Onder de liefhebbers van historische romans is Sarah Lark een bekende naam. Ze heeft al behoorlijk wat boeken over Australië en Nieuw-Zeeland geschreven. Zoals jullie inmiddels wel weten is feelgood zoveel meer dan bouquetreeksen. Wij waren dan ook gelijk enthousiast toen we hoorden dat er een nieuwe historische roman van Sarah Lark zou verschijnen. Wat Diana, Janneke en Sanne er van vinden, lees je vandaag.

Sarah Lark kennen we onder andere van haar series over Australië en Nieuw-Zeeland, waarmee ze internationaal groot succes boekte. In haar vaak honderden bladzijden tellende romans neemt ze uitgebreid de gelegenheid om de geschiedenis van deze landen te bespreken. Zo lazen en bespraken Janneke en Sanne eerder het eerste deel van de Elizabeth Sation-trilogie: Het land met de goudenkust. Daar waar Sarah Lark vooral series schrijft, is Een nieuwe wereld een standalone. Het speelt zich af gedurende de Tweede Wereldoorlog en bespreekt een vrij onbekend onderwerp van deze periode uit de geschiedenis.

Korte samenvatting:
Terwijl de Tweede Wereldoorlog door Europa raast, weten de Poolse zusjes Helena en Luzyna hun land te ontvluchten. Ze horen dat een groep jonge vluchtelingen naar Nieuw-Zeeland mag doorreizen en melden zich aan. Maar dan krijgt slechts één zus een visum...

Aan de andere kant van de wereld komt James McKenzie in opstand tegen zijn ouders: hij wil zich als piloot in Europa inzetten. Maar weet deze jonge waaghals wel waar hij aan begint? Het lot brengt deze drie jonge mensen op elkaars pad - en samen vinden ze hun weg in een onzekere toekomst.

Eerste indruk:
De eertste indruk krijgen we via de cover. Een nieuwe wereld is een gebonden boek, een hardcover met losse wikkel. De blauwe bloemen en de boerderij afgedrukt op een perkament kleurige omslag geven het geheel een nostalgisch en dromerig geheel. Duidelijk een historische roman, echter verklapt het niets over welk onderwerp van de Tweede Wereldoorlog wordt besproken. Gelukkig vertelt de achterflap daarover meer.

Schrijfstijl:
Sarah Lark kan als geen ander uitgebreid situaties en personages beschrijven. Ook in dit boek neemt ze je met haar woorden mee het verhaal in, zij het iets minder langdradig. Lezers van eerdere boeken van Lark zijn het misschien wel gewend, ook in dit boek heeft ze aandacht besteed aan de Maori en hun taal. Een mooi aspect wat je nog meer in het verhaal laat inleven.

Personages:
De zusjes Helena en Luzyna hebben op hun jonge leeftijd al veel meegemaakt. De deportatie, het verblijf in het werkkamp in Siberië, verlies van hun ouders en de vlucht van Siberië naar Perzië. Voor ons onbegrijpelijk, maar ook voor de Nieuw-Zeelanders van die tijd, die immers ver van het oorlogsgebied verwijderd waren. Door de diepgang die Lark creëert, wordt dit verschil overduidelijk. Hoe relatief onbezorgd het leven van de familie McKenzie is in vergelijking met die van Helena en Luzyna. Deze diepgang creëert ze door de lezer mee te nemen in de wereld van een Pools meisje dat voor het eerst in een lange tijd in een vredig land terecht komt. Haar reis is niet zonder tegenslagen en dat maakt het realistisch en doet je de hoofdpersoon al snel in je hart sluiten.

Vergeten stukje geschiedenis
Naast de verdieping in de personages komt ook de geschiedenis aan bod en in het bijzonder de geschiedenis van oost-Polen in de Tweede Wereldoorlog. Lark haalt hierbij een grotendeels onbekend stukje geschiedenis naar boven. Zoals we gewend zijn uit de eerdere boeken van Lark, komt ook de geschiedenis van Nieuw-Zeeland en de Maori’s uitgebreid aan bod. Dit voegt waarde toe aan het verhaal en blijft bijzonder om te lezen. Al is het soms lastig om de vele woorden en verhalen van de Maori uit elkaar te houden.

Diana:

Wat me als eerste opviel, was de prachtige cover. Het brengt me meteen naar, denk ik, Nieuw-Zeeland en daar houd ik van. Ook viel me op dat dit boek niet zo dik was als de andere boeken van Sarah Lark. Ik hoopte dat het verhaal dus wel voldoende diepgang zou krijgen. Lark verraste me met een mooi verhaal over een stukje uit de Tweede Wereldoorlig dat niet bekend is, de manier hoe toen met Poolse wezen werd omgegaan. In het nawoord geeft Lark ook duidelijk aan hoe zij research heeft gedaan, wat het verhaal flink betrouwbaar maakt. Vanaf de eerste pagina zat ik volledig in het verhaal en ik vloog erdoorheen, omdat ik gewoon per se wilde weten hoe het verder ging. Ik voelde me echt even aanwezig in Nieuw-Zeeland en maakte weer een beetje kennis met de cultuur daar. Deze stand alone is wat mij betreft een ideale manier om kennis met Sarah Lark en haar verhalen te maken.

Janneke:
Ik heb ontzettend genoten van Een nieuwe wereld. Wat mij betreft is het Lark weer gelukt om met Een nieuwe wereld een interessant, meeslepend en uniek verhaal neer te zetten over het opbouwen van een nieuw leven in het verre Nieuw-Zeeland. Met personages die je niet zo snel meer los wilt laten, maar misschien hoeft dit ook niet. Een nieuwe wereld is een op zichzelf staand verhaal, maar het nodigt wel uit tot een vervolg! 

Ik kwam slechts een struikelblok tegen tijdens het lezen. Voor de lezers die de eerdere boeken uit de serie hebben gelezen, zullen een aantal personages bekend voorkomen en ook de geschiedenis van de familie McKenzie op Kiward Station. In Een nieuwe wereld komt deze geschiedenis kort en bondig aan bod. Dit is noodzakelijk om verbanden in het verhaal te kunnen leggen, maar deze uitleg is summier en geeft de lezer het gevoel niet het hele verhaal te begrijpen zonder het lezen van de eerdere boeken. Het geeft het gevoel iets te missen, maar aan de andere kant nodigt het ook uit om de andere boeken te gaan lezen.

Sanne: 
Ik was de uitgebreide schrijfstijl van Sarah Lark gewend en was dan ook enigzins verbaasd dat ze deze standalone nu wist te vangen in "slechts" 308 bladzijden. Haar schrijfstijl vond ik iets minder wollig en langdradig dan ik van haar gewend was en dat vond ik niet vervelend. De een na de andere bladzijde sloeg ik om, ik vloog door het boek heen. Ik vond het ook erg interessant om over de Poolse oorlogsslachtoffers en dan vooral de wezen te lezen. Toch vond ik dat het verhaal naar het einde toe iets minder inhoud kreeg en dat vond ik jammer. Desondanks kan ik het boek aanraden en ben ik nieuwsgierig naar de eerdere boeken over de familie McKenzie op Kiward Station, waarover Lark eerder schreef in de Kiward Station serie.