Toen Elke van We Love Ya vroeg wie er interesse had in An Enchantment of Ravens van Margaret Rogerson zei ik, Marjolein, gelijk ja. Ik was op dat moment bezig in de Court serie van Sarah J Maas en er werd gezegd dat het voor fans van die serie zou zijn. Samen met Merel van We love YA en Silke van de readers hebben we het boek gelezen en besproken.

Het boek

An Enchantment of Ravens gaat over Isobel een portretartiest die portretten maakt voor de Fee. Het lijkt wel of zij de enige in haar dorp is die beseft hoe gevaarlijk de Fee zijn. Zij betalen met spreuken en als je niet voorzichtig bent in wat je vraagt kan het verkeerd voor je uitpakken. Vele van haar dorpsgenoten zouden maar wat graag uit de zogeheten groene put drinken, want wie daaruit drinkt wordt ook fee. Isobel wil dat niet, want ja dan zou ze ook geen portretten meer kunnen maken.

Op een gegeven moment krijgt ze Rook, de prins van het hof van de herfst, als klant. Als hij niet tevreden is met zijn portret ontvoert hij haar naar het land van de feeën om terecht te staan voor haar misdaad. Er is echter wat mis in het land van de feeën waardoor Isobel en Rook moeten vechten om te overleven. Gaat dit lukken?

De vraag

Wat ik voornamelijk van mijn leesmaatjes wilde weten was het volgende:

Hoe vinden jullie deze omschrijving van het feeënvolk? Zouden jullie uit de groene put drinken als jullie de kans kregen? Wat zou je dan het meest missen aan mens zijn?

Merel: De omschrijving van het feeënvolk vond ik origineel, omdat ze wel mooi waren met hun magie, maar 'lelijk' zonder, waar normaal natuurlijk feeën worden geportretteerd als prachtige wezens. Wat ik het meest zou missen als ik uit de put zou drinken is denk ik koken... Daar haal ik toch soms ontspanning uit en het kan best leuk zijn. En het eten zoals het in het boek wordt beschreven... Ik bedank vriendelijk.

Elke: Ik vind de beschrijving echt top, het komt heel erg echt over, terwijl het natuurlijk fantasy is. Soms kon ik echt de verrotting voor me zien, en de schoonheid die daarom heen vervaagde. Ik vond de beschrijving heel erg tof, alsof je het zou kunnen vergelijken met een stuk fruit dat er aan de buitenkant heel erg lekker en mooi uitziet, maar zodra je een hap neemt het rot vanbinnen is. Ze kwamen heel erg magisch en gecompliceerd over, vanbinnen en vanbuiten. Alsof ze soms niet helemaal wisten wat goed en fout was, en wat ze nou eigenlijk voor principes of doelen hadden. Dat vond ik wel interessant.
Zou ik uit de groene put drinken? Ik denk het niet. Dat is meer omdat we kennis maken met Aster, een dame die vroeger mens was en uit de groene put heeft gedronken om Fae te worden. Je merkt dat ze levenslust mist... en dat ze niets meer kan doen, niet meer schrijven, schilderen, tuinieren... allerlei dingen die mensen wél kunnen. Als ik niet meer zou kunnen schrijven, of dingen maken, zou ik gek worden. Dus ik zou het nóóit doen. Dat zou ik dan ook het meest missen: de menselijke dingetjes die je kunt doen. 

Silke:Ik hield wel van de beschrijving van het feeënvolk. Vooral de Glamour die ze over zichzelf kunnen leggen vond ik voor de verandering wel erg origineel. Het brak een beetje het klassieke patroon van wondermooie feeën.
Ikzelf zou niet uit de groene put drinken. Ik denk dat ik het leven net zo fijn en verwonderlijk vind net omdat het eindig is. Je weet dat het niet eeuwig blijft duren en probeert daarom te genieten van elke dag. Dat zou ik als fee kwijt zijn. Er zou alleen maar een lange gapende leegte van eeuwige tijd achterblijven.
Ik denk dat ik emoties toch wel het meeste zou missen. Ik ben een heel emotioneel persoon en de feeën in dit boek zijn voor mij te vlak. Ik hou echt te veel van emoties. Ja ook van verdriet en woede, ze zijn de ideale uitlaatklep.

Marjolein: Ik herkende veel dingen die ik al eerder had gelezen over Feeën, maar vond dat Margaret Rogerson er toch een eigen draai aan heeft gegeven. De beschrijving vond ik top. Supergaaf dat ze door middel van een “glamour” er voor kozen er menselijk uit te zien terwijl ze er eigenlijk heel anders uitzien. Wel fijn om zelf te kunnen bepalen hoe je eruitziet. Heel apart vond ik dat ze geen dingen konden creëren. Zelfs het bakken van vlees kon ze doden. Dat maakt het minder geloofwaardig ofzo in mijn beleving.
Al mijn hele leven wil ik een magisch wezen zijn dus ik zou waarschijnlijk wel uit de groene put drinken als ik de kans kreeg. Wat ik zou missen is schrijven, maar aangezien ik nog wel kan lezen en dansen denk ik dat ik toch vrolijk blijf.

Heb jij het boek al gelezen? Hoe zou jij mijn vraag beantwoorden? 

Benieuwd geworden naar de artikelen van de anderen? Het artikel van We love YA vind je hier en het Readers artikel vind je hier.