Voor Valentijn Vrijdag schrijft het Valentijngenootschap elke week tot aan het Valentijnfestival van 10 februari een gastcolumn. 

Het Valentijngenootschap organiseert meerdere activiteiten rondom het Valentijnfestival. Zo is er ook de schrijfwedstrijd, die vorig jaar voor het eerst werd geïntroduceerd. Het beste romantische verhaal dat ingezonden wordt, ontvangt € 250,=. Diane Kooistra is beide jaren één van de juryleden voor de schrijfwedstrijd. Ze beschrijft hoe het is als jurylid. Lees ook mee!

- door Diane Kooistra -

Ik ben voor het tweede jaar actief als jurylid voor de schrijfwedstrijd. En dat terwijl ik vorig jaar na het laatste verhaal eerst dacht dat ik dit nooit meer zou doen, want het was best veel werk. Ruim zestig verhalen lezen! Terwijl je ook naar je werk moet en je gezin de nodige aandacht vraagt. Maar toen de wedstrijd na het festival weer onderwerp van gesprek werd reageerde ik weer net zo enthousiast als het jaar ervoor.

Waarom is het zo leuk om jurylid te zijn voor de schrijfwedstrijd?

Omdat het spannend is dat je pas op het laatst weet hoeveel verhalen je zal gaan lezen. De stapel (recensie)boeken gaan even aan de kant want binnen 3 maanden 50 verhalen lezen, punten geven én een juryrapport over elk verhaal schrijven is best pittig. Op de moeilijke momenten bedenk ik altijd dat ik iemand vooruit help, iemand een kans geef om een schrijversdroom waar te maken of iemand een plezier doe met mijn bijdrage.

Voor de wedstrijd van dit jaar zijn er 51 verhalen ingezonden, een verhaal had slechts 521 woorden, en het langste verhaal had 4999 woorden. Ik pluis de pseudoniemen nooit na, ik wil echt lezen zonder te weten of ik een verhaal van een bekende auteur lees of van iemand die voor het eerst schrijft.

Wat gebeurt er daarna?

De jury bestaat uit vijf enthousiaste dames die allemaal alle 50 verhalen gekregen, gelezen en beoordeeld hebben. Daar hebben ze drie maanden de tijd voor gekregen.

Elke dag las ik twee verhalen en soms sloeg ik een dag over omdat er Sinterklaas gevierd moest worden bijvoorbeeld of ik las een paar korte verhalen. Ik verwonder mij er elke keer weer over dat sommige mensen precies 5000 woorden nodig hebben voor een verhaal en anderen denken dat ze aan twee kantjes of 1000 woorden genoeg hebben. Als je kunt schrijven is dat in sommige gevallen ook inderdaad zo. Je kunt er eigenlijk wel van uitgaan dat ik de meeste verhalen meerdere keren heb gelezen zodat ik ze goed kon beoordelen.

Hoe wordt de winnaar bepaald?

De juryleden overleggen niet met elkaar over hoe ze de verhalen vinden, alleen als er twijfel is of een verhaal wel in het genre romantisch verhaal past overleggen we of het verhaal door zal gaan. Alle ingestuurde verhalen zijn dit jaar doorgegaan. Pas als alles ingeleverd is bij de juryvoorzitter, is er een overleg over wie er gaat winnen. Vorig jaar kwamen we in het midden van het land bij elkaar en dit jaar doen we het op een moderne manier, via Google Hangouts. Een van de juryleden woont namelijk in Zweden. Mijn voorstel om met ons allen naar Zweden te komen op kosten van….werd niet serieus genomen, iedereen is namelijk naast jureren ook druk met gezin en werk.

Bekendmaking

De winnaar of winnares wordt pas tijdens het Valentijnfestival bekend gemaakt en de juryleden hebben geen idee van wie de verhalen zijn. We beoordelen alles anoniem. Vorig jaar werd dat ook geheim gehouden. Je hebt geen idee van wie het verhaal is dat je gelezen hebt, is het iemand die na de oproep op Facebook dacht, dat doe ik even? Is het een auteur die al vijftig boeken heeft geschreven en nu een keer anoniem beoordeeld wil worden? Of is het juist iemand die nog nooit iets gepubliceerd heeft? Dat is zo verrassend en leuk! Vooral als je tijdens het festival ineens ziet wie bij welk verhaal hoort.

Mooiste moment

Mijn mooiste moment tijdens het festival van vorig jaar was het moment dat de mensen die naast mij, voor mij en achter mij zaten ineens door hadden dat ik in de jury zat! Tot die tijd was ik gewoon een bezoekster die toevallig achter in de zaal ging zitten en met een glimlach luisterde naar de reacties van de mensen om mij heen. Daar zaten deelnemers van de wedstrijd tussen en die gezichten toen Gerda van Wageningen mijn naam noemde……kostelijk!

Ik vond het erg leuk om te doen! Als ik lees wat er allemaal met de winnares van vorig jaar is gebeurd… Dan hoop ik dat de nieuwe winnaar of winnares komend jaar ook zo’n mooi schrijfjaar gaat krijgen. Ik kijk ernaar uit om zijn of haar gezicht te zien!

Er kan nog t/m 8 februari nog gestemd  worden voor de publieksprijs. Heb jij je stem al uitgebracht?