We kregen bij We Love Feelgood de vraag of wij het boek “Dagboek van een boekverkoper” wilden lezen voor een groepsrecensie. Zes van ons zeiden volmondig Ja.

Het boek is literaire non-fictie. We stonden een beetje op het verkeerde been, want het boek blijkt geen echte feelgoodelementen te bevatten. We lieten ons echter niet meteen afschrikken en begonnen enthousiast te lezen. Wat vonden wij van dit boek van Shaun Bythell?

Korte samenvatting:

Op zijn achttiende zag Shaun die eigenzinnige boekhandel in het Schotse kustplaatsje Wigtown voor het eerst. ‘Die tent bestaat over een jaar niet meer,’ zei hij toen achteloos tegen een vriend van hem. Dertien jaar later bestaat de boekhandel nog steeds en is Shaun de eigenaar van het grootste antiquariaat van Schotland. In Dagboek van een boekverkoper doet Shaun verslag van zijn dagelijks leven in en rond de winkel en laat hij ons zien hoe hij als boekverkoper overleeft in onze digitale tijd, hoe je omgaat met lekkages die maar terug blijven komen, met een zwarte kat die telkens op je boeken gaat zitten, met personeel dat graag zijn eigen plan trekt en met klanten die soms wel heel aparte wensen hebben. Ook neemt Shaun ons mee op reis als hij in zijn oude rode Renault door Schotland rijdt op zoek naar bijzondere boeken. Dit is het hartverwarmende verhaal van een man die leeft voor, met en tussen de boeken.

De cover

Wat als eerste opvalt is de mooie cover van het boek. De kleur is prachtig, het afgebeelde gebouw spreekt tot de verbeelding en het personage in de deuropening maakt het helemaal af. Op de achterkant prijkt een foto van de schrijver en tevens eigenaar van The Bookshop in Wigtown die je weer in het plaatje op de voorkant herkent.
Sanne: De cover van het boek is prachtig, de blauwtinten met de spetters regen zijn een goede afspiegeling van het Schotse weer en het zacht geel/roze zorgt ervoor dat je de winkel in getrokken wordt.
Renate: De cover is mooi, blauw met een boekwinkel waarin heel veel boeken staan. Leuk ook dat Shaun zelf getekend staat voor zijn winkel.

Het lezen

Dat het geen “lekker doorleesboek” is blijkt al snel. De opbouw van het boek is, zoals wel te verwachten was, in dagboekvorm. De schrijver beschrijft per dag wat er gebeurt en soms is dat erg weinig. Het is nergens spannend, maar het weet toch te boeien. De droge humor komt naar voren, maar daar is niet iedereen gevoelig voor.
Sanne: Ik begon enthousiast aan het boek, maar kwam er al snel achter dat dit geen boek is om in een ruk uit te lezen. Maar dat geeft ook niet. Elke avond een paar bladzijdes uit het dagboek van Shaun Bythell geven een mooi beeld van zijn leven als boekverkoper. Zijn droge (typisch Schotse?) humor deden mij regelmatig grinniken.
Lore: De boekverkoper schrijft eerlijk over zijn ervaringen en de moeilijkheden waar hij tegenaan loopt. Hij schrijft over zijn kopers en zijn medewerkers. Dit gaat gepaard met de nodige humor, spijtig genoeg niet mijn soort humor.

Vertaling

Het boek is vertaald vanuit het Engels en daar kan nog wel eens een verschil in zitten. Engelse humor vertaalt zich niet altijd goed, toch blijkt bij een vergelijking dat de vertaling goed is gedaan en dicht bij het origineel zit. Het is dus een manier van schrijven die je moet liggen. 
Maar als het boek wordt gelezen als een dagboek en het boek regelmatig wordt opgepakt om een paar dagen uit het leven van een boekverkoper te lezen, dan wordt dat een gewoonte, waardoor je als lezer een onderdeel wordt van het leven van de schrijver.
Marieke: Elke dag een paar hoofdstukken lezen en daarna weer wegleggen. Dat was voor mij de beste manier om dit boek te lezen. Na een tijdje zat ik in hetzelfde ritme als de schrijver en wilde ik steeds meer weten over zijn boekwinkel en met name zijn onwillige personeel.

Engelse titels

De boekhandel is geen doorsnee winkel. In deze tweedehands boekwinkel zijn de meest uitzonderlijke boeken terug te vinden. De Engelse titels zijn lang en onherkenbaar.
Renate: De meeste boeken die er in staan ken ik niet, maar er stond er eentje in van Nick Cave, die ga ik zeker lezen.
Mandy: De vele Engelse namen van vrienden, schrijvers en boektitels zijn mij onbekend en nietszeggend en dit bemoeilijkt het lezen.
Marieke: De schrijver heeft het regelmatig over Engelse boeken die bij hem zijn besteld, met enorm lange titels. Ik kan daar niet zoveel mee en dat is best jammer. Voorbeelden: Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations en Sewage Disposal From Isolated Buildings.
Debbie van Hebban vult hierover aan: De Engelse titels zijn ook onbekend, het zijn allemaal vreselijk obscure, echt bibliofiele boeken. Dit is de niche van de niche wat hij daar verhandelt.

Amazon

Veel van de boeken worden door deze boekwinkel ook aangeboden op internet. Ze moeten wel, maar Amazon is ook concurrerend en dat is funest voor de (kleine) boekhandel.
Elke dag geeft Shaun Bythell aan hoeveel aanvragen er binnen zijn gekomen voor bijzondere boeken en hoeveel ze kunnen terugvinden in de voorraad. Dat is soms een opgave, zeker gezien de creativiteit van de medewerkers met het wegzetten van de boeken. Ook ligt de bestelsite er nog wel eens uit, waardoor ze de bestellingen niet binnen krijgen.
Nathalie: Het is ook interessant om te lezen wat er in een boekhandel gebeurt en hoe het zit met verkopen van boeken op internetsites als Amazon.

Onze meningen:

Nathalie:
Het is geen slecht boek. Het is zo’n boek dat je meeneemt en onderweg in de trein leest. In de bus. In de wachtkamer van de tandarts. En waarvan er af en toe een glimlach op je gezicht verschijnt.
Het boek leest alleen niet lekker vlot. Er zit geen echte verhaallijn in. Als je te lang blijft lezen wordt het saai. Maar korte stukjes zijn juist grappig om te lezen. Het is zo lekker sarcastisch.
Af en toe komt er wel iets of iemand terug uit een eerder fragment, bijvoorbeeld de zwerfkat die in de boekhandel piest, of de stinkende aanbidder van medewerker Nicky die haar in de winkel stalkt.

Sanne:
Verwacht geen boek dat je in een ruk uit leest. Het is vrij droog geschreven, net als zijn humor. Ook vond ik het jammer dat de vele titels die Bythell in het boek noemt, mij niets zeiden. Een boekenlijst had ik leuk gevonden. Misschien is dit boek ook meer voor de echt belezen mensen waarover Bythell zelf schrijft: "Echt belezen mensen zijn een zeldzaamheid al zijn er hele volksstammen die zichzelf wel zo zien. Zulke mensen zijn makkelijk te herkennen: vaak introduceren ze zichzelf bij het binnenkomen als 'leesfanaat' en verklaren ze nadrukkelijk dat ze 'maf van boeken zijn'. Ze hebben T-shirts of tasjes met opschriften die hun zelfverklaarde liefde voor boeken uitdragen, maar hun duidelijkste kenmerk is toch wel dat ze nooit iets kopen.' Hahaha.

Renate:
Zijn humor is echt cynisch en droog, maar je gaat hem steeds meer waarderen. Er zit behoorlijk veel humor in, maar je moet er wel van houden denk ik, maar ik heb ervan genoten.
Waar ik in het begin moeite had met lezen, omdat het geen vlot doorleesboek is, merkte ik dat ik hoe meer ik over de helft was ik steeds meer wilde lezen.
Iedereen die trouwens met mensen werkt of het nou klanten of patiënten zijn, zal zeker dingen in dit boek herkennen.

Mandy:
Het boek wordt door de uitgever aangeprezen als het hartverwarmende verhaal van een man die leeft voor, met en tussen de boeken. Helaas had ik meer van dit boek verwacht. Het is echt een boek over boeken en het verkopen en verzamelen daarvan. Als ik zo’n boek lees, wil ik wel razend enthousiast worden, want het gaat tenslotte over mijn hobby. Dit is helaas niet gebeurd. 

Lore:
Vol enthousiasme begon ik in Dagboek van een boekverkoper. Iedere lezer heeft toch als stiekeme droom zelf een boekenwinkel te hebben? Ik was dus heel benieuwd naar de ervaringen van iemand die er effectief een heeft. Het was al snel duidelijk dat het geen fictie boek was, maar een echt dagboek van dag tot dag. Dit deed echter niets af van mijn idee van het boek. Een non-fictie boek over een boekverkoper heeft nog steeds dezelfde insteek. Voor mij was het boek een tegenvaller, maar ik kan mij voorstellen dat er evengoed mensen zijn die deze humor wel leuk vinden en dan is het boek wel een aanrader lijkt mij.

Marieke:
Het is amusant en interessant en het leest wel makkelijk, maar het kabbelt ook een beetje voort. Geen boek om in een keer uit te lezen, maar gewoon elke dag een stukje.
Het geeft een leuk kijkje in de keuken van een tweedehands boekwinkel, waardoor je als lezer ontzettend veel zin krijgt om het eens te gaan bezoeken.

Conclusie

Na het lezen van het boek Dagboek van een boekverkoper zijn de meningen verdeeld. Het is geen standaard leesboek en de droge humor moet je als lezer liggen. Als je de verwachtingen bijstelt en uitgaat van het boek zoals het is: een dagboek, dan is het zeker een interessant en amusant boek om te lezen.