In september lezen we uit eigen boekenkast en dat is een mooie gelegenheid om te kijken welke boeken we uit onze eigen voorraad boeken kunnen buddylezen.
Helma en Diana hadden De vertrouweling van Kate Morton nog ongelezen in de boekenkast staan en lazen die samen.
Toen ook Ideke van Haren in het WLFG Lees-uit-eigen-kast Café meldde dat ze dit boek uit de kast had getrokken nodigden we haar uit om met ons mee te lezen. 

Korte samenvatting

Tijdens een feest op de familieboerderij op het Engelse platteland ontsnapt de zestienjarige Laurel Nicolson naar de boomhut uit haar kindertijd. Terwijl ze dagdroomt over haar toekomst ziet ze een vreemdeling met haar moeder praten. Voordat de middag voorbij is zal Laurel getuige zijn van een schokkende misdaad die alles wat ze weet over haar familie, en vooral over haar moeder Dorothy, op zijn kop zet. Vijftig jaar later is Laurel een succesvolle actrice en woont ze in Londen. Ze keert terug naar de familieboerderij voor de negentigste verjaardag van haar moeder en wordt overweldigd door vragen die ze tientallen jaren heeft weggestopt. Beetje bij beetje wordt de geheime geschiedenis ontrafeld van drie mensen uit zeer verschillende werelden die elkaar in de oorlog ontmoeten: Dorothy, Vivien en Jimmy. Hun levens zullen voor altijd met elkaar verstrengeld zijn - voor, tijdens en na de oorlog... De vertrouweling verkent verlangens en dromen, hoe ver mensen bereid zijn te gaan om deze te vervullen en de gevolgen die ze kunnen hebben. Het is een verhaal over geliefden, vrienden, dromers en samenzweerders tegen een achtergrond van gebeurtenissen die de wereld hebben veranderd.

Dit vinden we ervan

Diana: Wat gezellig dat wij weer samen een boek mogen lezen, Helma! De Vertrouweling staat al een hele tijd in mijn kast. Voor mij is het een bijzonder boek. Vorig jaar kreeg ik namelijk van Hebban de kans om Kate Morton te interviewen in Amsterdam. Ik had een superleuk gesprek met haar, kreeg een gesigneerd boek mee naar huis en nam mezelf voor om het boek snel te lezen. Helaas is dat er lang niet van gekomen. Nu kijk ik er echt naar uit om erin te beginnen. Heeft de aanschaf van het boek voor jou ook een verhaal?

Helma: Ik heb haar ook ontmoet tijdens een meet en greet en kreeg toen net als jij het gesigneerde boek mee naar huis. En daar kwam het van lieverlee steeds verder onder op de stapel te liggen. Maar nu is het boek dan echt aan de beurt en ik moet zeggen dat het verhaal me al direct pakt. Ik hou van romans met een geheim verleden dat zich langzaam maar zeker voor je ontvouwt door het heen en weer springen in de verschillende tijdsperiodes. En jij?

Diana: Ik moet heel erg wennen aan de verhalende schrijfstijl. Veel beschrijvingen lijken het verhaal traag te maken. Gelukkig gebeurt er al meteen veel, waardoor je meteen wil weten hoe het verder gaat. Of eigenlijk: wat er daar vroeger nou precies gebeurd is. De wisselingen in tijd maken dat ik graag verder lees. Het feit dat het verhaal zich grotendeels in de Tweede Wereldoorlog afspeelt draagt daar zeker in bij. Lees jij ook graag dit soort boeken?

Helma: Ja, alleen niet specifiek over de Tweede Wereldoorlog. Ik vind de verhalende schrijfstijl juist erg fijn en ik ervaar het eigenlijk niet als vertragend. Ik geniet echt van het verhaal en kan bijna niet stoppen met lezen. En dat is maar goed ook, want er zit een behoorlijke tijdsdruk op om het boek op tijd voor deze buddy read uit te hebben. Ik begin langzamerhand wel een vermoeden te krijgen wat er gebeurd is en wat het geheim van Dorothy, de moeder van Laurel, is. Wat ik zo leuk aan het verhaal vind is dat het zowel vanuit Laurel, Dorothy als Vivien en een klein stukje vanuit Jimmy wordt verteld. Hierdoor krijg je het verhaal vanuit verschillende invalshoeken en komt alles hopelijk straks mooi bij elkaar. Hoe ervaar jij dat?

Diana: Wisseling van perspectief vind ik altijd heel erg fijn. Wanneer het vanuit één personage wordt beschreven, ben ik toch altijd kritisch. Nu had ik veel minder last van kritisch zijn. Je leest het verhaal vanuit meerdere personen en dat geeft verdieping. Dat maakt een boek voor mij standaard al beter.

Ideke: Het was een race tegen de klok. Ik had me een beetje verkeken op de pagina inhoud van het boek. Op de ereader zie je dat pas als je het boek opent. Maar gelukkig is het toch gelukt en heb ik het boek op tijd uitgelezen. Of het nu door de tijdsdruk kwam weet ik niet maar het duurde best lang voor het verhaal me in zijn greep kreeg. Ik zag het als een worsteling om de eerste 200 bladzijden door te komen. Ik kon me maar niet goed concentreren en moest meerdere malen passages overlezen. Hadden jullie dat ook? En nog een andere vraag: wie vervulde de rol van de Vertrouweling waar de titel naar verwijst? Was dat misschien Katy Ellis die Laurel na veel zoeken op het spoor komt?

Helma: Ik heb het boek uit, en ik had totaal geen last van concentratieverlies. Passages overlezen of terugbladeren heb ik niet gedaan, dus dat herken ik eigenlijk niet. Jij wel, Diana? Misschien was Katy Ellis inderdaad de Vertrouweling. Maar het zou ook zomaar Dorothy zelf kunnen zijn. Zij heeft het al die jaren geheim gehouden. Wat denk jij Diana?

Diana: Ik herken me wel in wat Ideke zegt. Ik kon ook wat lastig in het verhaal komen. Ik denk dat Dorothy de Vertrouweling is. Ik ga met Helma's denkwijze mee. Wanneer begon het verhaal je te boeien, Ideke.

Ideke: Pas verder in deel 2, Diana. Totdat het einde naderde en er een verrassend plot tevoorschijn kwam. Dit zag ik niet aankomen. Richting het einde werd ik nieuwsgierig hoe het allemaal af was gelopen. Ik vond het boek moeizaam lezen, heel anders dan haar boek De Vergeten Tuin. Het is wel een mooi chronologisch opgebouwd verhaal. Beschrijving van de personages en omgevingen hadden iets minder gemogen. Mijn waardering schommelt tussen 3 en 4 sterren, vooral gevormd doordat het moeizaam leest.

Helma: Ik vond het verhaal echt 4 sterren waard. Ik vind dat Kate Morton een heel prettige schrijfstijl heeft en door het verhaal van de drie vrouwen ieder in hun eigen tijd chronologisch te vertellen bouwt ze de spanning vakkundig op en wordt eindelijk duidelijk wat er al die jaren geleden is gebeurd en wordt het geheim ontrafeld. De jonge Dorothy, die probeert een stapje hoger op de sociale ladder te komen, vond ik eigenlijk helemaal niet zo sympathiek. Ik begreep niet altijd waarom ze bepaalde besluiten nam en waarom ze zich schaamde voor haar vriend Jimmy, die een en al goedheid is en voor haar door het vuur gaat. In die vroege jaren is Vivien een veel sympathiekere vrouw dan Dorothy, terwijl de laatstgenoemde in haar latere leven een geweldig lieve, leuke moeder en liefdevolle echtgenote is. Je wil gewoon weten welke gebeurtenis in haar leven daarvoor heeft gezorgd. Ik vond het een bijzonder verhaal van liefde en vriendschap maar ook van (te hoog) gespannen verwachtingen, teleurstellingen en jaloezie. Ik vond het prachtig en heb er van begin tot eind van genoten. Jij ook Diana, of neig je meer naar de mening van Ideke?

Diana: Ik zit een beetje tussen jullie in. Ik moest heel erg aan de beschrijvende schrijfstijl wennen, maar eenmaal gewend aan de schrijfstijl vloog ik door het verhaal heen. Het intrigreerde me. Ik vond het einde ook snel en onverwacht, maar het stoorde me niet. Ik heb van dit verhaal erg genoten. 4 sterren zijn zeker verdiend.

Conclusie:

De meningen zijn verdeeld. Diana en Ideke hadden wat moeite met de verhalende schrijfstijl, waardoor ze wat moeilijk in het verhaal kwamen. Dit in tegenstelling tot Helma die daar juist van genoot en direct het verhaal werd ingetrokken. Toch kunnen we alledrie het verhaal waarderen, getuige de 3 en 4 sterren die we het boek hebben gegeven.

De volledige recensie van Helma is hier te lezen. De recensie van Diana volgt nog.