Al enkele maanden presenteren we bij We Love Lit een buddyread met een veelbelovend debuut. In september bespraken we De studente van Elise Wuyts en begin november Andromeda van Jef Schokkaert. Nu zetten we opnieuw een debuut in de kijker en nog maar eens van een Vlaamse auteur. Als laatste boek van dit jaar is Marsepeinen vingers aan de beurt van de Turks-Belgische Öznur Karaca. Niet toevallig vond rond deze drie boeken tot hier toe ook telkens een Hebban-leesclub plaats. Harriet en Nathalie namen opnieuw de honneurs waar, net als in september. Lees verder om te weten of Marsepeinen vingers aan hun verwachtingen voldeed.

Samenvatting

Dit boek gaat over het verhaal van Servi. Servi is opgegroeid in Turkije bij een liefdevolle familie. Als Servi 9 is, verliest ze haar vader doordat hij ziek geworden is in gevangenschap. Haar moeder heeft het niet gemakkelijk met het grootbrengen van een resem kinderen. Op haar 16de leert Servi haar toekomstige man al kennen, Hüseyin. Hüseyin's familie woont in België, en samen met hem vertrekt ze naar haar schoonfamilie. Hoe vergaat het haar daar verder?

Welke verwachtingen hadden Harriet en Nathalie rond dit boek?

H.: ‘Öznur Karaca, standup comedian en copywriter, verraste me met dit intrigerend debuut. De stijl in de preview en het feit dat het bij hoofdstuk 9 begint,  dat Na het lezen van de Sneak Preview was ik  geïntrigeerd door de bijzondere schrijfstijl. Geen hele lange zinnen, een bijzonder begin bij hoofdstuk 9. Ook de biografie van de schrijfster heeft bij mij invloed gehad om dit boek te gaan lezen. Zou je in het boek kunnen herkennen dat Karaca ook een standup comedian is? Genoeg redenen dus om te gaan lezen.’

N.: ‘Net zoals bij Harriet viel het me op in de preview dat het boek direct startte bij hoofdstuk 9. Waarom was dit, vroeg ik me af? Maar na een aantal pagina’s en een volgend hoofdstukje, die niet allemaal even lang zijn, te hebben gelezen, heb je wel door waarom dit is. We volgen Servi vanaf haar 9de tot en met haar 70ste levensjaar. Het laatste hoofdstuk draagt dan ook nummer 69. Origineel gevonden hoor. Ook de lange ontwikkeling van het hoofdpersonage vond ik boeiend van bij het begin, en hield me aan het boek gekluisterd.’ 

Wat vonden Harriet en Nathalie van de onmenselijke behandeling van Servi?

H.: ‘Het leven van Servi bij haar schoonfamilie was inderdaad geen pretje en af en toe wel heel heftig en riep ook wel de vraag op: hoe kan iemand (in dit geval de schoonmoeder) zo handelen, wat maakt dat iemand zo is?  Antwoorden op deze vragen krijg je niet in het boek. Dat heb ik wel als gemis ervaren. Veel personages bleven wat vlak.’

N.: ‘Ik vond Servi zowel vereenzaamd omdat ze eerst de wijk in Gent niet goed kent waar ze terechtkomt en ook omdat haar man gaat werken in Oost-Duitsland. De dominante machtsspelletjes van haar schoonmoeder en het feit dat zij Servi ook afsnijdt van haar eigen familie in Turkije, choqueerden me behoorlijk en vond ik vrij onmenselijk. Ook de angst die haar kinderen ontwikkelen, en dan vooral de oudsten, voor hun altijd nabije grootmoeder, kroop sterk onder mijn huid.’

Is de dochter Emel niet het tweede hoofdpersonage in het boek?

H.: ‘Emel is inderdaad ook een van de verhaallijnen in het boek die goed uitgewerkt is. Je leert haar goed kunnen en haar angsten zijn ook invoelbaar. Zij heeft uiteindelijk toch wel het meest te lijden gehad van  de hele geschiedenis denk ik.  De schrijfster is voornemens een trilogie te schrijven . Een boek vanuit het perspectief van Emel zou zo maar een optie kunnen zijn.’

N.: ‘Emel blijft het langste thuis wonen omdat ze ook wil studeren. Net waarschijnlijk de meest intelligente dochter is misschien ook wel de meest gevoelige en ze blijkt ook de meeste problemen met zich mee te dragen van haar kindertijd. De dromen die Emel hierdoor krijgt, verklaren de titel van de roman. Ik vond de evolutie van Emel doorheen het verhaal van kind tot zoekende jongvolwassene ook zeer sterk gebracht.’  

Hoe beviel de schrijfstijl van het boek?

H.: ‘Mij viel het toch enigszins tegen want door de koele afstandelijke schrijfwijze die Karaca gebruikt, raakte het boek mij niet echt. Dit wordt maar gedeeltelijk goed gemaakt door de opmaak van bepaalde emotionele gebeurtenissen die wel weer erg knap gedaan zijn.
De schrijfster beheerst wel de kunst van het verhalen vertellen en geeft een inkijkje in het leven van een Turkse familie in België, die gevangen zit tussen haar eigen traditie en cultuur en de maatschappij waarin ze leven.’

N.: ‘De gebeurtenissen die Servi overkomen, worden inderdaad op een vrij afstandelijke en eerder ‘emotieloze’ toon verteld, een woord dat ook in de leesclub regelmatig viel. Toch greep net daardoor het verhaal mij naar de keel, omdat dit zo hard binnen kwam bij mij. De schrijfster vertelt het verhaal voornamelijk uit Servi’s perspectief en ze zal er maar af en toe van weggaan om dan toch het standpunt van een ander personage kort te belichten. De zinnen zijn kort en helder. De stemming van het boek vond ik daarentegen eerder donker: tragische voorvallen stapelen zich op, daarom is het toch goed dat ook tante Melahat af en toe de scène opkomt om de sfeer wat te verlichten met een komische noot.

Conclusie

N.: ‘Dit is een debuut waar ik kippenvel van kreeg. Karaca heeft inderdaad als bedoeling een trilogie te schrijven, met enkele personages die zullen terugkomen in de volgende delen. Ik ben enthousiast geworden om deze zeker ook te gaan lezen en te weten te komen hoe deze het er vanaf zullen brengen.’  

H.: ‘Voor mij geen kippenvel. Maar het is zeker wel een boek dat prima leest, mooie verhalen bevat en ook een vleugje humor. De mogelijke opvolger wil ook zeker wel lezen, zo nieuwsgierig ben ik toch wel geworden.’

Dit is de laatste buddyread van dit jaar! Maar in 2018 staan we er opnieuw om vele boeken in duo aan te prijzen. Kijken jullie daar samen met ons ook zo naar uit?  

Lees nog meer leeservaringen en de discussie over dit boek in de leesclub.

Hebban Reading Challenge 2018

Naar de geschikte Reading Challenge - categorie om dit boek voor te kunnen lezen, hoeven we deze keer natuurlijk niet lang te zoeken. Er is namelijk de categorie Vlaamse debuten waarvoor Marsepeinen Vingers zeker in aanmerking komt!

Nathalie