Inmiddels al een vertrouwd topic; zaterdag is de dag van het "Buddy-lezen" op onze spot We Love Feelgood. We zijn natuurlijk fervente lezers van feelgood boeken en elke week gaan twee van onze teamleden aan de slag. Ze lezen en bespreken hetzelfde boek.

Deze week was het de eer aan Diana en Sanne, zij lazen samen Adem van Abbi Glines. Adem is het eerste deel van de ya-serie Sea Breeze.

Sadie White is samen met haar moeder naar Sea Breeze verhuisd. Haar alleenstaande moeder is zwanger en weigert te werken. Sadie, verantwoordelijk als ze zich voelt, voelt zich genoodzaakt het werk van haar moeder over te nemen. Ze gaat aan de slag als dienstmeisje voor een rijke familie. De eigenaar van het huis is Jax Stone, een van de grootste tienersterren van de wereld. Als Sadie een normale puber was geweest - en niet eentje die al haar hele leven haar moeder opvoedde en het huishouden deed - dan was ze misschien enthousiast geweest over het feit dat ze voor een rockster werkt. Maar dat is ze niet. Sadie mag dan niet onder de indruk zijn van Jaxs roem, hij voelt zich wel tot haar aangetrokken. Alles aan Sadie vindt hij interessant, maar hij probeert zijn gevoelens te onderdrukken. Relaties houden nu eenmaal geen stand in zijn wereld en hij vindt dat ze beter verdient dan hem. Maar de zomer duurt nog lang en op den duur merkt Jax dat hij door zijn passie buiten adem is... En dat Sadie voor hem de enige zuurstofbron is. 

Sanne: Diana, gezellig dat we weer samen een boek lezen en bespreken! Wel een beetje anders dan het vorige boek dat we samen lazen he? Echte liefde vind je in de boekhandel. Van het winterse Engeland, naar het zonnige Amerika. Maar "anders" wil niet gelijk zeggen minder leuk. Ik moet wel gelijk een bekentenis doen; ik heb het boek niet letter voor letter gelezen, maar wel letter voor letter geluisterd!

Diana: Zeker leuk, Sanne! En Adem is heeel wat anders dan Echte liefde. Wat leuk dat je Adem geluisterd hebt. Zelf luister ik nooit een boek. Dat lijkt me toch een andere beleving als je luistert in plaats van leest. Ik vond het fijn om weer even naar Rosemary Beach te gaan. Om te genieten van de wereld van de rijke mensen die naast de arme mensen wonen. Ik vond het heerlijk. Had jij enkele ergernissen, Sanne?

Sanne: Het is een echt feelgood boek, maar toch heb ik regelmatig irritaties gevoeld. Ik vond de houding van de moeder van Sadie erg vervelend, zo onvolwassen en door haar houding moest Sadie juist veel te vroeg volwassen worden. Ik vond het fijn dat Sadie steun kreeg van haar collega's. Is dit iets waar jij je ook aan gestoord hebt Diana? Zijn je nog andere dingen opgevallen?

Diana: Ik heb me totaal niet gestoord aan de houding van Sadies moeder. Ja, ik vond haar ronduit teveel van Sadie vragen en ik vond het erg onterecht allemaal, maar het werkte geen ergernis op. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat ik vroeger de boeken van Virginia Andrews verslond, daar is het arme meisje ook altijd een soort dienstmeisje. Ik was enorm geraakt door de manier hoe de gevoelens van de personages waren beschreven. Zo voelde Mary echt als een moeder voor Sadie, had ik veel respect voor hoe Marcus met Sadie omging en sloot ik ook Jax een beetje in mijn hart. Had jij dat ook?

Sanne: Ja echt heel lief hoe mevrouw Mary zich zo bekommerde om Sadie, hoe al haar collega's dat deden. En ja, ook Jax kreeg een plekje in mijn hart. Ik vond het erg leuk hoe Abbi Glines het verhaal ook heeft geschreven vanuit zijn perspectief. Vaak zie je dat feelgood boeken het verhaal belichten vanuit de rol van de hoofdrolspeelster. Ik vond dit een leuke afwisseling, je kreeg zo een kijkje in zijn gevoelens en het zorgde er voor dat ik ook voor Jax hoopte dat het goed zou aflopen tussen die twee.

Diana: Uiteindelijk was dit voor mij echt het verhaal van Assepoester in een nieuw jasje. Verhalen over pop-/rocksterren doen het altijd goed bij mij en in dit verhaal was dat niet anders. Ik voelde dat Sadie als een adem voor Jax was. Ondanks dat hij verzet toonde. Ondanks dat het verhaal op zich niet veel nieuws bood, wist Glines me te pakken door de goede omschrijvingen van de emoties van de personages. Wat is jouw eindoordeel?

Sanne: De zonnige omgeving van Sea Breeze maakt het extra genieten. Elke keer bevond ik me weer in de zon of op het strand. De schrijfster gebruikt een vlotte schrijfstijl en ik vond het daarom ook heerlijk om naar te luisteren. Mijn autoritjes waren vaak te kort. Dit was het eerste boek dat ik van Abbi Glines las, heb jij al meer van haar gelezen, Diana? Kan je me iets aanraden?

Diana: Ik heb zeker meer van Abbi gelezen. Het is zelfs op dit moment mijn favoriete schrijfster. Adem vond ik de mooiste, omdat dat over een popster ging, maar ook echt sprookjeselementen had. Daarnaast kan ik je Het mooiste afscheid aanraden. Het boek wisselt van perspectief en beschrijft een verschikkelijke jeugd en twee mensen die bruut uit elkaar gerukt zijn. De manier hoe Glines dit beschrijft, zorgde ervoor dat ik regelmatig hardop zat te vloeken. Mijn partner zei op een gegeven moment: "Volgens mij is dat helemaal geen goed boek. Je bent de hele tijd aan het kafferen op de personages." Volgens mij zegt dat genoeg over hoe ik werd meegesleept in dit verhaal. Bedankt voor deze buddy read, Sanne. Ik vond het weer erg gezellig.

Wil je weten hoeveel sterren we hebben gegeven en onze recensie lezen? Lees dan hier de de recensie van Diana en hier de recensie van Sanne. Alle recensies op Hebban vind je hier: Lezersrecensies