Onlangs startte Hebban een nieuwe leesclub met een feelgood boek. Voor 100 lezers de kans om het boek Voor Je Weggaat van Clare Swatman te lezen voor de release datum, (maar dan als e-book). Zes dames van We Love Feelgood lazen mee. Wat vonden zij van het boek?

Korte samenvatting:

Je vindt je soulmate… 
Zoe en Ed worden met vallen en opstaan volwassen, allebei volgen ze hun eigen pad. Maar dan, na jaren vol uitzichtloze baantjes en chaotische huisgenoten, vinden ze elkaar. De toekomst lacht hun toe… 
En dan gebeurt het ondenkbare. 
Op een ochtend, op weg naar zijn werk, komt Ed om bij een verkeersongeluk. Zoe moet leren leven zonder hem. Maar ze kan de herinneringen niet loslaten. Hoe kan ze de gelukkige momenten, hun eerste kus, alles wat ze samen hebben opgebouwd, achter zich laten? Ze moet Ed iets vertellen. Alles wat ze nog nooit eerder heeft gezegd. 
Nu is het te laat. Of toch niet…? 

Marieke
De proloog van Voor Je Weggaat is zo verdrietig. Is dit wel een Feelgood verhaal? vroeg ik me af. En gelukkig ja, het werd nog zeker feelgood, maar heel anders dan ik had verwacht. Al in het derde hoofdstuk (in boek is dat hoofdstuk één) krijgt het verhaal zo’n aparte wending, ik werd er helemaal blij van. Terug in de tijd, wie wil dat nou niet, de mogelijkheid om ‘blunders’ uit het verleden te herstellen. Maar is de tijd te beïnvloeden? Zoe merkt dat het zo niet werkt, hoe hard ze ook haar best doet, wat gebeurd is is gebeurd.

Door het verspringen naar de bijzondere data blijft het boeiend om te lezen. Dat het einde iets te voorspelbaar is en dat er vrij veel herhaling in zit, neem ik daarbij voor lief, want het einde is toch wel heel mooi.

Sanne:
Ook ik vroeg me af hoe dit boek een Feelgood boek kon zijn. Het boek begint met de meest aangrijpende gebeurtenis die je je in je leven kunt voorstellen: een geliefde verliezen. En dat maakt het begin al gelijk erg verdrietig, dat kon toch nooit meer goed komen? Zoe heeft erg veel verdriet en spijt van het verloop van haar relatie, ze had zo graag dingen anders willen doen. En dan krijgt ze ineens de kans, de kans om belangrijke momenten uit hun geschiedenis samen opnieuw te beleven. De vraag is: wat zou ze anders doen en zal het effect hebben op de afloop zoals we die al kennen? En dat houdt haar het hele boek bezig. En niet alleen Zoe, maar die vragen heb ik mijzelf als lezer ook regelmatig gesteld. Stel dat er nu iets met mijn partner of kinderen gebeurt, heb ik dan spijt? Had ik dan dingen anders willen doen? Het zette me aan het denken. Ondanks dat ik de dagen in het verleden wat lang vond duren en de schrijfster soms in herhaling viel, wilde ik wel graag weten hoe het verhaal zou aflopen. De laatste hoofdstukken had ik dan ook erg snel uit. Het einde verraste me, de schrijfster laat nog het een en ander aan de fantasie van de lezer over.

Ondanks de soms wat matige uitwerking, is dit 'anders-dan-anders' feelgoodboek, leuk voor tussendoor.

Janneke:
De reden dat ik dit boek graag wilde lezen was dat het mij zo’n bijzonder en indrukwekkend verhaal leek. Heel triest maar wel bijzonder. En inderdaad, tijdens het lezen van de proloog stonden de tranen al in mijn ogen. In het begin twijfelde ik aan de originaliteit van het verhaal. Het deed me namelijk heel erg denken aan Versplinterd van Dani Atkins. Maar al snel kom je erachter dat dat niet het geval is en dat Voor je weggaat een ander soort boek is.

De schrijfstijl van Clare Swatman is erg prettig. Vanaf het proloog ligt de tempo van het verhaal hoog en de wisselingen in de tijd houden ook flink de vaart in het verhaal. Daarmee wordt meteen een spanningsboog gecreëerd. Kan Zoe het verleden wel veranderen? Een mooie gedachte is het wel. De sprongen in de tijd zijn af en toe best groot en ik had moeite met het bijhouden van de jaartallen, maar toen ik dat op een gegeven moment maar los had gelaten, ging het veel beter.

Voor je weggaat is misschien een tikje voorspelbaar, maar het einde is wel erg mooi. Zeker de moeite waard om te lezen!

Renate:
Gelijk een heftig moment in het boek, daarna werd het een verhaal wat mij deed denken aan het kerstverhaal van Scrooge, Zoe gaat terug in de tijd om gebeurtenissen in het verleden te veranderen, maar gaat dit lukken?
Ik had een beetje moeite met dit gedeelte van het boek, waardoor het voor mij juist niet makkelijk las, moest mij er echt toe zetten om verder te lezen. Maar richting het eind kreeg het boek weer een andere wending, waardoor je juist bleef lezen, omdat je wilde weten hoe of Zoe de toekomst kon beïnvloeden. Het einde van het boek is echt wel mooi.
Als je van dit soort boeken houdt is het zeker de moeite waard.

Helma
Ik had precies hetzelfde gevoel als Marieke en Sanne. Wat een verdrietig begin! Want Zoe is na de plotseling dood van Ed ontroostbaar en ze zit zo vol met spijt over dingen die ze gedaan en gezegd heeft dat dit haar rouwproces in de weg zit. Ze zou zo graag het verleden terug willen draaien om hiermee Ed te behoeden voor zijn dodelijk ongeval. Als ze na een valpartij 'ontwaakt' in een dag in het verleden krijgt ze die kans.

Het is een beetje jammer dat de rest van het verhaal een herhaling van zetten wordt, want ondanks dat het niet origineel is (ik had er nog niet bij stilgestaan, maar zoals Renate zegt, doet het inderdaad denken aan Scrooge!) is het gegeven op zich interessant. Want hebben we niet allemaal weleens spijt van een keuze die we gemaakt hebben en zou je niet dolgraag de tijd terug willen draaien? Het is jammer dat Clare met de uitwerking niet iets meer de diepte in is gegaan, waardoor Zoe als persoon ‘echter’ wordt. Het blijft nu allemaal een beetje oppervlakkig en dat komt misschien ook wel door het toch wat simpele taalgebruik. Ondanks de kritische kanttekeningen heb ik het boek met plezier gelezen. Geen topper, maar prima als tussendoorboek terwijl ik lekker op mijn strandbedje naast het zwembad lag en me verder nergens druk over hoefde te maken.

Lore
Het begin van het verhaal zet je meteen met je voetjes op de grond. Het feelgood gevoel was toen toch wel ver te zoeken. Zoe verliest Ed heel plotseling. Door de sleur van het leven, zaten ze even in een dipje in hun relatie. Hierdoor komen ook de vele fouten in hun relatie in haar op en ze zou deze dagen graag opnieuw doen.

Voor mij had het verhaal meteen een uniek concept beet. Ik had nog nooit een verhaal gelezen waar het hoofdpersonage terugging naar het verleden om het heden te veranderen. Iedere keer dat ze ging slapen leefde ik mee en was ik mee benieuwd waar en wanneer ze nu wakker zou worden. Het verhaal op zich spreekt wel aan, maar ik mis een beetje de diepgang, net zoals Helma. In het begin van het hoofdstuk was ik iedere keer benieuwd maar zodra ik een idee had van welke dag het was, zwakte dit wat af.

Ik heb het verhaal met veel plezier gelezen, vooral de laatste hoofdstukken waarbij het einde in zicht kwam, werd ik meegezogen in het verhaal. Ik wou heel graag weten of het gelukt was om het heden te veranderen. Een leuk verhaal om lekker mee weg te dromen bij de ontluikende liefde van Zoe en Ed. Al heb ik er ook wel een extra les uit gehaald, laat je geliefde nooit vertrekken tijdens een ruzie. Je weet nooit wat er kan gebeuren.

Conclusie:
Voor je weggaat is een prima feelgood, het leest erg lekker, maar het heeft ons niet weggeblazen. Het idee van terug in de tijd is leuk, maar niet heel erg origineel. Het is jammer dat de schrijfster zoveel gebruikmaakt van herhalingen in het boek, zonder die herhaling was het een stuk sterker geweest. Toch is de opbouw van het verhaal wel bijzonder, het verspringen naar de speciale dagen nodigt uit om door te lezen en het einde is liefdevol. 
De boodschap is duidelijk; Vertrek niet met ruzie, want je weet maar nooit...

Onze recensies zijn hier terug te vinden: Marieke, Renate, Sanne, Helma, Lore, Janneke.