Bewust ben ik in het vliegtuig naar Boedapest pas begonnen aan mijn vakantie lezen boek Finding it van Cora Carmack. Leek mij een goed begin van de vakantie. In het eerste hoofdstuk maak ik kennis met Kelsey die met haar reisgenootjes aan het stappen is in een ruïne bar. Ik had nog nooit van deze term gehoord, ondanks dat dit mijn derde citytrip naar Boedapast was en werd nieuwsgierig.

Onze eerste avond was het een en al regen, maar in een leuk eetcafé regelden we dat we het de finale vrouwenvoetbal mochten kijken. Gekleed in onze oranje shirtjes vierden we na de wedstrijd de overwinning in de stad en toevallig belandden we in een ruïne bar.

Het heeft de hele nacht geregend, de volgende ochtend ook, maar gelukkig klaarde het weer daarna op. Het werd hot hot hot. We hebben de eerste paar dagen lekker de toerist uitgehangen. Ook hebben we meerdere ruïne bars bezocht, ons hotel bleek dichtbij de Joodse wijk.
Szimpla vind ik de mooiste ruïne bar, zelfs een heel hostel zit erboven. Je kijkt er je ogen uit. Echt een bezoekje, en een drankje, waard.

Kelsey gaat naar de nacht van de baden. In Boedapest heb je veel zwembaden, Thermaalbaden. De ene is nog mooier dan de andere.
Zelf heb ik één lievelingsplek in Boedapest, dat is het buitenzwembad complex op het Margaretha eiland. Hier heb ik dan ook twee keer lekker relaxed tijdens de vakantie, en natuurlijk verder gelezen in Finding it. Ondanks dat dit zwembad complex ook een Thermaalbad heeft, zijn twee andere thermaalbaden: Gellert en Szechinyi véél mooier. Bij deze twee baden kijk je je ogen uit, maar deze zijn meer gericht op de binnen Thermaal baden. En aangezien het bloedheet was (soms zelfs 36◦), was dit buitenzwembadcomplex op Margaretha eiland veel beter vertoeven. Maar toch zijn we ook een keer naar het het Geller bad gegaan. Zo mooi daar.

Kelsey maakt een roadtrip in het boek, van Boedapest gaat ze naar Praag en andere landen in Europa.
Ook heel eventjes was ze in Oostenrijk.
Onbewust deden wij ook een roadtrip, zonder een ander hotel te hoeven boeken.
Na een avondje stappen in de ruïne bars was het bord van ons hotel opeens verdwenen. Onze straatnaam was veranderd. Er klopte iets niet, maar we gingen gewoon slapen.
De volgende dag was alles afgezet en er waren een paar dingen anders in de straat. Weird, maar we stonden er niet zo bij stil.
’s Middags werd alles duidelijk. We wilden even wat spullen ophalen bij het hotel, maar werden halverwege opeens een huis binnen gedwongen. Voor maar vijf minuten, zeiden ze.
Wat bleek?
Er was een filmopnameset voor een film met o.a. Mila Kunis. Onze straat was het decor voor een straat in Oostenrijk. Interessant om te zien hoeveel werk het kost voor één scène en hoeveel mensen daarmee bezig zijn. Ze zijn twee dagen bezig geweest in onze straat.

We gingen naar Boedepast voor het Sziget festival. Zeven dagen live muziek en meer op een eiland in de Donau in Boedapest. Ik vind Sziget een van de leukste muziekfestivals waar ik ben geweest. Het is op een eilandje in de Donau. Ik keek deze keer uit naar PJ Harvey, Nothing but Thieves en Interpol.
PJ Harvey was een grote tegenvaller. Ooit was ze een van mijn muziekheldinnen, maar haar optreden op Sziget was een en al teleurstelling.
Toen Nothing but Thieves zou moeten spelen kwam de band met een aankondiging dat ze helaas niet op konden treden. Een kwartier daarvoor had de zanger een ongeluk gehad en moest naar het ziekenhuis worden gebracht.
De Staat die daarna kwam maakte alles goed. Wow, deze band is echt gegroeid. De zaal ging helemaal plat en aan het einde speelden ze Witch doctor. Beste optreden dit festival.
Als laatste band zagen we Interpol. Hun muziek is poetry. Mooi. Dromerig. Perfect. Een mooie afsluiting van de vakantie.

Maar we  moesten nog terug naar huis. En tijdens het inchecken stonden de bandleden en crew van Nothing but Thieves bij de Priority incheckbalie. De zanger leek mij ongedeerd, dus blijkbaar was het ongeluk niet ernstig, gelukkig.
Maar het zal toch niet…
Ja hoor, echt, de band zat in dezelfde vlucht terug.
Hun hitje Amsterdam zat de hele terugreis in mijn hoofd, nu trouwens ook. Mooie song.

Ik heb Finding it tijdens de vakantie niet uit kunnen lezen, dus tijdens de terugvlucht en de paar dagen na mijn vakantie nog het vakantiegevoel kunnen behouden door verder te lezen in het boek.
Finding it is een leuke roadtrip, de locaties beschrijft Cora Carmack mooi beeldend. Maar de verhaallijn vind ik iets te langdradig. Ik vond hoofdpersonage Kelsey Summers geen leuk persoon en kon daardoor niet echt in het verhaal komen.