Herken je dat? Dat er auteurs zijn van wie je alles wilt lezen? Die je altijd weten te boeien en waarvan alle boeken ook liefst in een eerste druk in je boekenkast staan? De leden van We Love Lit laten jullie maandelijks kennismaken met hun favoriete auteurs. Deze maand legt Harriet  uit waarom Karl-Ove Knausgård haar favoriete auteur is.

Als puber ben ik zeker 6 jaar achter elkaar op vakantie geweest in Noorwegen. Behalve huttentochten maken in de bergen, stadjes bekijken werd er veel gelezen. Hoewel ik af en toe liever aan de Spaanse kust op het strand wilde zitten, kijk ik met veel plezier terug naar die vakanties. Na mijn eindexamen ben ik samen met een vriendin 2 maanden gaan werken op een fruitboerderij in Noorwegen en woonde ook bij de familie in huis. Door oproepen voor penvrienden (nog geen whatsapp en email)  te plaatsen in tijdschriften lukte het mij om het jaar daarna met Interrail langs verschillende adresjes te gaan en een aantal dagen door te brengen bij de mensen thuis. In die tijd las ik ook Nooit meer slapen van W.F. Hermans en herkende de vele muggen en het niet kunnen slapen omdat het niet donker werd. De boeken van Karin Fossum en Jostein Gaarder las ik ook graag, maar verder waren er weinig Noorse schrijvers waarvan ik de boeken graag wilde lezen.

Tot daar in 2011 het eerste deel van de  autobiografische serie Mijn Strijd van Karl-Ove Knausgård verscheen. Een serie over een gewoon leven, dat van de schrijver. Een aantal jaar eerder had ik al met veel plezier alle delen van Het Bureau van Voskuil gelezen, dus een boek over een gewoon leven waarbij je tussen de regels door toch nog een heleboel andere dingen kunt lezen sprak mij wel aan.

Eenmaal in de boekwinkel met het eerste deel Vader in mijn handen, was ik direct verkocht. De eerste zin: “VOOR HET HART IS HET LEVEN SIMPEL: het slaat zo lang het kan. Dan stopt het.” Dan moet je doorlezen gewoon. Dat de schrijver van het zelfde bouwjaar was als ik (1968) voegde nog een extra dimensie toe aan het hele verhaal. Opgroeien tegen dezelfde achtergrond, met bekende muziek en zoveel herkenbare dingen ook vanuit de tijd die ik in Noorwegen heb doorgebracht.Er zijn niet veel boeken waarvoor ik speciaal naar de boekwinkel ben gegaan op de dag dat het boek voor het eerst in de boekwinkel lag, maar deze boeken wel.

De serie Mijn Strijd is niet het eerste boek van Knausgård dat in het Nederlands is verschenen. Eerder verscheen al Engelen vallen langzaam. Totaal anders dan zijn autobiografische serie maar ook schitterend geschreven. Hoewel hij in het laatste deel van de serie Mijn Strijd, Vrouw eindigt met de zin: “Daarna nemen we de trein naar Malmö, stappen in de auto en rijden we naar huis naar ons huis, en die hele rit zal ik genieten, echt genieten, van het idee dat ik geen schrijver meer ben.”, is hij toch door gegaan met schrijven. Samen met Fredrik Ekelund schreef hij Uit&Thuis, een briefwisseling tussen twee vrienden. Knausgård thuis en Ekelund bij het WK voetbal in Brazilië. Een boek over voetbal, vriendschap en het leven. Ik ben absoluut geen voetbal liefhebber, maar dit boek is ook voor niet voetbal liefhebbers leuk om te lezen. 

In de herfst van 2016 kwam het eerste deel van de serie Vier seizoenen uit, genaamd Herfst. Na Winter is ook recent Lente verschenen. De serie heeft een andere opzet dan Mijn Strijd en ik heb ze nog niet gelezen. Deze boeken lees ik niet direct allemaal, hiervoor heb ik een ander plan. Na het verschijnen van het laatste deel Zomer, wil ik in de herfst als het guur herfstweer is,  op de bank met een kop thee onder een dekentje weer wegdromen in een jaar Karl-Ove Knausgård. Ik verheug me er nu al op.