24 december 2016

Door Jaimie Pisonier 

Eva stapte uit de warmte van haar auto de koude avond in. De vrieskoude had een dun wit ijslaagje achtergelaten. Ze begaf zich naar de verlichte kerstbomen aan de ijzeren poorten en volgde de brandende fakkels die daarachter aan weerszijde van het wandelpad in de grond staken. Haar ogen scanden het terrein. Een omgeving die baadde in een lichtpracht van fijne lampjes. Overal, zo ver ze kon zien. Prachtig! Het had iets sprookjesachtig en het deed haar naar adem happen. Sinds de begrafenis van oma, nu twee weken geleden, was ze snel emotioneel. Ze had dan ook getwijfeld of ze deze avond wel zou langskomen. Maar ze was het haar beste vriendin schuldig en ze wilde te weten komen waarom Julia de laatste tijd zo geheimzinnig deed.

Lees hier het volledige kerstverhaal van Jaimie Pisonier