De titel ‘Auteur van de Maand’ is in augustus bestemd voor feelgood auteur Liz Fenwick: “dromer, doener, optimist, empathisch en romantisch”. Dat is tenminste hoe ze zichzelf in slechts vijf woorden typeert. Liz is Amerikaanse van geboorte, getrouwd met een Engelman en ze woont nu, na maar liefst 12 internationale verhuizingen, met man en kinderen in Dubai. Als locatie voor haar boeken kiest ze steevast Cornwall uit. Ook haar nieuwste boek Het huis op de kliffen speelt zich daar af. We vroegen haar waar die liefde voor Cornwall vandaan komt.

- door Helma –

“Het was liefde op het eerste gezicht”, legt ze uit. “Vanaf mijn eerste bezoek in 1989 hield ik van Cornwall: van de historie en in het bijzonder van de rauwe elementaire schoonheid van het landschap. Als ik in Cornwall ben, lijkt het wel alsof het landschap tegen met praat en zie ik de verhalen gewoon voor me. Een heel bijzonder gevoel”.

“Ik moet nog huiveren als ik eraan terugdenk”

Hoewel elk boek van Liz draait om een hoofdthema, was dat nooit zo persoonlijk van aard als in Het Huis op de kliffen. “Toen we met ons gezin eind jaren ’90 bij mijn schoonouders in hun huis boven de Helford River logeerden, kwam op een avond tijdens het diner, naar aanleiding van iets wat in het nieuws was, Exercise Tiger, bekend als het Slapton Sands incident, ter sprake. Mijn schoonmoeder, die het eigenlijk nooit heeft over haar werk tijdens de Tweede Wereldoorlog, begon opeens te vertellen dat zij die specifieke nacht met de Amerikanen had gewerkt”, vertelt Liz. “Ze werkte als telegrafist en verzond en ontving berichten in morsecode van de boten. Die nacht gingen ze, terwijl ze de mannen hoorde sterven, over van morsecode in gewone taal”. Liz moet er nog van huiveren als ze hieraan terugdenkt en ze besloot om Het huis op de kliffen rondom dit incident op te bouwen. “Dit, plus mijn fascinatie voor zussen!”.

Ook haar eerdere boeken draaien telkens om één hoofdthema die voor elk boek anders is. Liz: “Onder de hemel van Cornwall gaat bijvoorbeeld over erven en wat het betekent om een vrouw te zijn, terwijl het thema in Sterren boven Cornwall vergiffenis is. Wel komen in mijn boeken altijd thema’s als identiteit, huiselijkheid en liefde terug”.

Haar personages zijn vaak een mix van mensen die ze in het dagelijks leven tegenkomt. “Ik observeer en ik sla feitjes, karaktereigenschappen en dialogen die me aanspreken op”, licht ze toe. “Ik weet alleen nooit van tevoren wanneer die van pas komen. Maar al die opgeslagen informatie meng en voeg ik in mijn hoofd samen en heel vaak weet ik dan zelf al niet meer waar of uit wie het personage dat ik uiteindelijk gebruik ontstaan is”.

“Ik schrijf overal en nergens”

“Een echt favoriete schrijversplek heb ik eigenlijk niet”, antwoordt Liz als we praten over haar schrijfproces. “Omdat ik weer begon met schrijven toen mijn kinderen nog klein waren wende ik mezelf eraan om overal en nergens te schrijven. Dus ik schreef bijvoorbeeld ook gewoon aan de keukentafel terwijl mijn kinderen hun huiswerk maakten”. Haar ideale schrijfdag begint met koffie en het bijwerken van haar e-mail en social media. Pas daarna heeft ze de rust om zich helemaal op het schrijven te richten. “Als ik begin met een boek schrijf ik altijd maar korte periodes achter elkaar”, vertelt ze verder. “Pas als het boek meer vorm heeft gekregen en langzamerhand zijn voltooiing nadert, worden die periodes langer”. Schrijven en luisteren naar muziek gaat bij Liz niet zo goed samen. “Omdat ik ga luisteren naar de gezongen tekst, dwaal ik af van mijn eigen verhaal”, zegt ze. “Zeker tijdens het bewerken van het boek kan ik dat niet gebruiken, want dat is eigenlijk het belangrijkste deel van het hele proces omdat daar het verhaal echt vorm krijgt. Ik moet dan het hele boek in mijn hoofd hebben, want elke verandering die je aanbrengt kan gevolgen hebben voor een ander deel van het verhaal. Dan heb ik gewoon een afleidingsvrije omgeving nodig”.

Het schrijven zit haar al van jongs af aan in het bloed. “Ik ben altijd dol geweest op verhalen”, licht ze haar passie voor schrijven toe. “Toen ik klein was woonde mijn opa bij ons en hij vertelde me niet alleen veel verhalen maar las ook samen met mij gedichten. Omdat ik nooit wilde dat het verhaal eindigde, ging ik er in gedachten altijd verder mee. Uiteindelijk ging ik dat op papier zetten, maar pas heel veel jaren en levenservaring wijzer was ik zo ver dat ik echt de verhalen kon schrijven die ik wilde vertellen”.

“Historische romans zijn echt mijn ‘comfort read’”

In haar jeugd was haar favoriete boek Tom Sawyer van Mark Twain. “Ik hield van de avonturen die hij beleefde en ik heb het boek ik weet niet hoeveel keer gelezen”. Tegenwoordig houdt ze van historische romans. “Dat is echt mijn ‘comfort read’ als ik me even helemaal wil terugtrekken uit het leven van alledag”. Voor wat betreft haar favoriete auteur is ze minder expliciet. “Wat een lastige vraag”, antwoordt ze als we haar daarnaar vragen. “Ik wissel nog weleens af, maar als ik er een paar moet noemen dan denk ik aan Kate Atkinson, Jill Mansell, Liane Moriarty, Kate Morton en Rachel Hore”.

Liz zelf is inmiddels alweer volop bezig met een nieuw boek met als Engelse titel All The Lost Years. Natuurlijk zijn we reuze benieuwd waar het boek over gaat. Gelukkig licht Liz een klein tipje van de sluier op: “Het is een verhaal over twee vrouwen…. De ene vrouw wordt achtervolgd door een verleden dat ze zich niet kan herinneren terwijl de andere wordt achtervolgd door een verleden dat ze niet kan vergeten”.

Dat klinkt veelbelovend, maar tot het zover is kunnen we gelukkig eerst nog genieten van Het huis op de kliffen. Hebben jullie het al gelezen?