Het is culinaire maand bij de Feelgood Club dus tijd om eens een recept uit te proberen uit een van die feelgoods waar koken en bakken een grote rol spelen. Mijn keuze viel op Café Zon & Zee van Jenny Colgan. In dit boek tovert Flora McKenzie, de hoofdpersoon, de ene lekkernij na de andere op tafel. Al lezende krijg je spontaan trek en het leuke is, dat een aantal recepten achter in het boek zijn opgenomen. En ja, dan kan je bijna niet anders dan met het boek de keuken in te duiken om zelf een van die heerlijkheden te gaan maken.

- door Helma –

Mijn proefteam is vandaag erg uitgedund: manlief is op golfvakantie in Spanje en oudste zoon weer terug naar Delft. Dus alleen de jongste telg blijft over om samen met mij als proefpersoon te fungeren. Zijn keuze was snel gemaakt: de Bannocks moesten het worden. De beschrijving van deze lekkerij door Jenny Colgan liet het water al in zijn mond lopen:

‘heerlijke knapperige ronde broodjes, die het beste versgebakken en warm gegeten kunnen worden. Ze zijn verwant aan wat Amerikanen ‘biscuits’ noemen (wat natuurlijk geen biscuits zijn, beste vrienden; een koekje oftewel een biscuitje, dát is een biscuit).’

Het recept is super simpel. Kort gezegd: gooi alle ingrediënten bij elkaar, kneed het, rol het uit, snij het in stukken en bak het twaalf minuten in een voorverwarmde oven van 160 graden.

Dat kan toch niet moeilijk zijn voor zo’n doorgewinterde keukenprinses als ik ben. Maar dat viel toch een beetje tegen. Het is de bedoeling dat het deeg na steeds meer toevoegen van het zelfrijzend bakmeel, niet meer plakkerig zou zijn. Helaas: dat kreeg ik niet voor elkaar. Het bleef een grote plakkende deegklomp die met geen mogelijkheid uitgerold en in stukjes gesneden te krijgen was. Dus nood breekt wet. De hele klevende klomp zo goed en kwaad als het ging over de bakplaat uitgespreid en dan maar als een groot plakkaat de oven in. Na twaalf minuten was die bij lange na nog niet gaar. Uiteindelijk had het een klein half uurtje nodig. Daarna kon het alsnog in stukjes gesneden worden. Het lijkt in de verste verte niet op een koekje of een biscuitje, maar eerder op kleine stukjes brood.

Tijd voor de smaaktest!

Wat was ons oordeel?

We waren in eerste instantie teleurgesteld. Zo kaal bleef de beloofde smaaksensatie uit. Maar toen versierden we de broodjes met een likje boter en een beetje jam: dat beviel een heel stuk beter! We maakten er samen een kleine high tea van. De berg Bannocks kregen we natuurlijk bij lange na niet op, Dus het restant zit in een trommeltje om er morgen nog een keer van te genieten.

Kennen jullie ook een feelgood waarin bakken of koken een grote rol spelen? En zijn jullie daar ook al zelf de keuken mee ingedoken? Laat het ons weten in een reactie onder dit artikel.