In 2016 verscheen de film Lion in de bioscoop, over een jongetje uit India die verdwaald raakt, vervolgens wordt geadopteerd door een liefdevol koppel uit Australië en tenslotte als volwassen man op zoek gaat naar zijn biologische familie. Een waargebeurd verhaal welke werd verfilmd naar aanleiding van het boek A long way home van Saroo Brierley.

Is de film beter dan het boek? Marieke keek de film en las het boek.

- door Marieke -

Het verhaal

Op een klein station in India is de vijfjarige Saroo zijn broer kwijtgeraakt. Hij klimt in een treinstel om hem te zoeken, maar raakt per ongeluk opgesloten en komt helemaal alleen aan de andere kant van India in Calcutta terecht.Zonder zijn familie en zonder te weten uit welk dorpje hij komt, zwerft hij wekenlang door de straten van de grote stad tot hij wordt opgenomen door een weeshuis. Ook daar weten ze zijn familie niet op te sporen en uiteindelijk wordt Saroo geadopteerd door een Australisch echtpaar bij wie hij gelukkig opgroeit. Als hij bijna dertig is, en de technologie zo veel verder is dan toen, gaat Saroo met behulp van Google Earth op zoek naar het station waar hij al die jaren geleden zijn familie kwijtraakte. Elke avond bekijkt hij urenlang de spoorlijnen die naar Calcutta leiden, tot hij na een jaar dat ene station denkt te herkennen. Hij vertrekt naar India om te kijken of hij zijn familie weer terug kan vinden…

Het boek 

In 2013 kwam het boek uit in het engels: Saroo Brierleys memoires A Long Way Home. In 2015 kwam het boek uit in het Nederlands: Mijn lange weg naar huis. In 2016 verscheen een nieuwe uitgave met een andere cover: Lion.

De film

De filmrechten waren al in 2014 verkocht. De hoofdrollen worden vertolkt door Dev Patel, Rooney Mara, Nicole Kidman en David Wenham. De opnames voor Lion gingen in januari 2015 van start in Calcutta. Drie maanden later verhuisde de productie naar Australië, waar er gefilmd werd in Melbourne en Hobart.

Ik zag de film voor ik het boek las. In eerste instantie had ik er totaal geen zin in. De film begint in India, de drukte, de armoede, de ellende, ik hou daar helemaal niet van, en zat een beetje 'bokkig' te kijken, maar al snel werd ik in het verhaal gezogen. De familie van Saroo is arm, ze moeten veel werken, op de gekste tijden, en vooral zwaar werk (stenen sjouwen) om een klein beetje geld te verdienen. Ook de grote broer van Saroo werkt 's nachts. Als ze op een avond samen op pad gaan, gaat het mis.
De kleine Saroo is geweldig, en op het moment dat hij vast komt te zitten in een lege trein breekt je hart.

Dan komt de tijd van het zwerven, de opname in een weeshuis, de adoptie, ik was compleet om, wat een prachtige film, vol sfeerbeelden van de landen India en Australie, en vooral vol liefde.
Ook de innerlijke strijd van Saroo om toch op zoek te gaan naar zijn geboortedorp, met Google Earth als basis, het is heel mooi weergegeven. En als dan tenslotte de ontknoping komt is het tijd voor een enorme doos met tissues...

Het lezen van het boek 

Moet je na het zien van de film dan nog wel beginnen aan het boek?
Ik kon het niet laten, zeker niet toen er nog één exemplaar in de boekwinkel lag en ik zag dat er een serie originele foto's in stonden. In het boek vertelt Saroo zijn verhaal. Het blijkt dat de film grotendeels het boek volgt, op een paar kleinigheden na (zo wordt Saroo in de film opgevangen door een vrouw, in het boek door een spoorwegwerker). Het is ook wel logisch dat het grotendeels gelijk is, het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, zoveel valt er niet te romantiseren voor een film.
Wat me wel opvalt in het boek is het 'wat als' gebeuren. Saroo Brierley wijdt veel en vaak uit over wat als hij dit niet had gedaan en zo. Het zijn gedachten en herinneringen die hij opschrijft, maar op het einde was het net te veel.
Waar de film stopt, gaat het boek nog een stukje verder, en dat is wel heel interessant. Hij reist meerdere keren naar India en bezoekt de plaatsen waar hij als kleine jongen is geweest. Dat was een mooie aanvulling.

Wat is nu beter, de film of het boek? 

De sfeer die de film heeft neergezet heeft me geraakt, het verhaal is prachtig, zowel in de film als in het boek, maar deze keer is het visuele aspect heel belangrijk. Ook de worsteling van Saroo met zijn gevoelens is in de film erg goed neergezet. De relatie en de problemen met zijn broer Mantosh komen ook in de film beter naar voren.
Dus wat is beter? Deze keer kies ik voor de film.