De Genre Melange van vandaag is een samenwerking tussen Nathalie van We Love Lit en Greet van We Love Crime. Zij lazen deze maand Schipbreuk van een leven van de Deense auteur Erik Valeur. Net als Het zevende kind, het debuut van Valeur, heeft ook dit boek kenmerken van zowel een roman als een thriller. Nathalie en Greet lieten hun kennersoog over dit interessante boek gaan.

We konden er niet omheen: Schipbreuk van een leven is met zijn 485 bladzijden een dun boek in vergelijking met Het zevende kind, dat maar liefst 718 bladzijden telde. Toch blijft het een boek waar je je aandacht moet bijhouden. Valeur is niet bang om de Deense maatschappij kritisch onder de loep te nemen en dat zorgt voor extra informatie buiten de eigenlijke verhaallijnen.

Waarover gaat het boek?

(achterflap boek) Voor een witte vuurtoren, die ooit schepen en zeelui behoedde voor een schipbreuk op de rotsen van het Hellegat, zit Viggo Larssen op een bankje te lezen. Hij zal dadelijk gezelschap krijgen van de vrouw die hem nu gadeslaat vanaf de bosrand, een vrouw die hem van vroeger kent en hem bezoek om een belangrijke reden. Zij is gestuurd door de Weduwe, moeder van de twee machtigste mannen van het land, die zojuist is verdwenen uit het verzorgingstehuis waar ze woonde. Terwijl het halve land naar haar op zoek is, ontstaat er een voorzichtige vriendschap tussen de twee mensen bij de vuurtoren en komen de oude geheimen die hen verbinden langzaam aan de oppervlakte.

De auteur

Voor info over de auteur verwijzen we graag naar de blog van Sigried op Literatuur uit het hoge Noorden.

Opbouw verhaal & thema’s

Het eigenlijke verhaal speelt zich af begin 2015 in Kopenhagen. Daarnaast zijn er uitgebreide flashbacks naar de jaren 1955-1976. Hoewel er een mysterie (een verdwenen vrouw) aan de basis van het verhaal ligt, gaat het boek eigenlijk over de gecompliceerde relatie tussen ouders en kinderen, over de illusies van het leven, over oude  geheimen die mensen verbinden. Maatschappijkritiek is nooit ver weg in de boeken van Valeur, hij stelt zich vragen over de rol van onder andere de media en de politiek.

Literaire aspecten en thrillerelementen

Greet: De politie krijgt een zaak op haar bord, maar die is eigenlijk slechts de kapstok waaraan een vrij gecompliceerd verhaal wordt opgehangen. De klemtoon lijkt eerder te liggen op intermenselijke relaties en op de invloed die het verleden op het heden kan uitoefenen.

Nathalie: De thema’s zijn inderdaad breder en ernstiger aangepakt dan in een doorsnee thriller.  In Schipbreuk van een leven komen opnieuw zowel menselijke thema’s als maatschappelijke kritiek op de politiek, de media, het rechtssysteem, de machtsstructuren,…  aan bod. De auteur verbindt deze zeker heel goed, iets wat je ook bij andere boeken en series van de Denen trouwens steeds opmerkt (boeken van Hanne Vibeke-Holst, Borgen, The Bridge, …). Hij weeft een volledig spinnenweb tussen hoe mensen opgegroeid zijn en hoe ze later in hun professionele carrière ageren bijvoorbeeld. Maar de plot is ook zeker belangrijk voor dit boek. Omdat ik echter eerst Het zevende kind al had  gelezen, had ik wel een beetje het gevoel dat ik ongeveer wist welke weg de schrijver zou inslaan. En dat kwam ongeveer ook zo uit, weliswaar met een kleine twist. Maar het deed toch wat af van dit verhaal omdat het niet zo origineel meer was naar mijn gevoel.

Nathalie: Valeurs schrijfstijl is best knap maar bij wijlen durft hij al eens te veel uitwaaieren in overbodige beschouwingen en te veel details. Echt subtiel is hij niet, maar hij schrijft wel in knappe bewoordingen. Ook in een goede roman schuilt echter soms de kracht van wat je tussen de zinnen door kan lezen. Bij hem ligt het er wel wat dikker bovenop, vind ik. Valeur lijkt me ook een zeer filosofisch aangelegd persoon te zijn!

Greet: De schrijfstijl is absoluut die van een roman. De auteur gebruikt lange zinnen, de dialogen zijn beperkt, de uitweidingen bij momenten erg lang.

Nathalie: Het vertelperspectief is in beide boeken iets waar ik me soms aan heb gestoord eigenlijk: het verhaal wordt verteld door de ogen van een personage dat niet overal aanwezig kan zijn, en toch weet ze precies alles te vertellen wat er gebeurt en wat er in de gedachten zit van de meeste personages. De vertelster is ook iemand die denkt alles te weten van de mensen rondom haar, en de verledens heeft uitgeplozen van iedereen waarin ze mee in aanraking komt. Ik vond dat bij momenten eigenlijk wat verwaand en zelfs ‘creepy’. Stel je maar eens voor dat er zo iemand achter jou aan zat… Daardoor had ik ook niet zoveel sympathie meer voor dit personage, wat ik in het eerste boek wel nog had.

Greet: Ik heb me in tegenstelling tot Nathalie niet gestoord aan het vertelperspectief. Het grootste deel van het verhaal wordt verteld door Viggo’s buurvrouw, zij doet dat in de ik-vorm. In de stukken die zich op het kantoor Moordzaken afspelen, is er een alwetende verteller aan het woord, als ik me goed herinner.

Conclusie

Schipbreuk van een leven zit net zoals Het zevende kind op het snijpunt van een roman en een thriller.  Het verhaal begint met een verdwenen vrouw en we vertoeven regelmatig op het kantoor van de afdeling Moordzaken. De lange uitweidingen en beschouwingen die Valeur de lezer voorschotelt, zullen de thrillerliefhebber pur sang niet echt weten te bekoren. Volgens Greet is het dan ook meer een roman dan een thriller. Voor Nathalie is deze tweede worp van Valeur echter geen voltreffer. De spanningsboog doet nog altijd meer thrillerachtig aan omdat er wordt opgebouwd naar een ‘ontknoping’. Ook had het voor haar gerust met een 100-tal bladzijden minder gekund waardoor het veel gebalder en krachtiger was geweest.

Recensies werden er (nog) niet geschreven, maar we kunnen wel al verraden dat Nathalie het boek 3 sterren gaf – vooral wegens een gebrek aan originaliteit, en Greet 4 sterren. Bij dit boek zaten ze niet volledig op dezelfde lijn.