Het boek dat Lore en Marieke hebben gelezen voor de buddyreadblog van deze week, past uitstekend in de maand van het historische boek. Een verhaal dat zich afspeelt in de 17e eeuw.

Korte samenvatting
Amsterdam, 1679. Op tienjarige leeftijd ontmoeten Flora en Mare elkaar in het Burgerweeshuis. Flora helpt de getraumatiseerde Mare door een zware periode. Jarenlang zijn ze onafscheidelijk, tot het lot anders bepaalt en ze elkaar uit het oog verliezen.
Vanaf dat moment verlopen hun levens totaal verschillend. Flora trouwt een rijke man en gaat in Haarlem wonen, Mare werkt als prostituee in een speelhuis in de buurt van de Zeedijk.
Tien jaar later ontvangt Mare een verontrustende brief van Flora. Ze reist af naar Haarlem om op zoek te gaan naar Flora's zoon, die spoorloos verdwenen is.
Roeien naar de Volewijck is een verhaal over vriendschap, verlies en vechten tegen spoken uit het verleden.

Het lezen

Marieke:
Wat leuk om nu eens met jou samen een boek te lezen en te bespreken. Dit boek had ik al eens voorbij zien komen en de korte samenvatting trok me gelijk. Nu we lezen in het kader van de historische maand was dit dan ook een goede keus.

Ik hou erg van historische romans. Daar waar vroeger geschiedenis me niet kon boeien, vind ik de geschiedenis verwerkt in een roman heerlijk om te lezen. Lees jij weleens een historische roman?

Lore:
Leuk dat we eens samen kunnen lezen. Ik had het boek nog niet zien passeren voordat jij het voorstelde. De korte samenvatting wist me toch niet helemaal te overtuigen, maar je enthousiasme trok me over de streep. Ik las nog nooit een historische roman. In de maand van het historische boek was dit dus perfect om het voor het eerst te proberen. 

Ondanks dat ik een beetje schrik had van het boek zit ik meteen in het verhaal. In het begin moest ik wel even wennen aan de tijdswisselingen en persoonswisselingen. Hoe heb jij dit ervaren?

Marieke:
Net als jij had ik last van de tijdswisselingen. Het wordt ons als lezer ook niet makkelijk gemaakt, want de schrijfster heeft 1697 en 1679 als jaartallen. Ik heb soms moeite met cijfers en hier werd ik helemaal gek van. Daarnaast heeft Mare nogal eens de neiging om tijdens de ‘nu’ scene ineens terug te denken aan vroeger en dat is niet altijd duidelijk.

Maar afgezien van die kritiek puntjes zat ik zo snel in het verhaal van de weesmeisjes Mare en Flora en hun leven in het burgerweeshuis. Suzanne Wouda weet de tijd en de omgeving zo goed neer te zetten, dat ik me tussen hen waande. Zo streng als het eraan toeging in die tijd, ik had zo’n medelijden. En dan hadden zij nog het geluk om in het weeshuis te wonen, menig ander kind in die tijd had het een stuk slechter.

Kon jij je goed inleven in Mare en Flora?

Lore:
Ik vond het moeilijk om mij in te leven. Net zoals de jaartallen kon ik Flora en Mare moeilijk uit elkaar houden. Ik moest regelmatig even stoppen met lezen om na te denken wie nu juist weer welk verleden had. Dit zorgde iedere keer voor een onderbreking die wel spijtig was. Meestal ben ik grote fan van boeken met wisselende perspectieven, maar in dit boek zorgde het ervoor dat ik trager ging lezen. 

De omgeving en periode is heel mooi weergegeven. Ik weet amper iets van deze tijd, al helemaal niet in Amsterdam, maar kon het dankzij haar beeldende schrijfwijze goed voorstellen. Desondanks kwam het verhaal niet echt op gang voor mij. Er gebeurde heel weinig. We leren beide meisjes kennen in het verleden en het heden, maar het duurde heel lang voor er echt iets gebeurden in het verhaal.

Vond jij dat er genoeg spanning in het verhaal zat?

Marieke:
Nee, een spannend boek is het niet, meer een boek met een sfeerweergaven van het leven in die tijd. De verhaallijn van de vermiste zoon van Flora is ook niet bijzonder spannend, maar was wel een mooie aanleiding om het Dolhuis eens van binnen te bekijken. Wat een afschuwellijk gegeven, dat je een kaartje kon kopen om 'gekken' te kijken.

Dat vind ik wel een meerwaarde aan dit boek, het geeft zo goed de gebruiken van de 17e eeuw weer, het is interessant en leerzaam. En dat maakt ook dat het boek blijft boeien tot het einde. Toch blijf ik wel met wat vragen zitten. Want hoe het nu precies zat met die tante van Flora, waarom werd zij eerst weggestopt en later zo plots opgehaald, wat was er nu toch aan de hand met die jongen en ook daar heeft die tante weer een vreemde rol gespeeld. Ook het einde is nogal open, als Mare teruggaat naar Amsterdam. Alsof terug naar haar oude leven in combinatie met de nalatenschap van Flora zomaar in te passen is in haar leventje.
Het is gek, maar ik vind best veel kritiekpunten in het boek en toch heeft het verhaal me wel weten te raken. Juist de beschrijving van de levens van deze meisjes, die zo verschillende levens gingen leiden vond ik bijzonder.
En wat ik heel mooi vond, waren alle stukjes geschiedenis die in het verhaal zitten verstopt, zoals de Volewijck, maar ook het rariteitenkabinet van Frederik Ruysch.
Hoe vond jij dat?

Lore:
Omdat ik nooit echt een geschiedenisfan ben geweest konden de stukjes geschiedenis mij spijtig genoeg iets minder meenemen. Voor de rest kan ik mij perfect vinden in jouw omschrijving. De spanning ontbreekt en er blijven heel veel vragen achter. Er worden heel veel kleine dingen in het verhaal aangehaald waar achteraf niets meer over wordt verteld. Dit had iets beter uitgewerkt mogen worden. 

Het verhaal blijft wel hangen. Ik heb nadat ik het boek heb uitgelezen nog een paar keer teruggedacht aan Flora en Mare. De 17e eeuw is al zo lang geleden, maar ik denk dat er toch nog mensen zijn die zich zullen herkennen in dit verhaal. Dit geeft het toch weer net dat extraatje.

Conclusie:

Door de verspringende tijdlijnen is het in het begin wat moeilijk om in het verhaal te komen. Eens je hieraan gewend bent is het een bijzonder informatief boek over de geschiedenis. Deze geschiedenis is verweven in het verhaal van Mare en Flora. Suzanne Wouda heeft een goed evenwicht kunnen vinden tussen de geschiedeniselementen en het echte verhaal. Een historische roman die zeker een plekje op je nog te lezen lijst verdient!

Recensie van Marieke en recensie van Lore