De dag waarop Ivy Jansen haar grootste ambitie waar zou maken, werd de dag waarop ze alles verloor. Haar toekomstdroom. Haar grote liefde. Haar zelfvertrouwen. Gebroken vlucht ze vanuit Amerika terug naar Nederland, waar ze veiligheid zoekt in de nachtclub van jeugdvriend Bernd. Haar collega's ontdekken al snel dat ze een bijzondere gave heeft als het aankomt op het herkennen van wijn en verleiden haar tot het spel 'The kiss of the bottle'.

Ongewild trekt ze hierbij de aandacht van Alexander Ford, manager van het exclusieve Hotel Ford. Hij biedt Ivy een baan aan als sommelier in zijn restaurant. Al snel gaat ze niet alleen helemaal op in haar werk, maar ook in de relatie met Alexander, die haar precies geeft wat ze nodig heeft. Tot een echo uit Ivy's verleden doordringt in haar nieuwe leven en de geschiedenis zich dreigt te herhalen.

Dit vinden we ervan

Diana: Wat leuk, Helma, alweer een buddyread samen! Dit keer mogen we het stomende boek van Kate Paris lezen. Het eerste wat me opvalt is de enorm donkere cover. Ik hou niet zo van donkere covers, die geven me een duister gevoel. Het feit dat een vrouw op de cover een glas wijn drinkt, maakt me nieuwsgierig naar het verhaal over de sommelier Ivy. Wat vind jij van de cover?

Helma: Ik vind het juist wel iets spannends hebben. Ik krijg er in ieder geval geen duister gevoel van zoals jij. Ik vind het stomend, zoals jij het noemt, eigenlijk wel meevallen. Ik vind Ivy een leuk personage en ik vind de opbouw van het verhaal ook plezierig. Door het heen en weer springen in de tijd wordt langzaam duidelijk waarom ze halsoverkop uit Amerika is vertrokken. Maar als ik Ivy was geweest, had ik dat dus nooit gedaan. Ik was mooi gebleven en had voor mezelf gekozen. En jij?

Diana: De opbouw is inderdaad heel erg fijn. Vooral de stukjes in het verleden vond ik erg interessant, vooral omdat ik gewoon per se wilde weten waarom Ivy weg is gegaan zo halfoverkop. Ik deel jouw mening. Ook ik was niet weggegaan. Ik had me juist weleens bewezen. Maar als Ivy gebleven was, kwam het ware karakter van Line ook niet naar voren denk ik. Ik vond dat echt een onuitstaanbaar mens! Hoe heb jij haar rol ervaren?

Helma: Wat een verschrikkelijk type, die Line. Met een vriendin zoals zij heb je geen vijand meer nodig! En dan die moeder van Alexander: daar word je toch ook niet echt blij van. Daat zit ook geen greintje liefde bij. Hoe vind jij de beschrijvingen van de wijnen? Ik kreeg spontaan zin om een fles open te trekken en genietend van een goed glas in een ruk het boek uit te lezen. Had jij dat ook?

Diana: Ja, de moeder van Alexander, ergens had ik nog de hoop dat ze toch ergens nog aardig werd. Maar helaas... Toch knap dat Kate Paris dit zo heeft weten te beschrijven en dit gevoel bij twee personages los maakte. De wijnen waren voor mij ook echt een toevoeging. Net als jij heb ik heerlijk onder het genot van een lekkere rode Merlot het verhaal gelezen. Nog één ding, Olivier, Bernd of Alexander? Ik zou zonder twijfel voor Bernd gaan.

Helma: Hmm, ik twijfel. Kan het geen combinatie van Alexander en Bernd zijn? Ze hebben alletwee wel iets aantrekkelijks. Maar misschien kies ik dan toch maar voor Alexander. Als hij eenmaal voor je valt, gaat hij voor je door het vuur denk ik zo. Olivier trekt me in ieder geval het minst. Ik ben trouwens wel benieuwd naar het verhaal van Olivier. En daarvoor word ik op mijn wenken benieuwd want Olivier is de hoofdpersoon in het tweede boek van Kate Paris. Het is ook een beetje een open einde, vind je ook niet? Ik hoop dat we in deel 2 toch ook nog wel iets horen over hoe het Ivy verder vergaat. Ik hoop dat we niet al te lang op het tweede deel hoeven te wachten.

Diana: Ik had helemaal niks met Olivier en Alexander. Geef mij maar een avondje knuffelen met Bernd, die fijne knuffelbeer. Toch ben ik net als jij benieuwd naar het verhaal van Olivier. Ook hij zal heus wel zijn beweegredenen gehad hebben. En dat open eind was er zeker. Maakt me alleen maar nieuwsgieriger naar deel 2. Ik vond dit een erg prettige kennismaking met Kate Paris. Ik genoot van een paar fijne uurtjes leesplezier. Wat is jouw eindoordeel?

Helma: Ik ben het helemaal met je eens. Ik heb me er prima mee vermaakt. Gewoon een onvervalste feelgood, niet te ingewikkeld, maar zeker geen niemandalletje. Gewoon je even lekker onbekommerd onderdompelen in de wereld van Ivy en hopen op een happy end. En wie uiteindelijk de prins op het witte paard wordt voor Ivy? Dat houden we lekker voor ons zelf.

Conclusie

We hebben er allebei van genoten. De schrijfstijl van Kate Paris leest prettig en voor je er erg in hebt is het boek uit. Ideaal leesvoer voor een vrije middag waar je onder het genot van een heerlijk glas wijn (daar krijg je vanzelf trek in) je even onderdeel van de wereld van Ivy voelt.

Onze volledige recensies vind je als je klikt op onze naam: Diana en Helma

Een ondertoon van liefde is ook besproken in een leesclub. Als je wilt weten hoe de leesclub het boek beoordeelde, klik dan hier.

We mochten Kate Paris ook interviewen over haar boek en over nog veel meer. Morgen te lezen op onze pagina.