Toen we brainstormden om iets leuks te doen met Halloween stuitten we op de term Chicklit Noir. Hier hadden we nog nooit van gehoord, maar we werden heel nieuwsgierig. Is Chicklit Noir alleen maar duister en eng, of zou er ook een vleugje Feelgood in zitten? En vinden wij dit genre ook leuk? Wij lazen voor Halloween een paar Chicklit Noir boeken om het te onderzoeken.

Nathalie las: Het meisje in de Trein - Paula Hawkins

Hoofdpersonage Rachel is alcoholiste en treint elke dag langs het huis van de man die haar eigenlijk toebehoort. Haar ex man. En in datzelfde rijtje woont het perfecte stelletje waar zij jaloers op is. Ze zien er zo gelukkig uit. Zij wil dat leven. Of haar oude leven van toen zij ook zo gelukkig was.

Chicklit Noir? Ja, dat zwarte klopt wel in dit verhaal. En ondanks dat het een donker thema heeft, vond ik het fijn lezen. De schrijfstijl leest prettig. Er zit een fijn tempo in, maar ook een goede langzame spanningsopbouw.

Maar is dit boek Feelgood? Nee. Het verhaal heeft een heftige ondertoon. Een not so Feelgood ondertoon. Alcoholisme, Vermissing. Erg donker allemaal. Ondanks dat vond ik het een heel sterk en goed boek, maar dan wel binnen het genre thriller.

Marieke las: Ik weet dat je er bent - Laura Brodie

Sarah is drie maanden weduwe. Haar man David is tijdens een kayakongeluk verdronken, hoewel zijn lichaam nooit is gevonden. Ze voelt zich alleen, en af en toe denkt ze haar man te zien, in de supermarkt en ook thuis. Dan staat hij met Halloween ineens voor de deur.

Ultieme spanning tussen werkelijkheid en fantasie staat er op de cover. Helaas, van spanning is geen sprake. Het kabbelt een beetje door en laat de onzekerheid zien van een vrouw die rouwt, die terug kijkt op een huwelijk wat niet meer zo lekker liep en het verdriet om het niet kunnen krijgen van kinderen.

Het is een roman met een mysterieus tintje, nergens super spannend. Het is meer een verhaal over verloren liefde en past daarom meer in het feelgood genre. Het krijgt de naam mee chicklit noir en dat vind ik wel passend. Het is zeker een boek gericht op de vrouwelijk lezer, en dan met een klein donker randje, precies genoeg om nieuwsgierig te zijn naar de afloop, ook al zie je die allang aankomen.

Mandy las: Achter gesloten deuren - B.A. Paris

Het verhaal gaat over Jack en Grace. Hun relatie begint mooi, maar al snel komt Grace erachter dat ze is getrouwd met een psychopaat. Grace jongere zusje Millie heeft het syndroom van Down. Jack doet er alles aan om ervoor te zorgen dat Millie bij hen in huis komt wonen, zodat hij haar kan opsluiten en haar bang kan maken, want daar geniet hij het meest van. Grace zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het zo ver niet komt. Er is alleen een probleem. Grace zit zelf opgesloten en mag nooit iemand zien of spreken zonder Jack erbij. Om hulp vragen zal dus heel erg moeilijk gaan worden.

Is dit boek een Chicklit Noir? Naar mijn mening wel. Het boek heeft de spanning van een thriller, maar leest net zo lekker als een feelgood. De liefde tussen Grace en haar jongere zusje en de hulp die vanuit onverwachte hoek komt voelen ook erg feelgood aan. Daarnaast merk je al tijdens het lezen van het boek dat het een happy ending gaat krijgen. Behoorlijk wat elementen die overeenkomen met een feelgoodboek. Toch is het boek spannend genoeg om onder het kopje thriller te scharen. Een mooie combinatie dus; een echte chicklit noir. 

Janneke las: Grote kleine leugens – Liane Moriarty

Het jaarlijkse ouderfeest van Pirriwee Public eindigt in een chaos. Paniek, schreeuwende mensen, gillende sirenes en een van de ouders: dood. In Grote kleine leugens lopen verschillende verhaallijnen door elkaar en krijgt de lezer een kijkje in een wereld vol leugens, intriges en schoolpleinschandalen. Allemaal gebeurtenissen die leiden tot die ene tragische avond.

Grote kleine leugens is Chicklit Noir op zijn best dankzij de spanningslijn die door het verhaal heen loopt. Want wie is er dood? En wie heeft het gedaan? Allemaal vragen waar je als lezer pas op het einde van het verhaal antwoord op krijgt. In de maanden voorafgaand aan die vreselijke avond, krijg je een uitgebreid kijkje in het leven van de moeders van Pirriwee Public. Dat het geen mooi plaatje is blijkt uit huiselijk geweld, de gebroken gezinnen en alleenstaande ouders. Terwijl er eigenlijk maar een ding is wat al deze moeders willen en dat is liefde, een happy end. Dat maakt dit boek de ultieme Chicklit Noir. De spanning in het verhaal zorgt er voor dat je verder blijft lezen, maar ook dat je wilt weten hoe het met Celeste, Jane, Madeline afloopt. Krijgen zij de liefde die ze zo graag willen en verdienen?  

Chicklit Noir kan worden gezien als een onderdeel van Feelgood, maar dan wel het uiterste donkere randje van het genre. Lezen jullie weleens Chicklit Noir, en zo ja, wat zijn jullie aanraders?