Niet alleen veelzijdig (poëzie, journalistiek, reisverhalen, romans) maar ook filosofisch van betekenis, deze Louis Couperus (1863-1923). En al heeft hij op heel wat markante Haagse plekken gewoond, onrustig als hij was, verlangde hij naar Italië en de door hem geïdealiseerde Arabische wereld. Dit was in het kort de uitkomst van de geslaagde Couperuswandeling die Natalie van We love Lit op 20 mei organiseerde. Zie de foto-impressie hieronder.

Eline Vere, Extaze, De Boeken de kleine zielen, De berg van licht, Iskander – het verzameld werk van de Nederlandse Oscar Wilde omvat 50 delen. Dat dandyisme is overigens maar de buitenkant, zoveel werd tijdens de levendige presentatie van  Neerlandica Marianne Hezemans wel duidelijk. De tijdloze kracht van zijn werk schuilt in de inhoud en de filosofische diepgang. ‘De dingen in het leven zijn niet altijd groot. Wij zijn kleine, heel kleine zielen, en de dingen van het leven, ons leven, zijn meestal klein, heel klein en heel onbeduidend. Maar door àl die kleine dingen schemeren de groote dingen, die groote dingen die toch ook heerschen over onze kleine levens en zij zijn de Schoonheid, de Poëzie en de Vriendschap, de Liefde…’

Couperus’ geboortehuis aan de Mauritskade in Den Haag. Het keek uit op de gracht waarin de jonge Louis ooit iemand door het ijs zag zakken. Overmand door emoties trotte de gevoelige en verwende Louis zich luidkeels huilend in zijn moeders schoot.

Het bruggetje waar het huis op uitkeek, beroemd geworden als ‘bruggetje van Takma’ in Van oude mensen en dingen die voorbij gaan. Die is volgens velen gemodelleerd naar de vader van de auteur, die via dit bruggetje, net als Takma, naar een 'intieme vriendin’ wandelde…

Couperus’ paspoort, inclusief foto met zijn kenmerkende introverte blik. Te bezichtigen in het Couperusmuseum aan de Javastraat in Den Haag. ‘In de Arabische wereld vind ik warmte en schoonheid, maar ik mis daar de cultuur’. In Italië vind ik die alledrie.”

’s Mans geliefde schrijfbureau, gekocht van de opbrengsten van zijn debuut Eline Vere in het Couperusmuseum. Ook al was zijn familie behoorlijk bemiddeld, Couperus had een dure levensstijl. Hij leende zelfs geld van zijn uitgever als het hem zo uitkwam.

Door een gelukkig toeval konden we kort vóór de officiële opening een nieuwe tentoonstelling over Couperus’ Arabisme bekijken. In het midden de ‘Haagse Brabantse’ Marianne Hezemans, die als ware adept van haar idool voordrachtskunstenaar Albert Vogel een bevlogen presentatie gaf.

Surinamestraat nr 20, dat Couperus' vader in 1883 liet bouwen na terugkomst van de familie in Nederland en waar plek was voor slechts 2, in plaats van de 30 bedienden die Louis gewend was in Indië. Hier had het Couperusmuseum gevestigd moeten worden, maar helaas, dat bleek financieel niet haalbaar.

- Victor -