We Love Feelgood leest: De meisjes van Manhattan
In een winactie van uitgeverij Ambo Anthos wonnen we voor We Love Feelgood de roman De meisjes van Manhattan. Dat alleen al zorgde voor een feelgood gevoel. Maar deed het boek zelf dat ook?
WIE IS FIONA DAVIS?
De meisjes van Manhattan is de debuutroman van Fiona Davis. Ze werd geboren in Canada en groeide op in New Jersey, Utah en Texas. Ze begon in New York als actrice. Na tien jaar maakte ze een carrièreswitch en werkte als redacteur en schrijver. Ze woont in New York.
WAAR GAAT HET BOEK OVER?
De New Yorkse Rose heeft haar leven op orde. Ze heeft een nieuwe baan bij een website en is bij haar vriend ingetrokken in het appartementencomplex The Barbizon. Haar enige probleem is dat ze snel met een artikel voor de site moet komen. Haar verhuizing brengt haar op een idee: The Barbizon wordt het onderwerp, waar vroeger beroemde actrices zoals Grace Kelly hebben gewoond. Wanneer ze in de lift de bejaarde Darby McLaughlin ontmoet, die er al sinds de jaren vijftig woont, weet ze het precies: Darby moet centraal staan in het artikel. Het gerucht gaat dat Darby betrokken is geweest bij een schandaal. Ze moet haar er dan wel van zien te overtuigen met haar te praten.
Op ingenieuze wijze wisselen de verhalen van Darby en Rose elkaar af, om te eindigen in een fatale avond.
WAT VONDEN WE ERVAN?
Diana: "Een heerlijk verhaal om even de geschiedenis in te duiken"
Fiona Davis neemt je in wisselend perspectief mee naar de jaren '50 in Manhattan. Je leest hoe het leven van Darby was. Hoe voelde zij zich als ‘boerenmeid’ in een wereldstad als New York tussen de modellen die zich heel wat waard vonden? En was het beeld dat ze van thuis mee had gekregen, dat ze bijvoorbeeld lelijk was, wel waar?
Langzaam maar zeker krijgt het verhaal van Darby meer inhoud door de dingen die Rose ontdekt. Omdat niet direct alles wordt prijsgegeven, lees je ook graag verder. Want als lezer wacht je op het moment dat onthuld wordt wat er nu precies met Darby is gebeurd.
Darby maakt wel het verhaal. Dat Rose is verlaten door haar partner en ze daarna bepaalde keuzes maakt die menigeen niet goed zou keuren, is niet zo boeiend. Het is het verhaal over Darby en Rose is een instrument om het verhaal goed te vertellen.Pas tegen het einde weet Rose wat meer naar de voorgrond te treden.
Het verhaal neemt je echt even mee naar de jaren '50. Je kunt de jazzclub ruiken en de bebop-muziek horen. Je proeft de kruidenmengsels van kok Sam en geniet van de kleine succesmomentjes van Darby. Een heerlijk verhaal om even de geschiedenis in te duiken.
Marieke: "Een boek om na het lezen dicht te slaan met een diepe en tevreden zucht"
De korte samenvatting van De meisje van Manhattan sprak me direct aan. Ik hou erg van boeken met twee verhaallijnen in heden en verleden, waarbij in het heden een mysterie moet worden opgelost die in het verleden is ontstaan.
En ik werd niet teleurgesteld. Het verhaal van Darby (in de jaren '50), die haar familie achterlaat om in New York te gaan wonen in het Barbizon gebouw en te gaan studeren. Ze treft het niet als ze wordt ingedeeld in een woning op de gang met allemaal modellen, die allesbehalve aardig zijn. Gelukkig sluit ze vriendschap met Esme, de liftbediende, die haar introduceert in de wereld van de rokerige jazzclubs.
Dan het verhaal in het heden van de journaliste Rose die hoort van een noodlottig ongeluk in het verleden van The Barbizon, waar ze nu woont met een getrouwde man. Ze besluit op onderzoek uit te gaan en stukje bij beetje wordt duidelijk wat er toen is gebeurd.
Het leest heerlijk, afwisselend tussen Rose en Darby proef je als lezer de sfeer van de jaren 50 en maak je kennis met het bijzondere Barbizon gebouw. Het verhaal van Darby en Esme is wel het meest interessant. Rose neemt af en toe vreemde beslissingen.
Ik verwachtte een mooi en bijzonder verhaal, en heb dat ook gekregen. Als bonus nog een mooie afronding op het einde. Een boek om na het lezen dicht te slaan met een diepe en tevreden zucht.
Mandy: "Het verhaal is origineel, goed uitgewerkt en er wordt een goede sfeer neergezet van de jaren ’50"
Ik moet toegeven dat ik van tevoren niet had verwacht dat dit boek iets voor mij zou zijn. Ik dacht dat het een waargebeurd verhaal zou zijn met daarin de levens beschreven van grote namen als Grace Kelly, Liza Minnelli en anderen uit die tijd. Dit doet de achterkant van het boek namelijk ook vermoeden. Met lichte tegenzin ben ik dus gaan lezen.
De cover vond ik wel erg mooi, ik hou van de zachte kleuren blauw en roze. Ik zeg alleen vond, omdat ik laatst de Engelse cover en titel zag en die vind ik achteraf gezien toch beter bij het verhaal passen dan de Nederlandse cover/ titel.
De schrijfstijl is zeer toegankelijk. Het leest lekker weg zonder gebruik van moeilijke woorden of onnodig lange zinnen. Ook komen er niet vermoeiend veel details in voor, dus voor mij was de schrijfstijl zeer fijn om te lezen.
Ondanks dat de korte samenvatting mij niet direct aansprak, zat ik na het eerste hoofdstuk al meteen in het verhaal. De twee verhaallijnen maakten het erg afwisselend, al had ik toch een lichtelijke voorkeur voor de verhaallijn van Darby. Ik vind vooral de tijd waarin het zich afspeelt erg leuk en ook goed neergezet. Door de sfeer van de jazzclub, zag ik het helemaal voor me. Doordat je weet dat er iets is voorgevallen en je natuurlijk wilt weten wat dat is, blijft de vaart in het verhaal en wil je snel doorlezen.
Mijn conclusie is dat ik het verhaal origineel vind, goed uitgewerkt en er wordt een goede sfeer neergezet van de jaren ’50. Het verhaal is afwisselend en heeft een leuke schrijfstijl. Het is een boek met een vleugje spanning en romantiek en daarom een erg fijn feelgoodboek.
Nathalie: "Het verhaal is spannend en Feelgood. En ik wil naar New York! Maar dan wel het New York van de jaren '50"
Ik zou het boek nooit zo snel zelf hebben uitgekozen, ik wist niet zo goed wat ik ervan moest verwachten. Maar, wauw! Het verhaal pakte me vanaf de eerste bladzijde. Als lezer leer je eerst kennismaken met Rose die bij haar vriend is ingetrokken in het Barbizon gebouw. Ze is opgejaagd en probeert haar best voor hem te doen, maar hij laat haar in de steek en gaat terug naar zijn ex-vrouw vanwege problemen met hun dochter.
Rose is journaliste en hoort over een tragisch ongeluk dat in de jaren '50 in het Barbizon huis is gebeurd. Ze gaat op onderzoek uit en is vastbesloten hier een artikel over te schrijven.
Naast de verhaallijn van Rose gaan we terug naar de jaren 50. Darby trekt in het Barbizon huis en volgt een secretaresse opleiding. Ze heeft moeite met wennen aan deze totaal andere omgeving dan haar thuis in Ohio.
De personages zijn goed overtuigend neergezet. De schrijfstijl is mooi beeldend. Bij de eerste bladzijde kreeg ik trek in de door Rose klaargemaakte risotto (aan het einde van het hoofdstuk niet meer zo).
Later waande ik me mee uit met Darby in een Jazzclub uit de jaren '50. De afwisseling tussen Rose en Darby leest fijn. Het verhaal is spannend en Feelgood.
En ik wil naar New York! Maar dan wel het New York van de jaren '50.
Lore: "Voor mij is dit een fantastisch debuut!"
In De meisjes van Manhattan maken we kennis met Darby en met Rose. De verhaallijnen van het heden en het verleden wisselen elkaar af, respectievelijk met Rose en Darby in de hoofdrol. Rose probeert te achterhalen wat er in het verleden is gebeurd. Doordat de stukken heden elkaar afwisselen met stukken verleden ontdekken wij ook geleidelijk aan wat er gebeurd is.
Door de cover zou ik het boek zelf niet snel vastpakken. De achterflap overtuigt me dan weer wel. Ik ben dus zeer benieuwd wat het boek mij gaat brengen.
De vraag die Rose zich stelt blijft voor ons ook een raadsel tot de volledige ontknoping. Hierdoor blijf je doorgaan in het verhaal en is het moeilijk om het boek weg te leggen. Fiona heeft een vlotte schrijfstijl. Ze weet op de juiste punten de nadruk te leggen en de minder belangrijke dingen wel te vermelden, maar op de achtergrond te houden. Voor mij is dit een fantastisch debuut!
Sanne: "Ik heb genoten van het boek maar het echte superfantastischewauwiegevoel bleef uit"
Ik vond het erg tof dat we met elkaar de boeken wonnen en De meisjes van Manhattan mochten lezen. Ik ben dol op historische romans, de omschrijving van het boek dat gaat over het New York in het heden en in de jaren vijftig sprak me dan ook erg aan. Ook de cover vind ik prachtig, ik had het zeker in de winkel opgepakt.
Ook de binnenkant pakte me meteen. De kennismaking met Rose in 2016 is aangrijpend en smaakte naar meer. Ze woont in een prachtig gebouw, samen met haar partner. Ze verwacht een aanzoek te krijgen, maar ontvangt juist het tegenovergestelde. Ook de rest van het verhaal blijft mijn nieuwsgierigheid triggeren. Wat is er nou echt gebeurd in 1952? En in hoeverre zijn de verhaallijnen in heden en verleden met elkaar verweven?
Davis heeft op een overtuigende wijze het NY van 1952 neergezet. Ik waande me echt in de tijd van typemachines, handschoentjes, het verschil tussen mannen en vrouwen. De muziek speelde in mijn achterhoofd en de kruiden van Sam prikkelden mijn neus. Echter vond ik dat het Manhattan van 2016 wat minder sterk werd neergezet. De drukte, de hectiek, het solistische miste ik. Ook werd mij niet helemaal duidelijk waarom het gebouw en de gebeurtenis uit 1952 zoveel nieuwswaarde hadden en had ik op sterker verweven verhaallijnen gerekend. Toch, ik heb genoten van het boek, de soepele manier van schrijven die Davis hanteert, maar het echte superfantastischewauwiegevoel bleef uit. Gewoon een lekker boek.
Janneke: "Een heerlijk verhaal voor een reisje terug in de tijd naar deze bijzondere stad"
Toen we dit boek met We Love Feelgood gingen lezen, was ik meteen enthousiast! Een verhaal dat zich afspeelt in New York in de jaren vijftig, heerlijk! Zeker als je een keer in New York bent geweest en verliefd op de stad bent geworden net zoals ik.
De auteur heeft een hele fijne schrijfstijl. Door haar beschrijvingen kom je veel te weten over de omgeving, personages en gebeurtenissen zonder dat het langdradig wordt. Daarnaast zijn de wisselingen in tijd ook erg goed gedaan en is de timing elke keer precies goed. Je leert Rose en vooral Darby steeds beter kennen. Maar ook hoe het leven in de jaren vijftig was in New York en in het bijzonder in het Barbizon waar Darby woont. De overgang van het leven op het platteland naar de grote stad moet erg groot zijn geweest en zo kwam het op mij ook zeker over. Vanaf het begin wordt er een teaser gegeven rondom een mysterieuze gebeurtenis in het leven van Darby in het Barbizon. En gaandeweg je verder in het verhaal komt, wordt er steeds meer onthult. Knap gedaan!
De meisjes van Manhattan is een heerlijk verhaal voor een reisje terug in de tijd naar deze bijzondere stad.
Marleen: "Ik had erg weinig met de personages waardoor ik niet door het beek heenvloog"
Toen ik te horen kreeg dat we dit boek met WLFG gingen lezen was ik heel erg blij. Kort daarvoor was ik namelijk in New York geweest en het is echt mijn favoriete stad aller tijden. Ik vond het dan ook fantastisch om me weer even in de stad te mogen begeven, ook al is dat via een boek.
Helaas duurde het wel eventjes voordat ik in het boek zat. Ik genoot van de stad en hoe deze door Fiona Davis werd geschetst, maar ik had erg weinig met de personages, waardoor ik het boek regelmatig even weg heb gelegd. Ik ergerde me bijvoorbeeld erg aan Rose en hoe zij met haar leven omging. Ik wilde haar regelmatig door elkaar schudden en even goed de les lezen. Normaal gesproken vind ik het ook erg fijn als er tussen twee periodes en/of personages wordt afgewisseld, want op die manier blijft de vaart in het verhaal. Alleen vond ik Rose en Darby niet echt leuke personages dus zorgde de afwisseling juist voor vertraging tijdens het lezen.
De laatste 130 pagina's vond ik wel erg goed. Vanaf dat moment zat de spanning er goed in en kon ik het boek amper wegleggen. Ik wilde weten wat er nu precies in 1952 is gebeurd en wat Rose precies met haar leven zou doen. Jammer genoeg eindigde het boek met een kleine anitclimax, maar dat was geen ramp.
De meisjes van Manhattan is een fijn verhaal in de mooiste stad ter wereld. Helaas had ik niet zoveel met de personages waardoor ik niet door het boek heenvloog, maar desondanks heb ik genoten van de mooie schrijfstijl van Davis. Het zorgde er in ieder geval gelijk voor dat ik direct op het vliegtuig naar NYC wilde stappen!
Renate: "Het is een mooi verhaal over liefde maar anders dan je verwacht"
Fiona Davis was een totaal onbekende schrijfster voor mij, maar toen ik de leesclub voorbij zag komen op Hebban en las waar het over ging dacht ik: ja, die wil ik lezen. Ik was ook heel blij dat we het boek dankzij Helma allemaal mochten lezen.
Ik vond de cover erg mooi. Nu hou ik echt van blauw, dus als er blauw in zit ben ik al snel met het boek oppakken. Al vind ik wel dat de originele cover beter past bij het verhaal, de Nederlandse versie is totaal anders maar wel leuk.
Heerlijke schrijfstijl, door het afwisselen met Darby en Rose in de verschillende jaartallen. Het leest vlot en er gebeurt genoegd waardoor het niet saai of langdradig wordt. Gewoon een erg fijn boek om een keer te lezen. Het leest vlot weg kan dus prima op vakantie gelezen worden!
Doordat ik de naam Grace Kelly zag staan, maar ook omdat er nog meer beroemde vrouwen hadden gewoond, had ik het idee dat het meer daarover zou gaan, wat dus helemaal niet zo was. Het is ook een verhaal dat die beroemdheden niet nodig heeft. Het is een mooi verhaal over liefde maar anders dan je verwacht. Er zit namelijk echt van alles in het verhaal: leuke personages zoals Sam en leuke verhaallijnen.
Helma: "Het verhaal blijft boeien want je wilt weten of het alsnog eindigt in een happy end"
Ik vond met name het deel over Darby in 1952 tot de verbeelding spreken: een heerlijke nostalgische trip naar het New York van beginjaren '50 en dan vooral het jazz-milieu waar Darby in terecht komt. Het leven van de jonge vrouwen van toen staat in zo’n schril contrast met het leven van nu. Maar ondanks dat de levens van Rose en Darby enorm verschillend zijn is er wel een parallel te rekken. Ze zich ontwikkelen zich allebei tot zelfstandige jonge vrouwen die door omstandigheden op eigen benen komen te staan en keuzes durven te maken. Ik genoot van de prettige en beeldende schrijfstijl en zat helemaal in het verhaal. Bij bijvoorbeeld de beschrijving van de specerijen en heerlijke kruidenmixen die Sam bereidt, rook ik bijna de geuren en kreeg ik zin om ze zelf uit te proberen bij gerechten. En als Rose aan de kant gezet wordt door haar vriend Griffin wil je haar toeroepen: laat gaan die vent zeg; hij is je echt niet waard!
De mix tussen heden en verleden is in balans en werkt toe naar de climax op het eind. Door de verhaallijn van 2016 weet je dat er iets verschrikkelijks in het leven van Darby gaat gebeuren waardoor haar leven in 1952 vooralsnog geen happy end kent en de twijfel of Darby wel is wie ze zegt te zijn begint aan je te knagen. Het verhaal blijft echt tot het eind boeien want je wilt natuurlijk gewoon weten of het verhaal alsnog voor beide hoofdpersonen eindigt in een happy end. Je gunt het ze in ieder geval van harte!
CONCLUSIE:
We zijn enthousiast! Een heerlijke feelgood met een vleugje mysterie in een fantastische stad. Onze recensies lees je hier:
Diana, Marieke, Mandy, Janneke, Lore, Sanne, Renate, Marleen, Nathalie en Helma
Auteursfoto beschikbaar gesteld door de uitgever.
