Als leden van de club van 10 zijn we natuurlijk ook fervente lezers. Je hebt eerder al gelezen over het “Buddy-lezen”, dit keer lees je over het boek dat Janneke en Sanne samen lazen.

Janneke en Sanne lazen samen Het land met de gouden kust van Sarah Lark. Een enorme historische roman, maar wellicht wat minder een echt feelgood-boek? Wij kwamen er achter. 

Korte samenvatting
Het land met de gouden kust is het eerste deel van een nieuwe trilogie over Nieuw-Zeeland. Maar het verhaal begint in Ierland:

Ierland, 1846. Kathleen en Michael zijn in het geheim verloofd en willen naar Amerika vertrekken. Michael wordt echter van diefstal beschuldigd en schuldig bevonden. Hij wordt voor straf naar Australië verbannen. Kathleen blijft achter, zwanger en ontroostbaar. Door de omstandigheden gedwongen trouwt Kathleen met Ian, een veehandelaar. Aan de andere kant van de wereld is het Michael met hulp van de Engelse Lizzie gelukt om te ontsnappen en naar Nieuw-Zeeland te vluchten. De twee vroegere geliefden lijken voorbestemd elkaar nooit meer te zien. Maar dan besluit Ian om de stap naar de nieuwe wereld te wagen: samen met Kathleen emigreert hij naar Nieuw-Zeeland...

Wat vinden wij?

Sanne: Janneke wat leuk dat we samen deze ontzettend dikke pil mogen verorberen! En dat is dan ook nog eens het eerste deel van in totaal drie boeken. Ik ben heel benieuwd en verwacht veel liefde en romantiek, veel uitgebreide omschrijvingen. Wat zijn jouw verwachtingen?

Janneke: Nou wat een dikke pil zeg! Heerlijk vind ik dat. Ik verwacht inderdaad ook veel liefde en romantiek, maar ook een groot stuk geschiedenis. Ik las bijvoorbeeld dat de auteur veel onderzoek heeft gedaan naar de tijd waarin deze roman zich afspeelt. Ik heb wel vaker boeken gelezen over de emigratie naar Amerika, maar over de emigratie naar Nieuw-Zeeland nog niet. Dus ook naar dat aspect ben ik erg benieuwd! 

Sanne: Ja over de emigratie naar Amerika heb ik weleens wat gelezen, maar over die naar Nieuw-Zeeland niet. Een stukje geschiedenis die ik niet kende, daarom wilde ik het boek ook wel graag lezen, maar ik had wat moeite om in het verhaal te komen. In het begin werd ik overvallen door alle namen en het is dan aan het begin altijd moeilijk in te schatten welke er wel en niet toe doen. Hoe goed moet je opletten en welke namen kun je ter kennisgeving aannemen. Later had ik dat nog een beetje toen er Maori gesproken werd in het boek. Toch vond ik dit een erg mooie toevoeging aan het verhaal en gaf nog een extra kijkje in de wereld van die tijd. Het zorgde er voor dat ik nog meer in het verhaal zat. Zijn jou ook bepaalde dingen opgevallen?

Janneke: Ja de vele namen heb ik ook moeite mee gehad, maar ik ben het met je eens dat de band met de Maori een mooie toevoeging aan het verhaal is. Zo leer je ook meer over de Maori-cultuur en dat vond ik erg interessant om te lezen. Waar ik ook wat moeite mee had in het begin was de relatie tussen Kathleen en Michael. Ik vond het niet erg overtuigend overkomen. Verderop in het verhaal veranderde dat wel, maar in het begin had ik daar wat moeite mee waardoor ik niet echt lekker in het verhaal kon komen. Misschien had het te maken met het Kathleen als personage. Lizzie en Claire vond ik veel sterkere personages! Realistisch, grappige en sterke vrouwen! Wat vond jij Sanne?

Sanne: Inderdaad zijn het heel sterke vrouwen, wauw. Wat die voor de kiezen krijgen en dan er toch weer wat van weten te maken. Toch vroeg ik me ergens ook wel af of dat in die tijd echt zo ging. Vrouwen werden onderdrukt en hadden veel minder kansen, is het beeld dat ik heb. Daarom voelde het soms wel wat onwerkelijk. 

Janneke: Als ik heel eerlijk ben vond ik het heerlijk om dit dikke boek te lezen, maar meestal laat ik me tegenhouden als een boek zo dik is. Maar ik ben heel blij dat we dit boek gelezen hebben en ga zeker binnenkort aan het tweede deel beginnen. Jij Sanne?

Sanne: ik wil het volgende deel nog wel gaan lezen, maar of dat al binnenkort is weet ik niet. Het duurde lang voor het verhaal opgang kwam en gezien de dikke pil, denk ik dat het bij het volgende deel niet veel anders zal zijn. Toch ben ik erg benieuwd hoe het verhaal zal af lopen.

Conclusie: 
Een geweldig boek waarvoor de schrijfster ontzettend veel research heeft moeten doen. De situaties zijn uitgebreid en mooi beschreven en geeft een hele goede kijk op het leven in de 19e eeuw in Nieuw-Zeeland. Een echte typische feelgood is het niet, maar desalniettemin wel mooi om te lezen. Onze recensies kan je hier lezen: Janneke en Sanne.