Saint Amour 2017 is anders. Geen Piet Piryns, geen veelheid aan schrijvers, geen filmpjes, maar slechts één hoofdgast: Herman Brusselmans. Hij wordt binnenkort 60 en dit jaar verschijnt zijn 75e boek.

Brusselmans wordt gevierd en verguisd. Een tussenweg lijkt er niet te bestaan. Gaat een ‘heet’ avondje worden op 28 januari in Breda, bij de première van Saint Amour? Gaat de vonk overslaan? Een hele avond Brusselmans is wat anders dan een reeksje Soundbites bij De Wereld draait door. Maar als het over de liefde in al zijn facetten moet gaan dan is Saint Amour natuurlijk wel op Brusselmans toegesneden.

De setting: Het publiek kijkt op de achterkant van een paspop. Aan de voorkant staat het katheder en daarachter gaat de schrijver achter plaatsnemen. Toepasselijk beeld! Een fauteuil een bank en de gitaren van Tim Vanhamel en Sjoerd Bruil. En er staat een drumstel. Herman neemt er achter plaats en speelt. “Het lijkt zo makkelijk, een drumsolo van The Cure, maar doe het maar eens. Ik haal nooit het niveau van de echte drummer.” Kijk dat is nou leuk. Een ander aspect van liefde: de liefde voor het drumstel, de liefde voor muziek.

Een beetje onwennig nog – het is de première – gaat Brusselmans in de bank zitten, kijkt om zich heen, lijkt zich te realiseren dat het niet de plaats is waar hij behoort te staan en positioneert zich vervolgens achter het katheder. Twee uur lang staan liefde en vooral vrouwen centraal. Natuurlijk denderen de altijd originele, associatieve woordenstroom over seks, drank, kotsen, maandstonden, stront, verveling, zijn vriendinnen als een sneltrein over je heen.  Eigenlijk komt zijn leven voorbij. Toch is het niet alleen ‘platheid’ wat de revue passeert. Hij leest het gedicht ‘Gemis’ voor, dat gaat over zijn overleden moeder. Mooi en respectvol. Zo ook het gedicht over zijn vader.

Herman leest vooral voor en ook de twee gitaristen lijken in zichzelf gekeerd en vooral met zichzelf bezig. Er is geen interactie met de zaal, er is afstand, nauwelijks oogcontact. En dat is jammer. Alleen op een podium staan en dan de mensen blijven boeien is geen sinecure. Dat is een vak. Of gaat er achter dat masker van bravoure eigenlijk een ander mens schuil?

Na de pauze kreeg het publiek bij het interview van de auteur door Stella Bergsma wat meer te horen over de beweegredenen van Brusselmans. Een mooi onderdeel waarin we ook de kwetsbaarheid van Herman Brusselmans naar voren kwam. En die is echt anders dan de media suggereren. Het ging over zijn vader en moeder, zijn jeugd, alleen zijn, aarzelingen in de liefde. Maar ook vond Brusselmans dat seks overschat werd, en natuurlijk (een beetje goedkoop) kregen we te horen waarom hij zo geweldig kan beffen. Het heeft blijkbaar met de kin, de neus en een baard van een dag of drie/vier te maken.

Het hoogtepunt van de avond was de voordracht over zijn nieuwe liefde Lena en hoe hij haar ontmoet had. Ontroerend, om stil van te worden. Liefde is ook rust, gewoon samen zijn en het gaat lang niet altijd om seks. Deze liefdevolle voordracht werd begeleid door mooi gitaarspel van Tim Vanhamel en Sjoerd Bruil.

Bij deze editie van Saint Amour leren we ook andere aspecten van Herman Brusselmans kennen en dat is meer dan alleen maar de bekende vuilspuiterij. De avond is eigenlijk één groot zelfportret.

Nog te zien in Leeuwarden, Enschede, Heerlen, Helmond, Aalst, Brussel, Genk, Mechelen, Antwerpen, Leuven, Menen, Gent, Amsterdam, Zwolle, Purmerend en Utrecht. Kijk op http://www.begeerte.be/saint-amour/2017/saint-amour

-Jan Stoel -