Een vast rubriek op onze spot: buddy reading, waarbij twee van onze dames samen één en het zelfde boek lezen. Dit keer lazen Lore en Sanne De jasmijnzussen van Corina. Jullie lezen vandaag wat zij daar van vonden. Een aanrader?

Korte samenvatting

Modefotografe Melanie Sommer is net terug van een werkreis naar Vietnam, het land van haar voorouders. Als ze op het vliegveld op haar koffers staat te wachten, krijgt haar verloofde Robert onderweg naar huis een auto-ongeluk. Hij is in coma ­geraakt. Na weken aan het bed van haar geliefde posten, zoekt ze ten einde raad haar overgrootmoeder Hanna op. Hanna merkt hoezeer haar kleindochter worsteld met haar lot. Ze besluit haar achterkleindochter stukje bij beetje te vertellen over haar eigen geschiedenis. Over haar dramatische jeugd in het exotische Saigon, over het schitterende Berlijn van de jaren twintig en de grote liefde die ze daar vond, over de moeilijke tijden tijdens de oorlog en de nieuwe start die ze daarna maakte als hoedenontwerpster in Parijs. Hanna heeft veel verloren, maar ook oneindig veel gewonnen. Als Melanie dat beseft, weet ze dat haar beste tijd nog steeds voor haar ligt.

Sanne: Lore, ik ben erg benieuwd naar het boek. Je vertelde dat je het nog in je kast had staan en toen ik de omschrijving van het boek las was ik erg nieuwsgierig geworden. Ik verwacht weg te kunnen dromen in de sferen van vroeger in het betoverende Vietnam. Welke verwachting had jij vooraf?

Lore: Na het lezen van De stormroos van Corina Bomann kwam ik De jasmijnzussen tegen op het boekenfestijn en deze belandde dan ook heel snel in mijn karretje. Ik ben heel benieuwd naar het boek en hoop iets meer te lezen over haar leven in de oorlog. Toen ik begon in het boek had het verhaal me meteen mee. Ik ging echt in elk vrij moment lezen. Hoe vond jij het begin van het boek? 

Sanne: Ja dat had ik ook, ik zat gelijk op de eerste pagina's in het verhaal en kon niet stoppen met lezen. Ik was erg benieuwd hoe het verhaal van Hanna zou aflopen. Kun jij je indenken dat je zo'n uitgebreide geschiedenis verborgen houdt voor je dochter en kleindochter, maar het verhaal uiteindelijk wel vertelt aan je achterkleindkind? Dit vond ik opmerkelijk, maar ergens ook wel mooi, hoe ze samen zo'n band hebben en hierdoor nog hechter wordt.

Lore: Ik vond het ook heel speciaal dat ze zo'n hechte band hebben. Het lijkt me ook super leuk om zo'n hechte band te hebben met grootouders of overgrootouders. Ik vind het wel opmerkelijk dat ze zo lang gewacht heeft. Als ze al eerder gestorven was had ze nooit haar verhaal kunnen vertellen. 

Sanne: Ja daar heb je inderdaad een punt, gelukkig heeft ze haar geschiedenis nog wel weten te delen. Het heeft me ook doen afvragen welke verhalen van (over)grootouders ik niet ken, maar er wel zijn. Zouden die net zo spannend zijn? 

Lore: Het boek heeft me echt vanaf het allereerste moment gegrepen. Onder meer door de schrijfstijl en natuurlijk het verhaal zelf. Het verhaal is een mooie afwisseling tussen flashbacks en het heden. Met ook een zeer duidelijk onderscheid tussen de twee. Ik ben normaal niet zo geïnteresseerd in geschiedenis is, maar nu vond ik het een echte aanvulling. vond jij van het boek? 

Sanne: Ik vond het boek adembenemend mooi. En die flashbacks zijn perfect in het verhaal verweven. Ik heb toevallig zelf een ander boek van Corina Bomann (De maneschijnsonate) nog in mijn kast staan die ik graag eens wilde lezen, maar die ga ik snel boven op mijn TBR stapel leggen. Ik vind de schrijfstijl van Corina erg prettig. Ze weet perfect de situaties, ook die van vroeger, te beschrijven, net of ben je er zelf bij. Ben jij nog van plan andere boeken van Corina Bomann te gaan lezen?

Lore: Ik ga zeker nog andere boeken van haar lezen! Na De Stormroos was ook De Jasmijnzussen weer een geweldig boek. Ik heb er nog niet meteen een klaarliggen, maar als ik haar nog eens tegen kom in de boekhandel koop ik het boek zeker.

De volledige recensies van Lore en Sanne.