Als leden van de club van 10 zijn we natuurlijk ook fervente lezers. Je hebt eerder al gelezen over het “Buddy-lezen”, dit keer lees je over het boek dat Janneke en Mandy samen lazen.

Janneke en Mandy lazen samen Twintig regels liefde van Rowan Coleman.

Korte samenvatting
Wat als je nog maar één kans had? Een kans om een brief achter te laten voor degene van wie je houdt? Wat zou je schrijven?

Tijdens haar nachtdiensten schrijft verpleegkundige Stella brieven voor haar patiënten. Daarin vertellen ze aan hun geliefden over hun gedachten, hun gevoelens, en over hun laatste wens. Soms staan er praktische tips in: 'hoe werkt een wasmachine?' en soms ouderlijk advies: 'hoe word je een goede vader?' Stella belooft dat ze de brieven pas na hun dood zal versturen. Maar dan breekt ze die belofte: er is één brief waarvan ze vindt dat ze die op tijd moet posten, om iemand een laatste kans te geven op verzoening en een goede afloop.

Wat vinden wij?

Janneke: Ik keek er echt naar uit om dit boek te gaan lezen. Bij mij stond hij al een tijdje op mijn lijstje. Het omslag en de titel vielen me als eerste op. Allebei zo mooi! Dat kan niet mis gaan dacht ik. Toevallig kreeg ik hem afgelopen kerst van mijn broer, dus toen Mandy voorstelde om dit boek voor te gaan ‘buddy-lezen’ kwam dat heel goed uit!

Mandy: Wat mij aantrok aan het boek was de korte tekst op de kaft. Een vrouw die brieven schrijft voor mensen die in de laatste fase van hun leven zijn beland. Dat kan niet anders dan een bijzonder boek zijn, dacht ik.

Janneke: Heel bijzonder inderdaad en toen ik eenmaal begonnen was met lezen, vloog ik door het boek heen. En hoe verder ik in het boek kwam, hoe vaker ik af en toe een traantje moest laten. Vooral door sommige brieven die Stella voor haar patiënten schrijft. Jeetje wat triest soms!

Mandy: Ik heb niet hoeven huilen, maar de verhalen zijn inderdaad af en toe best heftig. Ik zeg natuurlijk verhalen omdat er drie verhaallijnen door elkaar lopen. We lezen eerst over de verpleegkundige Stella en daar komen de verhaallijnen van Hope en Hugh nog bij. Wat vind jij van deze manier van schrijven waar de auteur voor heeft gekozen?

Janneke: Ik houd daar wel van als er meerdere verhaallijnen naast elkaar lopen en elkaar afwisselen. Dat houdt meestal het tempo een beetje in het verhaal en zorgt ervoor dat ik wil doorlezen. In het begin was het even wennen, maar toen ik er eenmaal inzat namen de verhaallijnen me helemaal op. Helemaal toen de onderlinge verbanden werden gelegd. Dat heeft de auteur bijzonder mooi gedaan.

Mandy: Ik vond het in het begin ook een beetje wennen, omdat ik de personen nog niet kende. Maar toen ik er tijdens het lezen eenmaal aan gewend was, vond ik het een leuke afwisseling. En het maakt het ook wel spannend met de mini-cliffhangers aan het einde van de hoofdstukken. Dat zorgt er inderdaad voor dat je wilt doorlezen.

Janneke: Ik was ook erg onder de indruk van de verschillende thema’s die voorbij kwamen en hoe de auteur deze heeft uitgewerkt. Er komt veel verlies in voor, relatie tussen ouder en kind, de relatie tussen Stella en haar man, vriendschap en omgaan met een ernstige ziekte. Als ik het zo opschrijf klinkt het alsof het te veel thema’s zijn voor één boek, maar het zat prachtig in elkaar gewoven, waardoor het niet als overdreven veel overkwam. Vind je ook niet Mandy?

Mandy: Dat ben ik met je eens. De thema’s lijken erg veel en als één persoon dit allemaal mee zou maken, zou het wel too much zijn, maar door die verschillende personages en hoofdpersonen wordt het leed een beetje gedeeld. Hierdoor vind ik het niet overdreven. Gelukkig heeft het boek voor iedereen een happy ending.

Ik heb het boek met veel plezier gelezen en jij Janneke?

Janneke: Ja ik ook! Zo mooi hoe de verhaallijnen elkaar aanvullen en bij elkaar komen. Alleen vond ik de manier waarop de verhaallijnen van Hope en Hugh tot een conclusie kwamen een beetje kort door de bocht. Die afsluiting had van mij wel iets uitgebreider gemogen.

Mandy: Ja klopt. Ik had ook nog wel wat meer willen lezen, vooral over Hugh. Zijn verhaallijn stopt mij iets te abrupt. Ik had graag willen weten of hij alsnog zijn grote liefde vindt en een ‘zij leefden nog lang en gelukkig’ krijgt. Nu moet je daar als lezer maar naar gissen.
Al met al een heerlijk feelgood-boek!

Wil je weten hoeveel sterren we hebben gegeven en onze recensie lezen? Lees dan hier de recensie van Mandy en hier de recensie van Janneke over Twintig regels liefde.

Alle recensies: Lezersrecensies