseren. En hij houdt ook daadwerkelijk van Aelin/Celaena – maar is dat een ‘broederlijke’ liefde of meer? Hij heeft haar ten slotte meer dan tien jaar niet meer gezien en dacht al die tijd dat ze dood was. Het eerste denk ik dan. Dankzij zijn Fae afkomst wist Aedion dat hij de ring van de koning moest vervangen. Maar toch… zou de koning echt niet gemerkt hebben dat Aedion de ringen heeft verwisseld? Moet hij dat niet merken? Misschien speelt de koning het spelletje wel mee tot… ja, tot wat? Ik ben benieuwd naar de deal die Chaol met hem wil maken. Dorian verliest onverwachts zijn krachten in het bijzijn van Sorscha: ik snap niet goed hoe dat opeens gebeurde. Hij raakte in paniek, maar als zijn krachten zo snel hem kunnen overmeesteren is het inderdaad essentieel dat hij en Sorscha snel een oplossing vinden. Ik heb medelijden met Sorscha: ze heeft al zoveel verloren en is nu ook nog eens verbonden aan een gevaarlijk geheim van Dorian, op wie ze dan wel verliefd is. Hopelijk sterft Sorscha geen pijnlijke dood hierdoor… Ik lees ook snel verder!

3. Hoe vind je het boek tot nu toe (vergeleken met de eerdere delen)? Zijn er dingen anders, valt je iets op?

Hoofdstuk 23 t/m 32 (10 april)

Merel: Het is inmiddels tijd voor de selectie van de wyverns en Manon heeft haar zinnen nog steeds op Titus. Eigenlijk snap ik niet zo goed waarom, want het is al snel duidelijk dat hij geheel zijn eigen gang gaat en niet op commando’s reageert. Hij mag dan wel de grootste en de sterkste zijn, maar als hij niet luistert, is hij toch niet echt handig in de strijd. Natuurlijk loopt het niet zoals gepland, want Manon wordt de kuil ingegooid onder het mom van: Eis hem dan maar op ook. Een leuke verrassing vind ik dat Titus haar ook gewoon als prooi beschouwd, maar dat Manon wel een instant band vormt met het lokdier. Ik verheug me er al helemaal op dat dit beschadigde, kleine onderdeurtje uiteindelijk toch de beste wyvern van allemaal blijkt te zijn. Ik geniet overigens nu al van Abraxos. Heerlijk hoe hij onverstoord bezig blijft met zijn bloemetjes, terwijl Manon hem probeert aan te zetten tot belangrijkere zaken.
Manon begint overigens ook te merken dat er iets niet helemaal in de haak is. Het bloed van de opzichter smaakt verrot en het vlees dat ze aan Abraxos probeert te voeren blijkt ook al die verrotte smaak te hebben. Ik gok zo dat de koning hier de oorzaak van is.
Celaena en Rowan lijken langzaamaan een iets betere verstandhouding te krijgen, ook al blijft de training onaangenaam. Het gedaante verwisselen gaat Celaena nog steeds niet goed af, wel ervaart ze meer vrijheid in haar Fae-lichaam. Ik denk dat ze uiteindelijk hieraan leert te wennen en haar krachten nog wel onder controle zal gaan krijgen.
Ze vinden een aantal leeggezogen lijken. Celaena en Rowan proberen uit te zoeken wat er aan de hand is, maar worden hier nog niet echt wijzer van. Vreemd genoeg worden de personen die dood zijn niet gemist, waardoor het lijkt alsof er bewust gekozen wordt voor de slachtoffers. Wie of wat zit hier achter?
In tussentijd leert Dorian met de hulp van Sorscha zijn magische krachten te onderdrukken. Goed gevonden om hiervoor ijzer te gebruiken, al weet ik niet hoe realistisch ik het vind dat stroop hierbij gaat helpen, omdat het ijzergehalte in stroop eigenlijk heel laag is. Er bloeit nu ook een romance op tussen Dorian en Sorscha, wat niet echt handig is. Het brengt hen beiden in een moeilijke positie.
Chaol en Aedion wisselen nu informatie uit. Dorian heeft dat ontdekt, maar wil er eigenlijk niets mee te maken hebben. Dat snap ik aan de ene kant wel, maar als kroonprins zou hij dit eigenlijk niet kunnen negeren, hij moet hier toch iets mee! Ik denk dat hij op dit moment ook nog geen kant wil of kan kiezen en het voor hem nu dus ook veiliger voelt om zo min mogelijk te weten. De theorie die Chaol hoort over de dag dat de magie verdween vind ik heel interessant: Drie golven, die samen een driehoek over het land vormen bestaande uit Klooffort, de IJswoestenij en Het verlaten land. Deze drie punten worden ook bewaakt. In Klooffort is de eerste wyrdsleutel gevonden en aangezien er drie sleutels zijn en nu ook drie punten… ik vermoed dat de andere twee sleutels in de IJswoestenij en in Het verlaten land zijn, wat denken jullie?

Demi: Ik vind het ook heel leuk dat Abraxos meer aandacht heeft voor bloemen en luieren dan vliegen of wat dan ook! Sowieso houd ik ervan als de 'underdog' aandacht krijgt. Manon en de andere heksen hebben harten van steen, maar toch heeft ze een soort band met Abraxos gekregen. Ik ben benieuwd of hij uiteindelijk haar hart zal kunnen ontdooien. En ja, die Geelbeen opvolgster gaat nog voor het boek uit is het loodje leggen vermoed ik...

Celeana weet nu hoe ze toegang moet krijgen tot haar Fae lichaam en het mysterie van de lijken en het rondzwervende wezen is nog steeds heel aanwezig. Is het een zelfde soort wezen als die uit het eerste deel, of iets heel anders? Sowieso ben ik nog niet dat schepsel vergeten in de enge spiraal kerkers onder de bibliotheek... Ik ben benieuwd of hij/het nog terug gaat komen nu de deur voorgoed vergrendeld lijkt te zijn. In ieder geval vind ik Rowan (nog steeds) een toffer personage worden. Ik ben zo benieuwd naar zijn achtergrond en wat hij allemaal heeft meegemaakt in zijn lange leven. Ook ben ik benieuwd naar de gebruiken van de Fae. Ze lijken anders te zijn dan in Maas' ACOTAR serie. De Fae lijken wilder en ruwer te zijn in deze serie. 

Over ijzer gesproken: Sorscha en Dorian hebben een manier gevonden om Dorians magie in toom te houden door hem stroop te voeren. Nu is het natuurlijk heel vies en ongezond om elke dag zoveel ervan te eten, dus gaan ze met de hoeveelheden experimenteren. Allemaal goed en aardig, maar Dorians playermentaliteit borrelt gelijk weer naar boven bij het zien van Sorscha's knappe gezicht en ze beginnen een verboden relatie. Het scheelt natuurlijk wel dat Sorscha al verliefd op hem was, maar toch. Ik ben bang dat Sorscha nog wel eens in de problemen kan komen door deze relatie - of Dorian verliest op de een of andere manier toch weer zijn magie en doodt haar dan per ongeluk. Óf het lot is hen gunstig gezind en gebeurt er niks met ze. Ik hoop het voor ze, maar het ziet er niet goed uit. Wel ben ik blij dat Dorian zijn magie nu ogenschijnlijk weer onder controle heeft.

Ik weet net als Merel ook niet zo goed wat ik van Dorians reactie moet vinden toen hij Chaol en Aedion overhoorde. Hij begrijpt niet dat het allemaal voor zijn eigen bestwil is. En ja, heel interessant om over die driehoek te horen! Merels theorie over de locatie van de andere Wyrdsleutels klinkt heel aannemelijk. Maar zou de koning niet ook van dit fenomeen afweten? En zo ja, is hij dan al op zoek naar de andere sleutel(s)? En misschien wordt de poort dan geopend in het midden van de driehoek: ergens in Terrasen dus. We missen een stukje van de plattegrond boven om de precieze plek te kunnen zien. Spannend! We zitten nu ongeveer op de helft. Ik ben heel benieuwd hoe het nu weer gaat eindigen.

4. Welke verhaallijn vind je op dit moment het spannendst?

5. Celaena heeft een droom/herinnering aan het gesprek dat haar ouders met elkaar voerden over de krachten van Celaena. Waardoor zou ze zich dat juist nu herinneren? In hoeverre denk je dat deze herinnering invloed heeft op hoe ze op dit moment met haar krachten omgaat?
Zou je meer herinneringen willen lezen, waarom wel/niet?

Hoofdstuk 33 t/m 42 (13 april)

Merel: Celeana heeft het gedaanteverwisselen eindelijk onder de knie, maar van haar vuurvermogens valt helaas niet hetzelfde te zeggen. Waar dit eerst vooral grappig is, omdat ze steeds van alles per ongeluk in de fik steekt, is de grap er al snel af als ze zichzelf bijna opbrandt. De brandwonden die Rowan oploopt zijn ook niet bepaald prettig. Het brengt Celaena en Rowan wel (eindelijk!) nader tot elkaar. Dat ze elkaar nodig hebben was eigenlijk allang duidelijk, wat een verademing dat ze dit nu eindelijk ook zelf durven toe te geven. Celaena mag dan wel bij haar aankomst zelf haar naam hebben uitgekozen, namelijk de naam die Nehemia haar gaf, maar nu blijkt dat ze daarmee niemand om de tuin heeft weten te leiden. Iedereen die er 25 jaar geleden ook was, weet allang dat ze eigenlijk Aelin is. Ik vraag me af waarom ze daar nooit iets over gezegd hebben. Ze waren in elk geval bevriend met haar moeder, betekent dit dat de half-Fae aan Aelins kant zullen staan? Aedion en Chaol zijn inmiddels drinkmaatjes en horen tijdens hun baravonden onder andere de commandant uit Noll uit. Niet helemaal tegen verwachting in blijkt dat ook daar, en eveneens op het derde punt in Amaroth, een toren met zwarte steen is, net zoals de klokkentoren. Aedion en Chaol hebben vervolgens echter een nogal onaangenaam gesprek en dit drijft Chaol ertoe dat hij de koning vertelt dat hij terug naar Anelle zal gaan. Ik had nog hoop dat Chaol zou blijven, maar het ziet er nu toch naar uit dat hij het kasteel echt zal gaan verlaten. Ik hoop wel dat we hem als hij eenmaal in Anelle is zullen blijven volgen, want ook al heeft hij nu geen hele grote rol meer, ik zou hem wel gaan missen als hij niet meer in het verhaal voorkomt. Manon en Abraxos blijven mijn favorieten in dit deel! Mooi hoe ze sluw de spinnenzijde weten te bemachtigen om de vleugels van Abraxos op te lappen. Ik heb wel echt even met Abraxos te doen gehad toen hij de Oversteek moest maken, maar hij ineengedoken als een angstig vogeltje zat. En Manon die daar totaal geen begrip voor had. Abraxos heeft wel echt mijn hart gestolen! Gelukkig blijkt Manon toch nog wel een beetje een hart te hebben: Als Iskra Abraxos slaat, valt Manon haar aan en vecht dit uit. Of zou dit haar alleen maar om eergevoel te doen zijn? Tenslotte zijn er monsters gesignaleerd op de Dode Eilanden. Monsters met een zwarte halsband om. Dat beloofd nog spannend te worden.

Demi: Ik vind de wijze waarop magie wordt gebruikt en de limieten daarvan interessant. Je moet oppassen dat je niet teveel van jezelf vergt, want dan brand je op. In Celaena's geval is dat letterlijk, en het gebeurt ook  bijna in dit gedeelte. Rowan en zij staan nu op goede voet met elkaar, wat voor mij toch een beetje abrupt was. Misschien is Rowan gewoon echt niet de afstandelijke, arrogante eeuwenoude Fae waar ik hem eerst voor aan zag. Het is duidelijk dat hij een groot verlies met zich meedraagt en op dat vlak hebben hij en Celaena veel gemeen. Hoe meer ik erover nadenk, hoe blijer ik ben dat Celaena nu een mannelijke vriend heeft waar ze geen ingewikkelde gevoelens voor heeft (en andersom) en waar ze haar verhaal kwijt kan. Misschien dat deze vriendschap haar helpt een beetje over haar schuldgevoelens jegens Nehemia te komen. Ik ben in ieder geval heel benieuwd hoe dit verder zal gaan. Celaena's verhaallijn vind ik nog steeds het leukste. 

Brr, had ik Manons versteende hart maar als het op spinnen aankwam. Voor mij zou het mijn ergste nachtmerrie zijn als ik oog in oog moest komen te staan met enorme spinnen, maar Manon houdt zich goed staande. Dankzij de spinnenzijde zou Abraxos feitelijk moeten kunnen vliegen, maar dat arme dier is niet alleen lui maar ook heel bang. Ik vraag me ook af of Abraxos Manons hart een beetje heeft kunnen verzachten of niet. En wat de gevolgen daarvan voor Manon zullen zijn. En: wat voor rol gaat Manon nog spelen in de serie? Zal ze wellicht op een gegeven moment van kant verwisselen? Of is ze er echt puur om een blik bij de slechteriken te hebben?

Ja, wat gaat er met Chaol gebeuren? Hij heeft een opvolger gevonden en gaat nu echt vertrekken. Daarmee laat hij Aedion en de rebellenbeweging achter. Misschien heeft hij een missie meegekregen of een ander plan, want ik geloof voor geen moment dat Chaol nu plots van het toneel verdwijnt. En wat interessant dat er meer van die enge zwarte torens zijn en dat die zich op de andere twee driehoekspunten bevinden... Welke monsters houden zich daar schuil? Hoe kunnen zij en de torens worden verslagen? 

Dorian heeft in Sorscha een nieuwe vriendin gevonden, maar nog steeds denk ik dat dit alleen maar slecht kan aflopen. Ook vind ik het heel vreemd dat Dorian (onder andere) kwaad is op Chaol en Aedion omdat ze verraders zijn. Eh, ben je vergeten wat voor man je vader is? Ik hoop dat Dorian snel actiever gaat worden en gaat proberen om de mensen in Adarlan en erbuiten te helpen. 

6. Waar denk je dat Manons verhaallijn gaat leiden? Zal ze vriend worden of vijand blijven?

Hoofdstuk 43 t/m 54 (16 april)

Merel: Grootmoeder bedreigt Manon met de dood. Ze moet de Oversteek maken en ze moet de Spelen winnen. Manon, en wat dat betreft haar dertien, lijken toch meer hart te hebben dan ze geacht worden te hebben. Ik ben heel benieuwd hoe ze zich als clan gaan ontwikkelen wat dat betreft. Abraxos lijkt in elk geval al snel door te hebben hoe de vork in de steel zit en bedreigt op zijn beurt grootmoeder weer. De Oversteek lijkt even mis te gaan, maar gelukkig komt alles weer goed.
Het grootste deel van deze hoofdstukken is vanuit Celaena’s perspectief. Logisch, want wat gebeurt daar ineens veel! Celaena krijgt eindelijk haar krachten meer onder controle, maar wordt daarin ook meteen op de proef gesteld. In hun onderzoek naar de dode half-Fae’s ontdekken Rowan en Celaena dat er een geheim netwerk langs de kust is bestaande uit 200 soldaten en drie van die wezens zoals Celaena al eerder in het kasteel is tegengekomen. Terwijl ze zich voorbereiden op de confrontatie met dit leger, komt ook het nieuws binnen dat alle slaven in Calaculla en in Endovier gedood zijn. Dit heeft een grote impact op Celaena. Natuurlijk vond ik het erg om dat te lezen, maar bij mij als lezer kwam dit pas echt binnen op het moment dat het orkest in het Koninklijke theater een stil protest afgeeft door rouwkleding te dragen en de liederen van de landen waar de strafkampen waren te spelen. Uiteraard is dit het laatste concert wat ze ooit zullen geven. En ik weet zeker dat ze dat wisten. Toch doen ze dit. Hier werd ik dus even stil van.
Ondertussen breekt de strijd bij de vesting los. De koning van Wendlyn heeft weliswaar beloofd om versterking te sturen, maar kan zich hier niet aan houden, want ook het noorden wordt inmiddels aangevallen. Er lijkt ook verraad in het spel te zijn, wat de winkansen niet echt verhoogt. De relatie met Rowan heeft er volgens mij wel echt aan bijgedragen hoe Celaena zich tijdens dit gevecht opstelt. Eerder werd ze een lafaard genoemd en kwam ze egoïstisch over, dat viel nu beslist niet over haar te zeggen. Ze zet haar eigen leven op het spel om anderen te redden en zet haar magie volop in. Het is duidelijk dat ze niet verwacht terug te komen. Ik vind dit echt een enorme omslag in haar houding en bewonderde haar op dit moment enorm.
Vanaf het moment dat ze in handen valt van de Valg-prinsen wordt het wel heel interessant. Er komen veel herinneringen bij, waaronder de herinnering aan de dood van haar ouders en wat daar aan vooraf ging. De koning leek toen al duistere krachten te gebruiken. Celaena herbeleeft alles weer opnieuw. Ze lijkt het op te geven, maar dan verandert er iets. Ze pakt Aelin vast en staat op. Ik vond dit goed beschreven en mooi om te zien dat Celaena eindelijk haar rol lijkt te omarmen.

Demi: Het gaafste aan dit boek vind ik Celaena's ontwikkeling. Ze draagt een enorm schuldgevoel met zich mee, maar in dit deel leert ze hiermee langzaam maar zeker om te gaan met behulp van Rowan. Hij en Celaena zijn binnen korte tijd heel close geworden - aan de ene kant is dat misschien een beetje té vlug en gemakkelijk gegaan, maar aan de andere kant kun je je ook niet voorstellen wat deze twee hebben meegemaakt. Om dan eindelijk iemand anders te vinden die ongeveer hetzelfde meegemaakt heeft moet bijna onvoorstelbaar zijn geweest voor ze. In ieder geval ben ik blij met hun band, maar ik hoop echt dat het bij vriendschap blijft en dat er geen verliefdheid wordt geforceerd. Hun vriendschap is juist zo bijzonder; hét bewijs dat in YA een jongen en meisje ook gewoon vrienden kunnen zijn. Ik weet ook niet meer of Chaol nog wel bij Celaena past. Er is zoveel gebeurd tussen hen. Maar dit is een zorg voor een ander deel schat ik in.

We komen nu meer te weten over Celaena's verleden dankzij die enge wezens. Ik ben benieuwd of Elide nog leeft. Ik vond ook dat het stuk boek van deze update op een perfecte manier eindigde. Celaena staat op uit de as van haar verleden en pijn en accepteert wat ze moet doen. Eindelijk durft ze de verantwoordelijkheid op te eisen. Het is ook nog eens haar jongere zelf die haar omhoog helpt: heel mooie symboliek. En ja, al die slaven die zijn gedood in de slavenkampen. Ik vroeg me al af wat voor gevolgen die actie van het meisje in dat ene hoofdstuk zou hebben, want daar hadden we al die tijd niks meer over gehoord. Het was geen verrassing dat de koning voor deze oplossing zou kiezen, maar toch is het heel erg dat zoveel slaven zonder pardon zijn gedood. Al zal het door sommige slaven juist omarmt zijn om weg te komen uit de ellende. Ik vraag me af of Nehemia en Elena hier ook aan hebben gedacht. Zou Nehemia dan nog steeds hetzelfde hebben gedaan? De actie in dit gedeelte vond ik ook al goed beschreven. Er zijn veel duistere krachten aan het werk in Wendlyn, maar dan blijkt dat de koning van Adarlan ook het land is binnengevallen. Ik ben benieuwd hoe dit gaat uitpakken.

In vergelijking zijn Chaols en Dorians hoofdstukken niet zo interessant. Bij Chaol speelt er nog wel wat, maar Dorian houdt zich tot nu toe alleen maar bezig met Sorscha en zijn magie (die nu veilig is ingetoomd). Voor de rest mokt hij een beetje en doet verder niks. Hij geeft wel toe dat hij niet kan wegvluchten en dat hij er moet zijn voor zijn land. Dat bewonderde ik dan weer wel aan hem.

Manon en Abraxos nemen eindelijk de Oversteek en het gaat goed. Nu kunnen ze zich voorbereiden op de Oorlogsspelen van de Heksen. Ik ben benieuwd hoe dat eruit gaat zien en of de Geelbeen opvolgster van het zadel gekukelt gaat worden. We zullen zien! De laatste loodjes zijn in zicht en ik ben heel benieuwd hoe het gaat eindigen. Gelukkig kunnen we daarna gelijk het volgende deel oppakken!

7. Celaena lijkt nu eindelijk bereid om haar verleden te omarmen en haar rol als Aelin op zich te nemen. Hoe heb jij dit ervaren in deze hoofdstukken? Welke stappen denk je dat ze nu zal gaan zetten?

Hoofdstuk 55 t/m 68 (19 april)

Merel: Celaena is door haar krachten heen, maar Rowan schiet haar te hulp en zo lukt het om de wezens te verslaan. Alhoewel niet helemaal onverwacht, vind ik het wel heel gaaf dat ze carranam zijn! Na de strijd volgt dan eindelijk de reis naar Doranelle. Daar wacht hen een zeer onaangename ontmoeting met Maeve, maar nu Celaena haar afkomst omarmt heeft en haar krachten onder controle heeft, kan ze haar tante gemakkelijk aan.
Bij de heksen zijn de spelen inmiddels begonnen. Het spel leek me wat tam voor heksen, tot de wyvern Keelie doodgebeten wordt door de wyvern van Iskra. Abraxos en Manon weten de bijbehorende heks gelukkig nog te redden. Manon mag dan vol blijven houden dat ze geen hart heeft, maar ik ben geneigd om de Crochan-heks te geloven: ze zijn niet slecht, maar worden slecht gemaakt. De (band met de) wyverns lijken nu echter ook het goede in de heksen boven te halen, in elk geval bij Manon.
De laatste hoofdstukken lijken het thema vertrekken te hebben. Manon moet vertrekken naar Morath om daar de hertog te helpen. In Adarlan worden plannen gemaakt om te vertrekken, alleen die worden nooit uitgevoerd. De koning bleek toch meer te weten, of in elk geval te vermoeden, en uiteindelijk is Chaol de enige die de kans krijgt te vluchten. Tenslotte staat ook Celaena op het punt te vertrekken, terug naar Adarlan. Zij weet nu wat de derde wyrdsleutel is en waar deze is. Hoe al deze reizen gaan aflopen? Daar kom ik denk ik in deel 4 achter!

Demi: Wauw, wat een spannend einde weer! Er gebeurt zóveel. Net als Merel was ik niet bepaald verrast toen Celaena en Rowan carranam bleken te zijn, maar ze maken samen echt een heel goed team. Ik ben blij dat Rowan nu is verlost van zijn bloedeed en nu officieel de eerste is in Celaena's kersverse hofhouding. Ik ben wel bang voor wat Maeve nog gaat aanrichten (gaat ze nu wel de oversteek maken naar Adarlan, maar dan om tegen haar eigen bloed te vechten voor de wyrdsleutels?). Wat wyrdsleutels betreft: Celaena komt erachter dat haar ketting een wyrdsleutel moet zijn, maar die ligt nu (hopelijk) nog ergens in de rivier in Terrasen. Ik ben benieuwd hoe ze die sleutel gaat vinden; misschien dat het haar zal roepen op de een of andere manier. Hoe dan ook: Celeana heeft haar lot geaccepteerd en gaat haar troon en volk opeisen. Spannend! Hopelijk kan Rowan zich snel bij haar voegen. Grappig hoe snel je gehecht kan raken aan een nieuw personage: maar als ik iets heb geleerd van deze serie en Game of Thrones, dan is het dat je niet té gehecht moet raken.

Manon wint de Oorlogsspelen en ook dit is niet verrassend, maar wel hoe ze het doet: in plaats van gelijk de winst te pakken kiest ze ervoor om een rivaal te redden die naar beneden stort. Hieruit blijkt des te meer hoe liefdevol en menselijk de wyvern zijn. Zo jammer dat ze door de koning worden ingezet, maar ik hoop heel erg dat Manon de kant van Celaena gaat kiezen. Haar pad lijkt erop te wijzen dat ze steeds menselijker gaat worden, dus ik heb er vertrouwen in. 

Chaol en Dorian waren een beetje onderbelicht in dit boek, en dan vooral Dorian, maar dat wordt in de laatste paar hoofdstukken helemaal goedgemaakt. Helaas werd mijn vrees werkelijkheid en werd Sorscha gedood door de koning. Ontzettend jammer, al helemaal wanneer blijkt dat ze stiekem lid van het verzet was (en nooit Dorian verraadde, alleen de koning). Tot het einde bleef ze dapper, en ik vind het jammer om haar te zien gaan. Maar haar dood was nodig geweest: je kunt haar en Dorian parallel zien aan Nehemia en Celaena. In beide gevallen was het nodig dat er iemand doodging om de ander wakker te schudden. Na Sorscha's dood wordt Dorians magie ontketent en verzet hij zich eindelijk tegen zijn vader - en dan blijkt dat de koning al wist dat Dorian magie had en precies wist hoe hij dat moest laten ontmaskeren. Dorian zorgt ervoor dat Chaol kan ontsnappen maar wordt daardoor gevangengenomen, net als Aedion. Ik ben benieuwd hoe Dorians verhaal nu verder gaat: krijgen we wel nog hoofdstukken vanuit zijn oogpunt in het vierde boek? Chaol neemt (gelukkig!) Fleetfoot mee op zijn vlucht, en samen met Ren beginnen ze al gelijk aan een plan om hun vrienden te bevrijden. Echt spannend, en ik kijk ernaar uit om verder te lezen!

Eindoordeel

Merel: In dit derde deel is er minder tijd voor romantische toestanden en dit maakt dit deel meteen een stuk serieuzer, maar daardoor ook sterker. Alhoewel Celaena in eerste instantie irriteert met haar passieve houding, weet ze verderop in het verhaal mij weer voor zich te winnen. Ik vond dat ze een mooie ontwikkeling doormaakt, niet alleen qua het beheersen van haar magie, maar ook persoonlijk. Jammer vond ik dat de verhaallijnen van Dorian en Chaol redelijk beperkt waren in dit deel en zeker bij Chaol vraag ik me af wat dit echt toevoegde aan het verhaal. Daarentegen vond ik de toevoeging van de verhaallijn van heks Manon weer juist fantastisch! Al met al vond ik dit een sterk derde deel en geef ik het met overtuiging vier sterren.

Demi: De eerste twee boeken voelen een beetje als een aanloop, maar in dit derde boek begint de actie en spanning eigenlijk pas echt. We kennen de personages nu en geven om hen. Ik ben vooral blij dat Celaena zo'n enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt. Dat is grotendeels te danken aan Rowan die haar perfect aanvoelt en niet onder de indruk is van haar bullshit - en het belangrijkste is nog dat hij om haar geeft. Ik ben heel blij dat dit duidelijk geen romantische relatie gaat worden maar een vriendschap blijft, wat heel verfrissend is in dit YA genre. Het boek eindigt in een grote cliffhanger en alle grote personages hebben nu een doel of taak voor ogen voor het volgende boek. Het is duidelijk dat er oorlog komt en snel ook. Ik ben heel benieuwd hoe dit allemaal gaat lopen! Ook ik geef dit boek vier sterren, al moet ik zeggen dat dit wel een sterkere vier sterren is dan bij het vorige boek, als dat nog logisch klinkt. 

8. Wat is jouw eindoordeel van dit deel? Wat verwacht je van deel 4?

Wat verwacht je dat Celaena ontdekt over haar afkomst?