Deze maand is Astrid Harrewijn onze schrijfster van de maand. Begin oktober kwam het derde boek van haar vrienden druiluik uit. Een serie die net iets anders is dan de standaard feelgood; hij gaat namelijk niet zozeer over de liefde, maar wel over vriendschap. Eerder lazen Nathalie, Helma en Sanne samen het eerste deel; drie vrienden een huis en een klusjesman. Marieke en Sanne lazen en bespreken vandaag het tweede deel uit de serie. Wat zullen ze vinden van Daar heb je vrienden voor?

In Daar heb je vrienden voor, volgen we een van de andere vrienden. In het eerste deel leefden we mee met Noor en nu is de beurt aan Joost. Joost is happy single en geniet van zijn vrijheid.

Marieke: Het is niet zolang geleden dat ik deel één las, en die smaakte direct naar meer. Dus toen het boek Daar heb je vrienden voor bij de bieb lag, heb ik het meegenomen. Maar toen kwam #leesuiteigenkast maand en bleef het liggen. Verlengen, nog een keer verlengen en toen moest het bijna terug, en toen ben ik er toch maar in begonnen. O wat was dat heerlijk lezen, in twee dagen was het uit... 
Hoe ging dat bij jou?

Sanne: Na het eerste deel geluisterd te hebben, kon ik niet wachten tot ik door kon met het tweede deel. Ik deed er iets langer over om het uit te krijgen dan jij, maar dat kwam doordat ik het boek heb geluisterd. En dan ben ik beperkt tot het aantal reisuren van en naar mijn werk. Door werkzaamheden en veel files deed ik nu wat langer over mijn tochtje, maar dat vond ik helemaal niet erg! Ik moest in het begin even wennen aan de voorlees stem van Jeroen Tjepkema, die een perfecte natuurfilm-stem heeft, maar in eerste instantie wat minder sprankelend is om naar te luisteren als je een feelgoodboek "leest". Toch past zijn stem perfect bij Joost, zeg ik nu achteraf.
Ik vind het erg leuk dat het hele boek vanuit het perspectief van een man is geschreven. Dat leverde soms hilarische situaties op. Wat vond jij van Joost?

Marieke: Het is niet dat ik rollend van de lach van de bank schoof, maar ik vond Joost lekker nuchter en onhandig eerlijk. Die eerlijkheid brengt hem constant in de problemen. Er is niets mis met eerlijk zijn, maar hij flapt er werkelijk vanalles uit. Ik mocht hem wel. Het enige waar ik wat moeite mee had, was zijn plan 'om vader te worden'. Niets mis met zo'n plan, maar het kwam toch een beetje out of the blue en was niet heel erg realistisch. 
Ik vond de tijd die hij doorbracht bij de Italiaanse moeders in de speeltuin heel erg grappig, vooral de namen die hij die dames had gegeven. En de onhandige actie in de kelder van het Rijks, wat zou hij (zonder te veel te spoilers weg te geven) hebben gedaan met de resten, in zijn zak gestopt?
Heb jij een favoriete scène?

Sanne: haha ja die moeders in Italie, wat heb ik er om gelachen. Vooral toen Joost gestrikt werd om mee te helpen tijdens een dag op school en de modeshow niet goed viel bij de fijngevoelige Italianen. Sommige situaties waren inderdaad wat minder realistisch. De kinderwens van Joost kwam wat onverwachts het verhaal in vallen en die groep radicalen waarvan Joost lid wordt, is misschien wat ver gezocht. Ook de zoektocht door Amsterdam is fantasierijk, maar wel juist datgene wat het verhaal zo aantrekkelijk maakt. Is het echt onrealistisch? Of zou het misschien toch echt waar kunnen zijn? Ik denk dat ik de volgende keer al speurend naar geheime tekens door Amsterdam loop.

Conclusie 
Het mag duidelijk zijn, we hebben ons uitstekend vermaakt met dit tweede deel uit de vrienden serie. De hoofdspersoon is bijzonder, het verhaal leest lekker weg en het heeft humor. Niet alles even realistisch? Ach, soms is het leesplezier van veel groter belang, en dat leesplezier is hier absoluut aanwezig. Wij zeggen: een aanrader om lekker te lezen! En wij gaan gewoon door met lezen in deel drie. Kom maar op met het verhaal van Kiki.

Wil je onze recensies nog lezen, recensie van Sanne en recensie van Marieke