Gister plaatsten we op onze spot de Buddy read van De erfenis van Mozart, geschreven door Femke Roobol. Sanne en Marieke wilden graag meer weten over deze schrijfster en stelden haar een paar vragen over haar schrijven en haar boeken.

 - Door Marieke en Sanne

Femke Roobol
Femke Roobol (1966) is geboren in Den Haag en woont in een klein dorp in de buurt van Alkmaar met haar man en twee kinderen. Ze studeerde Italiaanse taal- en letterkunde, en werkt als taaltrainer. In haar vrije tijd zoekt ze stambomen uit voor een ieder die iets over zijn afkomst en voorouders wil weten.

Femke Roobol is schrijfster van historische romans. Romans gebaseerd op een stukje waargebeurde geschiedenis, of echte historische personages. Ze heeft inmiddels vijf boeken uitgegeven en is met haar zesde roman bezig. Waarom toch die keuze voor de historische roman?

Ik heb altijd veel van geschiedenis gehouden en heb nog even met het idee gespeeld om dat te gaan studeren in plaats van Italiaans. In zekere zin ligt de historische roman in het verlengstuk van mijn eigen fascinatie met het verleden. Als ik een verhaal bedenk, kom ik nooit op een eigentijds onderwerp. Er komen in mijn boeken natuurlijk wel tijdloze elementen voor zoals bijvoorbeeld verraad, rouw, liefde, verlies en wraak. Ook focus ik me in mijn eigen boeken graag op de relaties van de personages met elkaar en hun ontwikkeling in het verhaal. Net als bij een roman die in deze tijd speelt, alleen gebeurt dat bij mij in een historisch decor.

Het viel ons op dat de onderwerpen in de romans van Femke Roobool nogal divers zijn. Van de pruikentijd en Mozart tot de watersnoodramp in Nederland. We vroegen haar hoe ze de keuze maakt van het onderwerp voor haar romans.

Een idee kan op allerlei manieren ontstaan: soms lees ik iets, ik zie iets op televisie, of ik hoor mensen met elkaar praten. Een andere keer ben ik in een museum en denk: hé daar zou ik wel over willen schrijven. Of ik raak geïnteresseerd in een bepaalde historische persoon, zoals ik dat bij de vrouw van Mozart had. Praktisch alles in mijn omgeving, dus!

Ik heb een heleboel onderwerpen in mijn computer staan, allemaal min of meer uitgewerkte ideeën. Soms heeft een onderwerp nog even tijd nodig om een echt verhaal te worden, dan parkeer ik het. Meestal begint het volgende onderwerp alweer aan me te trekken als ik halverwege een manuscript ben waar ik aan werk en dan moet ik dat echt even onderdrukken. Ik heb nog nooit geen enkel idee gehad voor een nieuw boek. Ik heb eerder te veel ideeën. Het idee dat het hardste roept is klaar om aangepakt te worden.

Je zou bijna kunnen zeggen dat het onderwerp mij kiest.

De geschiedenis die terug te vinden is in de romans beschrijft soms heftige gebeurtenissen. We wilden weten of er bepaalde onderwerpen zijn die haar persoonlijk raakten en/of er onderwerpen waren waar ze een persoonlijke band mee heeft.

Mijn debuutroman De laatste winter (over de razzia van Putten en de Hongerwinter in Amsterdam) was heel heftig om te schrijven, vooral de scènes over Neuengamme. Bovendien had ik in die tijd ook contact met iemand die de oorlog zelf had meegemaakt en een kampverleden had. De gesprekken die ik met hem had hebben grote indruk op me gemaakt.

Met De erfenis van Mozart heb ik veel omdat ik als kind al gefascineerd was door de muziek van Mozart en de mens achter die muziek. Bovendien speelde ik dwarsfluit en wilde ik zelf een tijdje naar het conservatorium.

In Springtij (over de bouw van de Afsluitdijk en de Watersnood) zit een stukje familiegeschiedenis verwerkt, al heeft mijn schoonvader maar tot zijn knieën in het water gestaan en heb ik een ander dorp gekozen als decor.

In Tropenjaren zit ook een stukje familiegeschiedenis van mijn schoonfamilie omdat de opa van mijn man in Nederlands-Indië in het leger zat en met zijn gezin daar woonde.

Tulpenliefde gaat voor een groot deel over een vrouw met ambitie, daar weet ik als schrijver ook wel wat van.

Dus met ieder onderwerp heb ik iets. Ik moet er zelf door worden gegrepen, anders schrijf ik er niet over.

We weten dat er voor een historische roman veel research nodig is. We hadden nu de kans om eens aan een schrijfster te vragen hoe dat in zijn werk gaat. Hoe heeft ze het aangepakt en hoeveel tijd heeft het gekost het voor dat alles kloppend was en er een roman kon verschijnen?

Ik begin met heel veel te lezen over het onderwerp, alle boeken, artikelen etc. die ik te pakken kan krijgen.

Ik bezoek musea en ga naar het archief. Mijn man is heel goed in het lezen van oud schrift, dus hij helpt mij daarmee.

Samen gaan we (als het even kan) naar de plekken toe die een rol spelen in het verhaal en maken foto’s.

Zo ben ik voor De erfenis van Mozart naar Salzburg en Wenen geweest en voor De laatste winter in Neuengamme, kamp Ladelund en in de Lübecker Bocht waar het schip Cap Arcona is vergaan.

In Tulpenliefde kwam een tulpenkweker voor en daarom hadden wij in dat jaar een eigen hortusje in de tuin met historische tulpenbollen. Helaas kwam de tulpenbol die in de zeventiende eeuw al bestond, niet naar boven.

Afgelopen zomer hebben we een rondreis gemaakt door Scandinavië, voor mijn volgende boek. Het is afhankelijk van het onderwerp en de research die ik ervoor moet doen hoe lang ik over een boek doe. Ik begin nooit met schrijven voor ik genoeg weet over het onderwerp en ik bovendien het begin en het einde van mijn verhaal weet. Dan weet ik waar ik naartoe schrijf.

Van het onderzoek gaat mijn fantasie lopen. Ik doe ongeveer een jaar over het schrijven van een nieuw boek. Dat kan alleen maar omdat ik me volledig op het schrijven heb gericht, toen ik nog in het onderwijs zat en mijn kinderen thuis woonden ging het wat langzamer.

Wij zijn nieuwsgierig en altijd op zoek naar een scoop. Daarom vroegen we Femke Roobol of ze alweer een onderwerp voor een nieuwe roman heeft.

Op dit moment werk ik aan een verhaal over een Amsterdamse vrouw in de zestiende eeuw die terechtkomt aan het Deense hof. Ook deze vrouw is een historische figuur.

Deze keer zijn de meeste bronnen voor mijn research dan ook  in het Deens, Noors en Zweeds. Gelukkig kom ik daar wel uit, omdat ik getrouwd ben met een half- Deen. Ik heb Deens geleerd en een jaartje Scandinavische talen gestudeerd. Maar de research vergde toch iets meer tijd dan normaal, want je leest natuurlijk wel iets minder snel in een andere taal.

Nu zijn haar romans historisch van aard. Zou ze nog eens een ander soort boek willen schrijven, in een ander genre? We vroegen dat ook aan Femke Roobol.

Ik kan mij wel voorstellen dat ik ooit nog eens een roman zou schrijven die in onze tijd speelt, maar ik zou bijvoorbeeld niet gauw een thriller schrijven. Ik vind dat ongelooflijk knap dat iemand dat kan, maar ik zou er slecht in zijn denk ik. Tot nu toe wordt mijn fantasie getriggerd door geschiedenis, dus ik hou het daar voorlopig op.

Wij hebben de historische roman opgenomen op onze spot "de Hebban Feelgood club". We vroegen haar of ze vindt dat de historische roman daarbij past.

Genres lopen vaak in elkaar over, er zijn mensen die sommige thrillers geen thriller noemen maar meer een spannende roman. Op sommige van mijn boeken staat geen ‘historische roman’ maar ‘roman’, mij maakt dat niet zoveel uit. Ik hoop dat mensen het fijn vinden om mijn boeken te lezen en ze met een goed gevoel dichtslaan.

Schrijfsters en schrijvers schrijven, maar lezen ze zelf ook (veel). Aan Femke legden we die vraag voor en we wilden ook weten welk genre haar voorkeur heeft.

Als kind las ik alles wat los en vast zat. Het zal jullie niet verbazen dat ik zelf graag romans lees, historisch of niet. Ik heb de laatste jaren te weinig tijd om alles te lezen wat ik graag wil lezen. Ten eerste omdat ik al zoveel research boeken moet lezen voor mijn eigen boeken en omdat het grootste gedeelte van de dag aan schrijven wordt besteed. Maar op vakantie lees ik nog steeds graag, of als de eerste versie van mijn eigen boek bij de uitgever is en ik even moet wachten. Dan lees ik bijvoorbeeld ook boeken van collega’s die zijn blijven liggen.

Vijf, bijna zes boeken heeft ze geschreven, welke van die boeken is haar favoriet?

Ik heb geen echte favoriet, maar mijn debuutroman is wel heel speciaal omdat daarmee de droom om gepubliceerd te worden uitkwam.
De erfenis van Mozart is een boek dat me erg dierbaar is omdat ik het al zo lang wilde schrijven. Maar het zijn allemaal ‘kindjes’ van mij.

Tot slot vroegen we Femke Roobol om nog iets te zeggen tegen jullie, de lezers.

Ik wil zeggen dat ik heel blij ben met al die enthousiaste reacties die mensen me sturen. Er is niets leuker voor een schrijver dan dat het gelukt is om  je lezers even in een andere wereld mee te nemen. Ik hoop dat nog vele jaren te doen.

Wij danken Femke Roobol voor het interview, het heeft ons veel geleerd en wijzer gemaakt over het schrijven van een historische roman en we kijken uit naar haar zesde boek.

Meer informatie over Femke Roobol is te vinden op haar site http://femkeroobol.nl/
(foto Femke Roobol in de banner komt van haar site en is van fotograaf van Wim van der Vlugt.)