De Buddy read van september staat in het teken van boeken uit eigen boekenkast die er ongelezen staan. Deze week lazen Marieke en Nathalie samen een boek de ze nog ongelezen in de kast hadden staan.

Korte samenvatting:
Een veeleisend katje is wel het laatste wat je nodig hebt als je, zoals Helen, een bruiloft probeert te plannen, moet herstellen van een borstkankeroperatie en een dochter hebt die een boeddhistisch klooster in wil.
Maar dan komt Jonah onverwacht in haar leven: een zacht en pluizig, maar destructief siamees katje dat ook onweerstaanbaar lief kan zijn. Jonah leert Helen wat je als moeder het beste kan doen: loslaten, vertrouwen hebben en dankbaar zijn voor het feit dat niets perfect is. 

De Buddy read:

Marieke:
Een boek met een kat op de cover, die kon ik echt niet laten liggen toen ik in het voorjaar bij het boekenfestijn was. Het ligt dus zo'n half jaar bij mij op de plank. Ik ben blij dat jij deze ook had, zo kom ik er eindelijk eens aan toe. Hoe lang heb jij het liggen?

Nathalie:
Ik kocht dit boek ook op het Boekenfestijn begin dit jaar in Rotterdam. Als kattenliefhebster, en met dat katje op de voorkant dat me smekend aankijkt, kon ik dit boek gewoon ook niet laten liggen.
Ik denk dat als we deze buddyread niet hadden gepland, het boek nog heel lang in mijn kast ongelezen zou blijven, de achterflap trekt me niet zo. Maar die cover, ... die is zoo cute.

Marieke:
Nu ik ben begonnen met lezen, moet ik mijn verwachtingen even bijstellen. Ik had een vrolijk verhaal verwacht over een klein donzig siameesje. Die komt er ook wel, maar het is echt het levensverhaal van de schrijfster, die kampt met borstkanker en met een dochter die naar Sri Lanka vertrekt om in een Boeddhistisch klooster te gaan wonen. Dat was wel even schakelen.
Toch wist het verhaal me na een paar hoofdstukken te boeien. Helen Brown schrijft wel heel levendig en met humor, haar verhaal is dus alles behalve zware kost, ondanks het pittige onderwerp. Hoe heb jij dat ervaren?

Nathalie:
Ik had ook een zoetsappig verhaal over een katje verwacht. Ik moet aan de schrijfstijl wennen, veel te veel info dump allemaal nog. En al die namen. Ik raak het een beetje kwijt en moet nog in het verhaal zien te komen. Ik vind de schrijfstijl in het eerste gedeelte hierdoor niet lekker lezen. Grappig dat jij het heel anders ervaart.
Pas als het katje in huis komt begin ik meer leesplezier te krijgen, ik hoop dat dit nu zo zal blijven. De benodigde info is verteld… . Ik ga snel weer verder lezen.

Marieke:
Halverwege het boek kom ik erachter dat dit boek een deel twee is (wel los te lezen). Haar eerste boek Cleo, gaat over haar eerste kat, en over het verlies van haar zoon. Het zijn wel heftige onderwerpen die ze in haar boeken verwerkt. Maar het mooi om te lezen hoeveel kracht die katten kunnen geven. Zo is Cleo heel belangrijk geweest voor haar andere zoon Rob, en is nu Jonah heel belangrijk voor haar en haar dochters. Als kattenliefhebber is dat te begrijpen te herkennen.

Helen Brown heeft me met haar boek en haar verhaal wel weten te raken. Het feit dat haar dochter naar Sri Lanka vertrekt om in een klooster te gaan wonen, was best heftig. Ik heb ook een dochter en weet dat ik haar op een gegeven moment ook haar eigen leven moet laten leiden, maar ik hoop wel dat dat een beetje in de buurt is.
Erg mooi vond ik in dit boek, de reis die Helen Brown maakt naar Sri Lanka en hoe ze daar eindelijk tot rust komt. Ik was verrast door die wending in het verhaal, maar heb van dat stuk erg genoten. En jij?

Nathalie:
Ik vond het boek niet altijd even lekker weglezen. Teveel hak op de tak. Ook veel terugblikken naar Cleo, dat vorige boek. Ondanks dat, vond ik het wel een fascinerend verhaal. En het einde gaf me gelukkig ook dat Feelgood gevoel.
Die reis naar Sri Lanka vond ik het mooiste gedeelte van het boek. Toen voelde ik eindelijk mee met Helen, werd ze voor mij tastbaarder.
De kattendingen zijn herkenbaar als kattenliefhebster. Vorige week ging ik met een vriendin mee naar de dierenarts en er was een Siamees katertje die gecastreerd moest worden. 's Ochtends en 's middags schreewde hij de hele praktijk bij elkaar en ik moest steeds aan dat schreeuwende katertje denken tijdens het lezen. Zijn bazinnetje verontschuldigde zich zelfs en legde uit dat het in het karakter van haar katje zat en ze er niets aan kon doen.

Marieke:
Haha, heerlijk herkenbaar zo'n krijsend mormel. Die van mij loopt thuis ook altijd te kletsen.
Wat het boek betreft zijn we het in grote lijnen met elkaar eens, met name dat het deel in Sri Lanka het boek op een bijzonder mooie manier afsluit.

Conclusie:
Als je van katten houdt is dit boek zeker fijn om te lezen. Maar verwacht geen eenvoudig Feelgood verhaal, het is namelijk ook een boek over een moeder die moet herstellen van een borstkankeroperatie en die een dochter heeft die naar een boedhistisch klooster in Sri Lanka wil verhuizen. Het is feelgood en een beetje meer.

Hier vindt je de recensies van Nathalie en Marieke.

Nog meer buddy verslagen lezen? klik hier voor ons overzicht.